The Masquerade // Brenda Joyce

แม็กซ์หยิบหนังสือเก่าค้างปีเล่มหนึ่งมาอ่าน เพราะได้คุยกะเพื่อนแล้วเลยเกิดความรู้สึกสนใจเรื่องนี้ขึ้นมา และความรู้สึกหลังอ่านจบก็ไม่มากหรือน้อยไปกว่าความคาดหวัง

นั่นคือ แม็กซ์ไม่คาดหวังอะไรเลยจากการอ่านเรื่อง The Masquerade ของเบรนด้า จอยซ์ และแม็กซ์ก็ไม่ได้อะไรเลยจากการอ่านเล่มนี้ ดังนั้นไม่ผิดหวังค่ะ เพราะไม่มีหวัง

ไม่ใช่ว่าเรื่องนี้แย่นะคะ แต่เป็นความผิดของแม็กซ์เองต่างหากที่เลือกหนังสือที่แนวไม่เข้ากันกับตัวเองอย่างแรง

แต่แม็กซ์เชื่อว่า สำหรับแฟนหนังสืออีกหลายคน เล่มนี้เป็นหนังสือที่พลาดไม่ได้ รับประกันความเน่าไม่แพ้ละครหลังข่าวหรือวิกหมอชิต

As a child, shy, bookish Elizabeth Anne Fitzgerald loses her heart to the dashing young lord, Tyrell de Warenne. Although she is well aware that he is the heir to an earldom and utterly unattainable, Lizzie secretly worships him for years. And one fateful eveningthe night of her first masquerade ballshe is stunned when he suggests that they rendezvous at midnight. But then fortune takes a maddening turn and Lizzie is thwarted from ever meeting Tyrell. Lizzie is certain such an opportunity will never arise again, but that night is only the beginning... Tyrell de Warenne is shocked when, two years later, Lizzie arrives on his doorstep with a child that she claims is his. He remembers her welland knows that it is impossible that he is the boy's father. What is this game she is playing...and why? Is Elizabeth Anne Fitzgerald a woman of vast experience, or the gentle innocent he had believed her to be? Tyrell quickly decides he will play her game and he claims the child as his owndetermined to uncover Lizzie's lies. But neither scandal, deception nor pride can thwart a love too grand and passionate to ever be denied...

เล่มนี้เป็นเล่มสองในชุดตระกูลโอนีล-เดอวอเรนน์ ยุคใหม่ ที่ต้องมียุคใหม่เพราะมีเรื่องของบรรพบุรุษตระกูลเดอวอเรนน์อีกสองเล่ม และตระกูลโอนีลอีกเล่ม ส่วนทำไมต้องเป็นสองตระกูลต่อด้วยเครื่องหมาย - ก็เพราะพ่อหม้ายตระกูลเดอวอเรนน์ แต่งงานกับแม่ม้ายตระกูลโอนีลค่ะ

เพิ่งอ่านชุดยุคใหม่นี่ได้สองเล่ม และแม็กซ์สามารถลงความเห็นได้เลยว่า สนพ.ทั้งหลายโปรดแปลชุดนี้ออกขายเถอะ รับรองเป็นที่ถูกใจแฟนหนังสือกลุ่มใหม่แน่ เพราะเนื้อเรื่องราว โดน ใจคนอ่านเต็ม ๆ

ก็แหม มีทั้งพระเอกสุดหล่อ รวย เท่ห์ ที่ร้ายกาจ บังคับนางเอกให้เป็นเมียเก็บ ส่วนนางเอกก็เป็นสาวน้อย สวย ใส ที่สำคัญไร้เดียงสา แถมโคตรจะเป็นคนดี ด้วยการรับเอาลูกของพี่สาวมาเป็นลูกของตัวเอง จนทำให้ตัวเองถูกนินทาเสียชื่อ และถูกเข้าใจผิดจากชาวบ้านร้านตลาด รวมทั้งพระเอกว่าเป็นหญิงปล่อยตัว แต่แท้จริงแล้ว ฉันน่ะ บริสุทธิ์ทั้งแท่งนะโว้ย

พระเอกของเราก็เข้าใจนางเอกผิดจนกระทั่งคืนหนึ่ง (ไม่แน่ใจว่าฝนตก หรือมีกระท่อมอยู่แถวนั้นไหม) ก็เกิดการยินดีได้เสียกันขึ้น พระเอกของเราก็เลยรู้คุณค่าที่เป็นทองเนื้อในของนางเอก

แถมนางเอกของเรายังเป็นคนดีแสนดี ช่างเสียสละ ยอมหนีไปจากชีวิตของพระเอก เมื่อถูกคนนอกมายุว่า เธอไม่เหมาะสมกับพระเอกที่สุดแสนเพอร์เฟ็ค เธอหนีไปเงียบ ๆ ทิ้งจม.บอกรักเอาไว้ (แต่จม.ถูกเผาทิ้งเสียก่อนพระเอกได้อ่าน) สร้างความเจ็บปวดอย่างสุดซึ้งให้กับพระเอก

ฝ่ายนางเอกเล่าก็น้ำตาตกใน แต่ก็ยอมเสียสละเพื่อคนที่ตัวเองรัก

นี่มันเป็นพล็อตหากิน และสุดโปรดของแฟนหนังสือเลยนะ เพียงแต่แม็กซ์ดันเป็นพวกคนกลุ่มน้อยไง ก็เลยรู้สึกอึ้ง ๆ ไปหน่อย

แต่ถ้าว่ากันตามตรงนะ ไทเรลพระเอกซึ่งเมื่อคิดว่าสืบทอดเชื้อสายมาจากบรรพบุรุษที่มีสปีชีย์ใกล้ เคียงกับสัตว์เลื้อยคลาน (อยากรู้ลองไปอ่านเรื่อง The Conqueror จะรู้ว่าทำไมแม็กซ์ถึงเปรียบเทียบพระเอกในเรื่องนั้นอย่างนี้ มัน เป็นหนังสือที่ชีวิตนี้แม็กซ์ไม่เคยจะคิดว่า ยังมีพระเอกแบบนี้หลงเหลืออยู่ในโลก หรืออย่างน้อยก็ในโรแมนซ์) ไทเรลเป็นผู้ชายที่ใช้ได้ทีเดียวล่ะ เขาก็แค่เป็นเหยื่อของการหลอกลวง แม็กซ์พอจะเข้าใจเขานะ อยู่ ๆ ก็มีผู้หญิงที่เขาแน่ใจว่าไม่เคยมีความสัมพันธ์ด้วย มาอ้างตัวเป็นแม่ของลูกเขา ที่สำคัญเด็กนั่นดันหน้าเหมือนเขาเสียอีก ไทเรลก็แสดงออกตามแนวพระเอกโรแมนซ์หื่นทั่วไป ที่ต้องบังคับแม่ของเด็กนั่นมาเป็นเมียเก็บ และเมื่อเขารู้ความจริงว่าลิซซี่ นางเอกเป็นสาวน้อยแสนบริสุทธิ์ (ทั้งจิตใจและที่สำคัญเยื่อข้างในนั่นด้วย) เขาก็หลงรักเธอ แต่เขาก็มีเกียรติ อยู่ในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เพราะดันไปหมั้นหมายกะหญิงอื่นอยู่

แล้วนางเอกล่ะ ใครเล่าจะเกลียดลิซซี่ได้ลง เธอเป็นคนดีขนาดนั้น แต่อย่างน้อย เธอก็ไม่ถึงกับเป็นพรมเช็ดเท้า สปิริตของเธอมาเป็นพัก ๆ เพื่อให้ดูไม่น่าเกลียด แต่ตามตรงอีกนะ แม็กซ์โอเคกะลิซซี่นะ อย่างน้อยก็มากกว่าบรรดานางเอกเพรสเซ่นหลายคน

แต่สิ่งที่ทำให้เรื่องนี้ดี (ขึ้นมาบ้าง) สำหรับแม็กซ์ก็คือบรรดาคนที่ควรจะเป็นตัวร้ายทั้งหลายนะสิ แม็กซ์ชอบที่ไม่มีใครเลวอย่างสมบูรณ์แบบ ไม่มีนังตัวร้ายตามกรี๊ด ตามตบนางเอก พี่สาวของนางเอกที่ไข่ให้นางเอกเลี้ยงก็ไม่ใช่พี่สาวสโนไวท์ ที่อิจฉาน้องสาว คู่หมั้นของพระเอกก็เป็นตัวละครที่ไม่คาดคิด (และขอบอกว่าน่าสนใจมาก จนขนาดตอนนี้แม็กซ์หยิบเรื่องของเธอ ที่เธอเป็นนางเอกมาอ่านอยู่)

เปลี่ยนบรรยากาศดีค่ะ อ่านไม่ต้องคิดมาก

แต่ขอบอกว่า พูดจริงนะ เรื่องที่ว่า แปลแล้วจะเป็นที่ชื่นชอบของประชาชีแน่ มันเน่าเสียได้ใจ

แต่ (อีกรอบ) บังเอิญแม็กซ์ไม่ชอบแนวเน่าค่ะ คะแนน (ของแม็กซ์ ซึ่งอาจสวนทางกะคนอื่นหลายคน) อยู่ที่ 53 ซึ่งว่ากันตามตรงถือว่าอยู่ในระดับดีทีเดียวนะ กับงานของเบรนด้า จอยซ์กะแม็กซ์ ลองคิดดูว่าบรรพบุรุษของไทเรลที่มีเผ่าพันธุ์เดียวกับ... (โดนดูดเสียงค่ะ) ได้ 13 คะแนน