ยอมรับอย่างไม่อายว่าอ่านหนังสือเป็นพระเอกเป็นตัวหลัก นางเอกเป็นเพียงน้ำจิ้ม ถ้าปิ๊งพระเอกแล้วล่ะก้อ ชอบสุดใจขาดดิ้น แต่สำหรับเรื่อง I'm the Vampire, That's why ของ Michele Bardsley นี่ เราชอบเพราะนางเอกค่ะ
เจสสิก้าเป็นนางเอกชนิดที่เราอยากเห็นในหนังสือโรแมนซ์มานานแล้ว แต่ถ้าคุณชอบนางเอกแบบของลินน์ เกรแฮมที่นิยมทำตัวเป็นพรมเช็ดเท้าล่ะก้อ คุณคงไม่ชอบเรื่องนี้แหง เพราะเจสสิก้าเป็นตัวแสบ ทั้งนิสัย ความประพฤติ และการแสดงออก
เธอไม่หงอกลัวนังตัวร้ายที่เสนอหน้ามาอ้อนพระเอก เธอไม่ยอมเป็นนางเอกกินน้ำตาต่างข้าวยอมทนโดนรังแก เราสงสัยหลายครั้งนะคะเวลาอ่านหนังสือที่นางเอกแสนดีโดนกลั่นแกล้งสารพัด เราสงสัยในความดีของนางเอกสิคะ ถ้าเธอดีจริง ทำไมคนถึงได้รุมเกลียดและแกล้งเธอเกือบจะทุกคนในเรื่อง
เรื่องนี้เขียนนางเอกได้ใกล้เคียงกับมนุษย์ปุถุชนที่เราพบเห็นได้ในสังคม เธอไม่ดีพร้อม เธอเป็นแม่ม่ายที่สามีทรยศไปมีชู้กับเลขานุการสาว และเธอไม่ยอมให้อภัยสามีของเธอแม้เขาจะตายไปแล้ว หรือยอมอ่อนข้อเห็นใจแม่เลขาตัวแสบที่แย่งสามีของเธอไป เธอยินดีในความทุกข์ของนังเล็ก ๆ ของสามี เธอสนับสนุนเมื่อคนอื่น ๆ ในเมืองช่วยกันทำให้ยายเมียน้อยเป็นที่รังเกียจ
คุณจะไม่ชอบนางเอกอย่างนี้ได้ยังไง เพราะนั่นเป็นสิ่งที่เราจะทำถ้าเราจับได้ว่าสามีไปแอบมีนางเล็ก ๆ เราจะเล่นงานให้เจ็บหนักทั้งคู่เลยเชียว และนางเอกของเราก็ทำอย่างนั้น เธอไล่สามีออกไปจากบ้าน ฟ้องหย่าให้หมดตัว และทำให้คนทั้งเมืองแอนตี้ยายเมียน้อย
แต่นี่เป็นเพียงเรื่องเล่าภูมิหลังของเจสสิก้าเท่านั้น เรื่องเริ่มต้นขึ้นเมื่อเจสสิก้าและคนอื่นในเมืองอีก 10 คนแจ๊คพ็อตโดนแวมไพร์ที่เป็นโรคระบาดกัดจนตาย และเมื่อเธอฟื้นก็พบว่าตัวเองกลายเป็นแวมไพร์และกำลังดูดเลือดจากแวมไพร์สุด ฮ็อตที่ชื่อแพทริก คนที่คิดว่าเธอเป็นเนื้อคู่ตามตำนานในอดีต
ช่วงต้นของเรื่องนี้คล้ายกับชุดอันเดธของแมรี่ จานิส แต่นางเอกเรื่องนี้เหนือกว่ายายเบ็ธซี่ชนิดเทียบกันไม่ได้ เธอไม่ได้บ้องตื้นเหมือนต้นแบบ แต่ก็แสบไม่แพ้กัน
ฉากที่เธอหักนิ้วตัวอิจฉาที่บังอาจมายืนเกาะแขนพระเอกทำให้เราตกหลุมรัก เจสสิก้าเข้าอย่างจัง เราไม่ได้เจอตัวละครที่เป็นผู้หญิงที่เราชอบมากเท่านี้มานานแล้ว เธอไม่ยอมแพ้กับถ้อยคำกรำกรวมที่ชวนให้เข้าใจผิดของตัวร้าย เธอโต้ตอบอย่างไม่ลดราเมื่อโดนโจมตี
นิสัยเธอลงตัวพอดี ไม่ได้ทำให้เธอดูเป็นคนนิสัยเสีย เธอเห็นแก่ตัวอย่างพองามชนิดที่คนทั่วไปเข้าใจและยอมรับได้ และที่สำคัญเธอยอมรับว่าตัวเองผิดเมื่อตัวเองผิด
และเพราะหนังสือนี่ใช้วิธีการเล่าเรื่องแบบ "ฉัน" การที่เราผูกพันกับตัวนางเอกจึงเป็นเหตุผลหลักที่ทำให้เราชอบเรื่องนี้อย่าง มาก ไม่ผิดหวังเลย
ข้อดีอีกอย่าง แม้จะบรรยายเรื่องด้วย "ฉัน" หนังสือก็ยังจบในตอน เรื่องราวของเจสสิก้าและแพทริคจบลงพร้อมกับเล่มนี้ ตอนนี้เรากำลังรอเล่มใหม่ในชุดแวมไพร์แนวแปลกPTA Vampire (หรือแวมไพร์จากสมาคมครูและผู้ปกครองประจำโรงเรียน)
No comments:
Post a Comment