Review: Immortal Danger

Immortal Danger by Cynthia Eden

My rating: 4 of 5 stars



เราอ่านหนังสือที่ซินเธีย เอเดนเขียนเล่มแรกเรื่อง Hotter after midnight มาปีก่อนค่ะ เราค่อนข้างชอบหนังสือเล่มนั้นนะคะ แม้ว่าจะติตรงที่ว่า เรื่องราวของเธอไม่มีอะไรใหม่ หรือสร้างสรรในส่วนของพารานอมอลเลย กระนั้นเราก็ยังคิดว่า เธอเป็นนักเขียนที่มีอนาคตไกลพอสมควรเลยล่ะ

และหนังสือเล่มที่สองของเธอก็ไม่ทำให้เราผิดหวัง เพราะเราชอบเรื่อง Midnight Sin มาก ดังนั้นเมื่อหนังสือเล่มที่สามออกวางขาย เราจึงไม่พลาดที่จะหยิบมาอ่านทันที

หนังสือเล่มนี้อยู่ในโลกที่ซินเธียสร้างขึ้นในหนังสือสองเล่มแรกของเธอ แต่การดำเนินเรื่องของเล่มนี้ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับสองเล่มที่เรากล่าวถึงไปแล้วหรอกนะคะ เราคุยกับซินเธียถึงความเกี่ยวพันกันของเล่มนี้กะเรื่องอื่น ๆ ก้อได้รับคำตอบว่า มันไม่เกี่ยวกันค่ะ ซึ่งเป็นความจงใจของเธอเอง แม้ว่าบรรดากฎเกณฑ์ต่าง ๆ เกี่ยวกับโลกพารานอมอลในเล่มนี้จะเ็ป็นอันเดียวกับที่ใช้ใน Hotter after midnight และ Midnight sin แต่ตัวละครแยกต่างหาก เธอบอกว่าเรื่องนี้จะเน้นเหตุการณ์ที่เกิดในฝั่งเวสต์โคสต์ ในขณะที่สองเล่มแรกเกิดขึ้นทีด้านอีสต์โคสต์

มายา แบล็คเป็นตำรวจสาวที่ดวงซวยมากพอที่จะเผชิญหน้ากับแวมไพร์ในตรอกมืด การต่อสู้ของเธอจากปีศาจกระหายเลือดจบลงด้วยความตายของแวมไพร์ ในขณะที่เธอเอาชีวิตรอดมาได้ ถ้าคุณจะเรียกการกลายเป็นแวมไพร์ของเธอว่ามีชีวิตรอดนะ

ตลอดเวลาห้าปีที่ผ่านไปหลังจากเธอกลายเป็นส่วนหนึ่งของโลกปีศาจ มายาเอาชีวิตรอดอย่างดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ เธอกลายเป็นสิ่งที่แม้กระทั่งปีศาจก็หวาดกลัว และชื่อเสียงของเธอก็นำเอาอดัม โบรดี้เข้ามาในชีวิต

อดัมซึ่งกำลังตามหาหลานสาวที่ถูกแก๊งค์แวมไพร์จับตัวไป รู้ดีว่ามายาคือความหวังเดียวของเขา เธอสืบเชื้อสายมาจากแวมไพร์ตัวที่เป็นผู้นำของแก๊งค์ที่จับแคมมี่หลานสาวของเขาไป และแม้อดัมจะไม่หวาดกลัวแวมไพร์ แต่เขาก็ไม่มีหนทางอื่นใดที่จะติดตามคนร้ายเหล่านั้น นอกจากขอให้มายาช่วย

และนั่นหมายถึงการตอบแทนด้วยเลือดของเขา

ทั้งสองเริ่มต้นการตามหาเด็กสาววัยเก้าปี การเดินทางที่ทำให้มายาเปิดหัวใจออกมาอีกครั้ง แต่สำหรับหญิงสาวที่สูญเสียทุกคนที่เธอรักมาตลอด การเริ่มต้นความรักกับมนุษย์ธรรมดาอย่างอดัมจึงไม่เป็นการฉลาดเอาเสียเลย

จุดเด่นมาก ๆ ของหนังสือเรื่องนี้ก็คือตัวละครค่ะ เราติดบ่วงไปกับความน่าสนใจของเรื่องนี้ตั้งแต่หน้าแรกที่เริ่มต้นเล่าเรื่องราวของมายา แล้วยัง ปฏิกริยาทางเคมีระหว่างมายาและอดัมก็ดูสมจริง และเด่นชัดซึ่งเราชอบมาก ๆ มันเป็นความลงตัวของตัวพระนาง และยิ่งทำให้เรื่องน่าติดตาม โดยเฉพาะเมื่อมายารู้สึกว่าตัวเองมีหน้าที่ต้องคอยปกป้องอดัม ซึ่งแม้จะเป็นผู้ชาย แต่ก็อ่อนแอกว่า (สปอยล์) ซึ่งเธอก็ต้องพบกับความแปลกใจนะคะ เมื่อพบความจริงว่า เขาคืออะไร

เราอ่านหนังสือเล่มนี้แล้วเชื่ออย่างหมดใจกับสิ่งที่คนแต่งพยายามนำเสนอ หลายครั้งที่เราอ่านหนังสือแล้วคนแต่งขึ้นต้นเหมือนจะนำเสนอนางเอกที่เก่ง และเอาตัวรอดได้ด้วยตัวเอง ก่อนที่จะตกม้าตายด้วยพฤติกรรมห่วย ๆ ของพวกเธอ แต่เล่มนี้ มายาเท่ห์มาก แล้วก็เก่งจริง ในข้อนี้คนแต่งนำเสนอผ่านทั้งการเล่าเรื่อง การโชว์ออฟของเธอในการเอาชนะคู่ต่อสู้ที่น่ากลัว และยังแสดงให้เห็นถึงความเข้มแข็งทางจิตใจของเธออีกด้วย และในขณะเดียวกัน "ความเก่ง" ของนางเอกก็ถูกแทรกให้เห็นด้านที่อ่อนโยนของเธอเป็นระยะ แม้บางครั้งจะรู้สึกว่ามากไปสักหน่อย (ที่นางเอกต้องรักหมาและเด็ก) แต่ก็ทำได้สม่ำเสมอจนไม่รู้สึกว่ากระโดดน่ะค่ะ

ทางด้านพระเอกซึ่งปกติในเรื่องที่คาแร็คเตอร์ของนางเอกค่อนข้างแข็ง ก็มันจะถูกพวกเธอโดดเด่นเกินหน้า แ่ต่ในเล่มนี้เราคิดว่า อดัมก็ยืนเทียบกับมายาได้ค่ะ ด้วยความลับที่เขาซ่อนเอาไว้จากมายา ทำให้อดัมไม่สามารถแสดงฝืมือได้อย่างเต็มที่นัก และหลายครั้งดูเหมือนว่าจะต้องพึ่งพาเธอเป็นหลักในการเอาชีวิตรอด แต่เมื่อเขายอมพูดความจริง (ว่าตัวเองเป็นอะไร) ตานี้ก็เป็นทีของพี่แกในการโชว์ความเป็นพระเอกบ้าง แต่ก็เหมือนเิดิมนะคะ มันไม่ได้ทำให้บุคลิคของมายาเสียไป เธอไม่ได้กลายเป็นสาวน้อยที่รอคอยความช่วยเหลือของพระเอก เธอเอาตัวรอดได้ด้วยตัวเอง เพียงแต่อดัมทำให้มันง่ายขึ้น

ข้อเสียเดียวที่เรารู้สึกจากเรื่องนี้ก็คือ ตัวร้ายโง่จัง (สปอยล์) ทั้งที่รู้ว่าอดัมเ็ป็นอะไร และมีพลังอำนาจมากแค่ไหน แต่ไหงปล่อยเขาเข้าไปเผชิญหน้าเจ้านายตัวเอง ทำให้พออดัมปล่อยพลังออกมา เป็นอันได้ตายกันเป็นเบือ

ตามกระแสนิยมนะคะที่จะต้องมีตัวละครรองเด่น ๆ ออกมามีบทบาท เพื่อเปล่งรัศมีความเป็นพระเอกในเล่มถัดไป แต่ในเรื่องนี้ เราชอบตรงที่ตัวละครรองที่ปรากฎตัวออกมานั้น ดูไม่ค่อยออกว่า มีเจตนาเช่นไร เป็นฝ่ายดีหรือเลว

แล้วังมีความลับที่ซ่อนอยู่ในเรื่องโดยเฉพาะในส่วนที่เกี่ยวข้องกับอดัม ที่แม้จะหลอกคนอ่านไม่ได้ (เพราะคิดว่าซินเธียไม่ได้มีเจตนาจะหลอกคนอ่านนะคะ) ก็ถึงกับทำให้มายาช็อคไปได้พอสมควร และเราก็ชอบปฏิกริยาของเธอตอนที่อดัมเปิดเผยความจริงค่ะ

มีหลายจุดในเรื่องที่เราชอบจนบอกไม่ครบค่ะ เรารู้สึกว่าทุกอย่างมันช่างลงตัวไปเสียทุกอย่าง

ไม่อยากจะเชื่อค่ะว่า ซินเธียให้เวลาเป็นหนังสือสามเล่มก่อนที่จะทำให้เรากลายเป็นแฟนตัวยงของเธอได้

คะแนนของเล่มนี้ที่ 83




View all my reviews