Review: Irresistible Force

Irresistible Force by D.D. Ayres

My rating: 1 of 5 stars



เรื่องเริ่มต้นได้น่ารักดีนะคะ พระเอกตามเบาะแสเกี่ยวกับคู่หูที่โดนลักพาตัวไป จนมาถึงกระท่อมที่นางเอกพักอาศัยอยู่ ก่อนเรื่องจะเฉลยว่า "คู่หู" ที่พระเอกตามหาก็คือน้องหมาหน่วย K9 ซึ่งนางเอกรับมาเลี้ยงโดยไม่รู้ว่า โดนลักพาตัวมา

หลังจากพูดคุยจนเข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้น นางเอกซึ่งมีปมชีวิตวัยเด็ก ประกอบกับถูกแฟนเก่าตามรังควาน ก็ไม่ยอมส่งคือน้องหมาให้กับพระเอกง่าย ๆ แม้จะรู้แก่ใจว่า เขาคือเจ้าของ เพราะเธอได้รักและผูกพันด้วยกันไปแล้ว การกระทำของนางเอกที่ไม่ยอมคืนหมาไม่เท่าไหรนะคะ แต่เราไม่ชอบสิ่งที่เธอพยายามจะทำ ก็คือการแจ้งความว่า พระเอกบุกรุกที่พักของเธอเพื่อหวังใช้แบล็กเมลล์ให้เขายกน้องหมาให้กับเธอ (ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ หมาเป็นทรัพย์สินของกรมตำรวจ) มันทำให้เราไม่ชอบนางเอกเอาเสียเลย

นอกจากนี้คาแร็คเตอร์ของเธอมีลักษณะของความเป็นเหยื่ออย่างน่าอึดอัด ตั้งแต่วัยเด็กเธอถูกมองว่า มีสภาพจิตไม่มั่นคง เพราะเคยทำร้ายร่างกายแฟนของแม่ ตอนเรียนก็โดนเพื่อน ๆ ล้อเลียน ทำให้ไม่มีความมั่นใจ แถมยังไม่ไว้ใจผู้ชาย (จากประสบการณ์เรื่องแฟนของแม่ที่ลวนลาม) แต่น่าแปลกนะคะ ด้วยอาการทั้งหมดที่ว่า และเธอนำมาแสดงออกกับพระเอก สร้างปัญหาให้กับความสัมพันธ์ที่พระเอกหวังจะสานต่อ แต่เธอกลับมีแฟน (ก่อนหน้าที่จะได้พบกับพระเอก) เชื่อใจเขาสารพัด แล้วก็ถูกทำร้าย จนมาตอกย้ำให้ไม่ไว้ใจผู้ชายอีก (คือเรางงน่ะค่ะ ถ้าหวาดระแวงผู้ชายขนาดนี้ ทำไมไว้ใจแฟนเก่า ซึ่งดูแย่มาก ๆ แถมเธอยังแสนจะไร้เดียงสา ไม่รู้ว่าเขาเป็นคนไม่ดี หรือกำลังยักยอกเงินบริษัทที่ทั้งคู่ทำงานอีก แต่พอมาเจอพระเอก บาดแผลในอดีตสารพัดที่มีผุดขึ้นมาเพื่อเป็นอุปสรรคในความรักของผู้ชายที่ดีดีมีให้)

อ่านแล้วเบื่อหน่ายความเป็น "เหยื่อ" ของนางเอก รู้สึกอึดอัดกับคนทั้งโลกที่ดูเหมือนจะกลั่นแกล้งเธอ การที่ตลอดทั้งชีวิตดูไม่มีใครเคยช่วยเหลือเธอเลย ทั้งหมดนั่นทำให้เราตั้งคำถามว่า ถ้านางเอกเป็นคนดีอย่างที่คนแต่งต้องการให้เราเชื่อว่าเธอเป็น ชีวิตของเธอจะแห้งแล้งปราศจากที่พี่งขนาดนี้เลยเชียวเหรอ

เรารู้สึกเหมือนนางเอกใช้ประสบการณ์อันเลวร้ายของตัวเองมาลงโทษพระเอก (ในขณะที่ไม่ใช่มันลงโทษคนร้ายซึ่งเป็นแฟนคนแรก)

แล้วก็มาเหล่าบรรดาตัวร้าย ที่แต่ละคนเหมือนจะถูกลอกมาจากศูนย์คนร้ายแห่งชาติ กล่าวคือ ดูเหมือนตัวการ์ตูน ไม่มีมิติ แฟนเก่านางเอกที่คบนางเอกไว้เผื่อเลือก ในเวลาเดียวกันก็แอบจีบลูกสาวคนใหญ่คนโตเอาไว้ (น่าแปลกก็คือ จีบสำเร็จจนได้หมั้นหมายไปแล้ว ทางนางเอกก็ขอเลิกกันไป เรื่องน่าจะจบ แต่คนแต่งกลัวไม่มีคนร้ายมั้งคะ ต้องเขียนให้แฟนคนนี้เป็นโรคประหลาด มาตามราวีนางเอก เพื่อ... ไม่เข้าใจเหมือนกันค่ะ เพราะดูก็ไม่ได้รัก หรืออยากได้ เขียนทำนองว่าอีโก้สูง ฉันต้องเป็นคนบอกเลิก ไม่ใช่เธอบอกเลิก มันขัดกับนิสัยของคนที่วางไว้นะ เพราะบอกว่า ชายคนนี้เห็นแก่ตัว ขี้โกง คนพวกนี้ชอบเอาตัวรอด การที่นางเอกเดินจากไปเอง ทำให้เรื่องง่ายลง เขาได้ผู้หญิงที่มีสถานะสูงอย่างที่ต้องการแล้ว ทำไมต้องมาแยแสนางเอกอีก)

ส่วนแฟนเก่าพระเอกก็เหมือนตัวตลก แต่ไม่ตลกเท่าคนร้าย ที่แท้จริง เหตุผลคนร้ายยิ่งปัญญาอ่อนอย่างรุนแรง เขียนอธิบายไม่ออกค่ะ มันน่าหัวเราะเกินกว่าจะเล่าออกมาเป็นคำพูดได้

ผิดหวังมาก ๆ ขนาดทำให้เราขยาดที่จะลองซื้องานเขียนของนักเขียนใหม่เป็นพรินต์บุ๊คไปเลยค่ะ ต่อไปจะลองซื้ออีบุ๊คตอนลดราคามาอ่านก่อนดีกว่าค่ะ



View all my reviews