The Serpent Prince // Elizabeth Hoyt

คำเล่าลือเกี่ยวกับหนังสือเรื่องนี้โด่งดังไปทั่วสังคมอินเตอร์เน็ต แม็กซ์ยังไม่เจอนักวิจารณ์รายไหนที่อ่านเล่มนี้แล้วไม่ชอบสักราย แม้กระทั่งคนที่ได้ชื่อว่ามีมาตรฐานสูงสุดสุด และนั่นทำให้แม็กซ์ลังเลนิดหน่อยก่อนจะหยิบเล่มนี้มาอ่าน

ถ้าเกิดแม็กซ์คิดว่าเล่มนี้ไม่สนุกล่ะ และด้วยนิสัยที่เป็นคนขวางโลกเล็กน้อย แม็กซ์ก็เชื่อว่าตัวเองอาจจะพาลไม่ชอบไปก่อนที่จะอ่านด้วยซ้ำ

แล้วยังพล็อตเรื่องอีกล่ะ ถึงแม็กซ์จะพยายามหลีกเลี่ยงสปอยล์อย่างเต็มที่ แต่ก็ยังอดได้ยินไม่ได้ว่าเล่มนี้ เต็มไปด้วยความรุนแรง ฉากน่ากลัวหลายฉาก และมีประเด็นหนัก ๆ ให้อ่านกันอีก

แต่หลังจากอ่านเล่มนี้จบลง แม็กซ์พูดได้คำเดียวว่า

แม็กซ์เสียใจที่หยิบเล่มนี้มาอ่านช้าไปแม้แต่เพียงวันเดียว

The Serpent Prince เป็นประสบการณ์ที่นักอ่านโรแมนซ์ไม่ควรพลาด เป็นโรแมนซ์ในรูปแบบที่ดีที่สุด ถ้าไม่เวอร์เกินไปนัก แม็กซ์อย่างใช้คำว่า "สมบูรณ์แบบ"

ไซม่อนไม่มีอะไรเหมือนอย่างที่แม็กซ์คาดคิด จากเสียงเล่าลือที่บอกว่าเล่มนี้ค่อนข้างมืดและรุนแรง แม็กซ์คาดหวังจะได้เจอกับพระเอกที่ทนทุกข์ แต่ก็ไม่ ไม่ใช่เพราะว่าไซม่อนไม่ทนทุกข์ เขามีความเจ็บปวด และเลือกกระทำหลายอย่างที่กัดกินจิตวิญญาณเขา แต่ไซม่อนไม่เคยปล่อยให้ความมืดนั้นมาบดบังความเป็นตัวเขา

ไซม่อนเป็นความแปลกใจอันดับแรก เขามีอารมณ์ขัน โรแมนติก และมีเสน่ห์อย่างที่พระเอกโรแมนซ์หลายคนไม่มีกัน ไซม่อนเป็นเหตุผลที่ทำให้แม็กซ์ติดตามอ่านเล่มนี้อย่างไม่ลดละ และแม็กซ์ก็ยินดีที่จะบอกว่าลูซี่ ตัวนางเอกก็สมบูรณ์แบบไม่แพ้กัน

คำว่าสมบูรณ์แบบไม่ได้หมายความถึงคุณสมบัติ ความดี หากแต่เป็นความลงตัวของการวางตัวละคร แม็กซ์ไม่ได้อ่านหนังสือที่วางตัวละคร และโครงเรื่องได้ยอดเยี่ยมอย่างนี้มานานมากแล้ว ทุกอย่างที่ประกอบเป็น TSP คือความสมบูรณ์แบบ คือความงดงามที่โรแมนซ์เล่มหนึ่งจะมีกันได้

การพบกันระหว่างไซม่อนและลูซี่เป็นสิ่งที่ไม่น่าเกิด เหมือนอย่างที่จดหมาย (ที่คาดว่าจะเป็น) ฉบับสุดท้ายที่ไซม่อนเขียนถึงลูซี่ " ถ้าผมรู้ว่าจะนำความเจ็บปวดมาสู่ชีวิตคุณ ผมสาบานว่าจะพยายามทำทุกอย่างที่จะไม่ถูกทิ้งไว้ให้ตายที่หน้าบ้านคุณในบ่าย วันนั้น เมื่อนานมาแล้ว แต่ถ้าเป็นเช่นนั้น ผมก็คงไม่มีโอกาสพบคุณ และนั่นก็เป็นเหตุผลพอแล้วที่จะทำให้ทรยศคำสาบานของตนเอง เพราะแม้รู้ว่าจะนำความเจ็บปวดมาให้คุณผมก็ไม่เสียใจสักน้อยเลยที่ได้รักคุณ ผมเป็นคนเห็นแก่ตัว เป็นคนไร้ความรู้สึก แต่ก็นั่นแหละนางฟ้าของผม ผมไม่สามารถเปลี่ยนอดีตได้ การได้พบกับคุณเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่เคยเกิดขึ้นกับผม คุณเป็นสิ่งที่ใกล้เคียงสวรรค์ที่สุดที่ผมอาจจะได้พบ ไม่ว่าจะเป็นชีวิตในโลกนี้ หรือหลังความตาย และผมไม่เสียใจที่ได้พบกับคุณ แม้มันจะต้องแลกมาด้วยน้ำตาของคุณก็ตาม"

ไซม่อนถูกลอบทำร้ายจากศัตรูและทิ้งไว้ให้ตาย เพียงแต่เขาเจอกับลูซี่ สาวบ้านนอกที่ช่วยชีวิตเขาไว้ เวลาเพียงไม่กี่วันที่ใช้ร่วมกัน ช่วงเวลาที่ทั้งคู่รู้จักทำให้ทั้งคู่ผูกพันกัน และเมื่อการปองร้ายลามมาถึงลูซี่ ไซม่อนรู้ว่าเขาต้องปกป้องเธอด้วยการเดินไปจากชีวิตของเธอ และเขาก็ทำ

สิ่งที่ทำให้เล่มนี้แตกต่างไปจากโรแมนซ์ที่วางขายเต็มร้านหนังสือเล่ม อื่นก็คือ ทางเลือกและการกระทำของตัวละคร ไซม่อนไม่จำเป็นต้องให้ลูซี่ถูกทำร้ายจนเกือบตายถึงจะสำนึกได้ว่าเขารักเธอ เขารู้จากหัวใจว่าเขารักเธอ และนั่นทำให้แม็กซ์เชื่ออย่างหมดหัวใจด้วยว่าเขารักเธอ อย่างไม่มีข้อสงสัย ข้อกังขาใดใดทั้งสิ้น

ส่วนลูซี่ เธอเป็นนางเอกที่สมบูรณ์แบบที่สุด ไม่ใช่เพราะความสวย หรือความดี แต่เพราะเธอเป็นคนเพียงคนเดียวที่แม็กซ์จินตนาการได้ว่า จะเป็นคนที่เข้าใจความซับซ้อนของไซม่อน คนที่มองผ่านลักษณะภายนอกที่ดูเป็นขุนนางไร้ความรับผิดชอบ มองเห็นความมืดภายใน และยังยอมรับความเป็นเขาได้

แม็กซ์ชอบที่ทั้งคู่ไม่ละทิ้งความรัก ไม่ได้เดินไปจากความรักด้วยเหตุผลที่หลอกตัวเอง ไม่มีการเดินจากไปเพื่อปกป้องกันและกัน แน่ละมันมีช่วงเวลาที่สิ่งเหล่านั้นเกิดขึ้น แต่ไซม่อนและลูซี่ก็ไม่ทำให้แม็กซ์ผิดหวังด้วยการคิดได้

แล้วยังภาษาที่ละเมียดละไมที่ทำให้แม็กซ์ถอนหายใจดังเฮือกใหญ่ ความโรแมนติกของเรื่อง นี่คือโรแมนซ์ที่สมบูรณ์แบบ

คุณจะไม่รักหนังสือเล่มที่บรรยายพระเอกขณะดวลกับคู่ต่อสู้คนสำคัญว่า "Simon wiped the gore from his eye and smiled. He would die today; he knowe it. What point in living without Lucy?"

ในขณะที่นางเอกซึ่งกำลังรอคอยการกลับมาจากการดวลของพระเอก "He must have lost hope. All hope.

She'd left him, even though she'd promised not to on her mother's memory. He loved her and she'd left him. A sob tore at ther throat. Without hope, how could he survive the duel? Would he even try to win?"

คุณจะไม่รักหนังสือเล่มที่เมื่อพระเอกพบว่านางเอกรู้ความลับของตัวเอง รู้ถึงการกระทำที่เธออาจจะยอมรับไม่ได้ที่เขาทำลงไป เขาตอบสนองด้วยการจับมือเธอไว้ แล้วพูดแค่ว่า "อย่าจากไป"

ที่ยิ่งไปกว่านั้นหนังสือเรื่องนี้ก็ทำให้ในที่สุดแม็กซ์ก็เข้าใจความหลงใหล ของหลายคนที่มีต่อเรื่องแฮมเล็ต แม็กซ์อ่านบทละครของเช็คสเปียร์หลายเรื่อง แต่ไม่เคยอ่านแฮมเล็ต แม็กซ์มองไม่เห็นเสน่ห์ของเจ้าชายเดนมาร์คที่หมกหมุ่นกับการแก้แค้น ไม่จนกระทั่งแม็กซ์ได้เจอกับไซม่อน เขาไม่ใช่แฮมเล็ต และลูซี่ไม่ใช่โอฟีเลีย แต่ไซม่อนทำให้แม็กซ์เข้าใจถึงปีศาจที่กัดกินจิตวิญญาณของแฮมเล็ตเป็นครั้ง แรก

หนังสือเรื่องนี้ทำให้แม็กซ์นึกถึงหนังสือที่แม็กซ์ชอบมากสองเรื่อง Angel Rogue ตรงที่ไซม่อนเหมือนกับโรบินมาก เขาไม่จำเป็นต้องแสดงออกเป็นพระเอกชนิดทนทุกข์ทรมาน แม้ว่าจะทุกข์ทรมาน ทั้งคู่ยังรักษาเสน่ห์ อารมณ์ขัน แม้ในเวลาที่เลวร้ายที่สุดไว้ได้ และเรื่อง Silk and Shadows ที่ธีมเรื่องเป็นการแก้แค้นเหมือนกัน แต่แม็กซ์คงต้องบอกว่า แม้จะเทียบกับสองเล่มนั้น เรื่องนี้ยังเหนือกว่า

และนั่นเป็นคำชมที่มากที่สุดที่หนังสือเล่มหนึ่งจะได้รับแล้วล่ะ

สำหรับคะแนน มันไม่ใช่การตัดสินใจง่าย ๆ เพราะเป็นเวลาเกือบสิบปีแล้วนับจากครั้งสุดท้ายที่แม็กซ์ให้คะแนนเต็มกับ หนังสือสักเรื่องหนึ่ง แต่หลังจากคิดดูแล้ว ชมมาขนาดนี้ สำหรับความสมบูรณ์แบบเช่นนี้ แถมยังใช้คำว่าสมบูรณ์แบบก็หลายครั้ง แม็กซ์มีทางเลือกอื่นอีกหรือนอกจากจะให้คะแนนเต็มร้อยกับเล่มนี้

และสำหรับคนที่อยากรู้ แม็กซ์อ่านหนังสือเฉพาะโรแมนซ์มามากกว่าสามพันเล่ม มีหนังสือ 18 เล่มที่แม็กซ์ให้คะแนนเต็ม The Serpent Prince เป็นเล่มที่ 19 และเป็นเล่มเดียวหลังจากผ่านมิลเลนเนียมมาที่ได้คะแนนเต็ม