Review: Loving Lady Marcia

Loving Lady Marcia by Kieran Kramer

My rating: 3 of 5 stars



เราชอบการเขียนของเคียเรน แครมเมอร์มาก ๆ นะคะ หนังสือของเธออ่านได้ลื่นไหลตลอดทั้งเรื่อง ปัญหาที่เราเจอก็คือ เราไม่ชอบนางเอกของเธอเลย และเล่มนี้ปัญหาก็ยังคงเป็นเหมือนเดิม

Loving Lady Marcia เป็นเล่มแรกในชุด The House of Brady ซึ่งว่ากันว่าเอาชื่อคาแร็คเตอร์และโครงสร้างครอบครัวของหนังซีรีย์ดังสมัยก่อนเรื่อง The Brady Bunch มาใช้ แม้ว่าเนื้อเรื่องจะไม่เหมือนกันเลยก็ตาม อันนี้เขาว่ามานะคะ เราตอบไม่ได้ เพราะไม่เคยดูซีรีย์เรื่องนี้ และนี่คือ ปัญหาข้อแรกเลย เนื่องจากเราไม่ใช่คนอเมริกัน ไม่ได้ดูหนังสือซีรีย์เรื่องนี้ แม้มันจะดังมาก ๆ เราไม่รู้ว่ามันเป็นยังไง พอบอกได้ค่ะว่า เป็นเรื่องในครอบครัวที่รักกันมาก และครอบครัวของนางเอกก็เป็นอย่างนั้น แต่ขอบอกว่า ตอนเรื่องจู่ ๆ ก็บอกว่า นางเอกไม่ใช่ลูกของคนที่เธอเรียกว่า พ่อ มาตั้งแต่ต้นเรื่อง เราก็งงมาก เข้าใจว่า คนที่ดูซีรีย์น่าจะรู้ตั้งแต่ก่อนอ่าน แต่เราไม่รู้นี่ค่ะ และรู้สึกด้วยว่าทำไมคนแต่งถึงไม่พูดถึงประเด็นนี้ในเรื่องเลย

อาจจะเพราะว่า คนแต่งคิดว่า คนอ่านทุกคนเคยดู The Brady Bunch มาแล้ว

พล็อตเรื่องจริง ๆ น่าจะเขียนให้สนุกได้ นางเอกหลงรักน้องชายของพระเอกตั้งแต่ตอนอายุได้สิบห้า แต่โดนหักอก จากนั้นห้าปีผ่านไปก็ได้เจอกับพระเอกที่ตอนเจอกันครั้งแรกนางเอกไม่ชอบหน้า แต่วิธีการเล่าเรื่องมันยิ่งทำให้เราไม่ชอบนางเอกแบบจริงจัง เพราะเธอลุ่มหลงน้องชายพระเอกเหลือเกิน ทั้งที่ไอ้หมอนี่โคตรเลว เธอไม่ได้ตาสว่างมองเห็นความเลวของตานี่หรอกนะคะ โดนหลอกมาตลอดทั้งเรื่อง เข้าใจพระเอกผิดว่า เป็นสาเหตุที่ทำให้น้องชายทิ้งเธอไปเมื่อหลายปีก่อน มารู้ความจริงก็เพราะว่า พระเอกบอก ยังดีนะคะที่เชื่อคำพูดของพระเอก

อ่านแล้วหงุดหงิดนางเอกมาก ๆ บางช่วงของเรื่องเธอก็ดูฉลาดนะคะ แต่ส่วนใหญ่มักทำตัวน่ารำคาญ เธอโดนทิ้ง (หลังจากโดนน้องพระเอกเจาะไข่แดงไปแล้ว) แต่แทนที่จะมองเรื่องอย่างที่เป็นว่า ไอ้หนุ่มนั่นมันเลว สาวเจ้าแต่งเรื่องในสมอง โทษว่าเป็นความผิดของพระเอกที่บังคับน้องชายให้เดินทางไปอเมริกา โอเคนะถ้าเชื่ออย่างนั้น แต่ทำไมไม่มีความคิดว่า ถ้าไอ้นั่นมันรักหล่อนจริง ทำไมตลอดเวลาไม่เคยติดต่อมา ที่น่าแค้นมากก็คือ เมื่อมันกลับมา เธอก็ยังมีไมตรีให้มันอีก ไม่พูดว่าเป็นความผิดของมันสักนิดเดียว

เรารู้สึกว่า นางเอกเห็นแก่ตัว ทำอะไรก็คิดถึงตัวเองมาก โดยชอบนึกว่า ตัวเองเป็นคนดี เสียสละ เกลียดคาแร็คเตอร์แบบนี้จริง ๆ เธอโง่เสียความบริสุทธิ์ให้กับคนที่ไม่คู่ควร เธอก็เลือกที่จะใช้ชีวิตสาวโสด โดยไม่คิดถึงคนในครอบครัวที่ตัวเองบอกว่ารักนักรักหนาว่า พวกเขาจะห่วงเธอมากแค่ไหน แล้วยังเก็บความลับเกี่ยวกับพฤติกรรมเลว ๆ ของชายคนนั้นไว้ จนน้องสาวเกือบตกเป็นเหยื่อมันไปอีกคน

เราชอบพระเอก ชอบฉากที่เขาอยู่กับลูกชายของเขามาก และเพราะชอบพระเอก ก็เลยยิ่งไม่ชอบนางเอก คิดว่า เธอไม่คู่ควรกับเขาเลย

เรารู้สึกว่า เรามองคาแร็คเตอร์ของนางเอกแตกต่างไปจากที่คนแต่งมองมาก เราตั้งข้อสงสัยว่า เป็นไปได้ยังไงที่เด็กอายุยี่สิบปีจะกลายเป็นครูใหญ่ของโรงเรียนสตรี ทางสังคมเป็นไปไม่ได้เลย ทางความรู้จะเป็นไปได้เหรอ เธอเพิ่งเรียนจบได้สองปีเองนะ จะเก่งขนาดไหนกัน (เมื่อตอนอายุสิบห้า ตายังเป็นประกายโดนหนุ่มหลอกอยู่เลย) เราเลยไม่เชื่อการเติบโตของนางเอก โดยเฉพาะเมื่อเจ้าคนเลวกลับมา เธอไม่เคยโทษมันสักครั้ง จริงอยู่เธออาจจะไม่ได้โทษคนอื่น (หรือพระเอก) เช่นกันว่าเป็นคนผิด แต่เธอมองไม่ออกเลยเหรอว่า คนคนนี้มันเลว (เราทำใจเชื่อไม่ได้ค่ะว่า เธอจะมองไม่ออก หากเธอฉลาดอย่างที่เรื่องคุยโม้เอาไว้)

อ่านแล้วของขึ้นค่ะ ไม่ชอบนางเอกจริงจังมาก ทุกพฤติกรรมของเธอไม่ได้เรื่อง เธอเลิกไปมาหาสู่กับพระเอก เพราะโดนล่อด้วยข้อเสนอว่า ถ้าเธอเลิกคบพระเอก ก็จะให้กลับไปเป็นครูใหญ่อีกครั้ง (จากเจ้าของโรงเรียนที่มุ่งหวังอยากได้พระเอกไปเอง) ทั้งก่อนหน้าก็ทำตัวเป็นคนดี ห่วงใยลูกชายพระเอก ถึงขั้นไปที่บ้าน หลังจากที่ลูกชายพระเอกเสียใจที่พี่เลี้ยงลาออกไป เธอเสนอตัวเป็นเพื่อนเด็กชายแทน แต่ไม่กี่วันก็รับข้อเสนอ แล้วหายหน้าไปจากชีวิตเด็กน้อย คิดไหมว่า ทำให้เขาผิดหวังเสียใจอีกรอบนึง

เสียดายหนังสือมาก ๆ เพราะการเขียนดีมาก อ่านไหลลื่น จบในเวลาแป๊บเดียว แล้วจริง ๆ ตอนที่อ่านก็สนุกนะ แม้จะขัดใจกับนางเอกมาก ๆ เรารู้สึกแบบนี้กับหนังสือหลายเล่มของคนแต่งคนนี้ค่ะ ถ้าเพียงแค่เธอสร้างคาแร็คเตอร์นางเอกที่ไม่ทำให้เราของขึ้นได้ เรื่องนี้จะดีกว่านี้อีกเยอะ

คะแนนที่ 60



View all my reviews