Friday, February 6, 2009

Wild Jinx // Sandra Hill

ในที่สุดก็มาถึงเรื่องของทีจอห์นจนได้ (ทีมาจากคำว่าลิตเติ้ล ซึ่งเป็นชื่อเล่นใช้เรียกเด็ก เนื่องจากพระเอกเล่มนี้โผล่หน้ามาครั้งแรกตั้งแต่ตัวกระเปี๊ยก ก็เลยถูกเรียกว่าทีจอห์นจนติดปาก แม้ว่าในเล่มนี้จะกลายเป็นจอห์นเฉย ๆ ไปแล้วก็ตาม) หลังจากรอมาเกือบสิบปี ซานดร้า ฮิลล์ก็เขียนถึงน้องนุชสุดท้องของตระกูลเลอดักซ์ กับเล่มนี้ Wild Jinx

วันนี้จอห์นเป็นตำรวจหนุ่มวัยยี่สิบแปดที่ชีวิตกำลังถึงจุดพีคสุดสุด ในขณะที่ปลอมตัวเป็นสืบคดีมาเฟียใหญ่แห่งหลุยเซียน่าเขาก็ได้มีโอกาสได้พบ กับเพื่อนสมัยเด็ก ที่ครั้งนึงเมื่อนานมาแล้วเคยแอบเผลอมีความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนกันในขณะที่ เรียนมหาวิทยาลัย บัดดี้ซีลีนกลายเป็นนักข่าวที่เข้ามาทำคดีสืบสวนเรื่องสถานที่ค้าประเวณี ชื่อดัง

พรรคพวกตำรวจของบุกกวาดล้าง ทำให้จอห์นกลายเป็นพยานสำคัญซึ่งต้องถูกเก็บตัวเงียบ เขาตัดสินใจเข้าร่วมภารกิจหาสมบัติกับทีมจิงซ์ (ซึ่งเป็นบริษัทล่าสมบัติที่เป็นตัวเชื่อมชุดพี่น้องตระกูลเลอดักซ์กับชุด จิงซ์) ซึ่งย่าของจอห์นจ้างมาให้หาสมบัติของโจรสลัดชื่อดัง

แต่แล้วด้วยความบังเอิญอีก ซีลีนก็ได้รับภารกิจให้เข้าไปทำข่าวการหาสมบัตินี้เช่นกัน และเมื่อเธอรู้ว่าจอห์นมาแอบซ่อนตัวในทีมนี้ เธอก็เลยโดนคำสั่งห้ามไปไหนมาไหนอีกคน (ให้เก็บตัวอยู่ในสถานที่หาสมบัติ) และนั่นเป็นสื่อให้เธอและจอห์นใกล้ชิดกันอย่างมาก (ขอเน้นว่ามาก)

สิ่งที่จอห์นไม่รู้ก็คือ ผลข้างเคียงของความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนเมื่อหกปีก่อนขณะที่ทั้งคู่ยังเรียน มหาวิทยาลัยอยู่นั้น ได้ส่งผลให้เกิดเด็กชายตัวน้อย ๆ (ที่น่ารักโคตร ๆ) ขึ้นมาคนนึง และซีลีนเก็บเป็นความลับไว้ไม่ให้จอห์นรู้ และแน่นอนว่าพระเอกของเราเมื่อได้รู้ความจริงก็รู้สึกเหมือนถูกทรยศ และกลายเป็นสาเหตุให้ความสัมพันธ์ที่ดูท่าจะไปด้วยดีเริ่มสั่นคลอน

เล่มนี้ไม่มีพล็อตเรื่องอะไรใหม่นะคะ อย่างความสัมพันธ์ระหว่างจอห์นกะซีลีนก็คล้ายกับเรื่องของลุกและซิลวี่ใน The Love Potion มาก (ขนาดที่ลุคยังเปรียบเทียบให้จอห์นฟัง) แต่ก็ไม่ได้เสียหายอะไร แม็กซ์ยังคงชอบเรื่องนี้อยู่มาก เพราะสไตล์การเขียนของซานดร้าน่าอ่าน และฮาเสมอ เล่มนี้อาจไม่ฮาดังลั่นเหมือนเวลาอ่านชุดไวกิ้งข้ามเวลานะ (นั่นมาตลกบริโภคมากไปหน่อย) แต่ก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ทั้งเรื่อง ที่สำคัญตัวละครในชุด บรรดาหนุ่ม ๆ ชาวเลอดักซ์ออกมากันเพียบ จุใจไปเลย

น่ารักดีค่ะ อ่านเพลิน (อ่านจนเลยเวลานอนไปอย่างไม่เสียดาย) คะแนนที่ 80

No comments: