Review: Vampire Most Wanted

Vampire Most Wanted by Lynsay Sands

My rating: 3 of 5 stars



หนังสือชุดนี้เคยเป็นชุดที่เราชอบมากที่สุดชุดนึง คำที่ควรให้ความสนใจคือ "เคย" เพราะเมื่อเวลาผ่านไป และเล่มนี้ก็เป็นเล่มที่ยี่สิบในชุดแล้ว เราก็ต้องบอกว่า เราอยู่ในภาวะเฉย ๆ กับชุดนี้แล้วล่ะค่ะ โดยเฉพาะเมื่อหลายเล่มก่อนหน้าเล่มนี้ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น หลายอย่างเป็นไปตามสูตรของเรื่อง สูตรที่เราชอบนะคะ แต่ก็เหมือนอาหารที่กินบ่อย ๆ ก็ไม่ได้ทำให้เราปลาบปลื้มเท่าไหร กระนั้นก็เหมือนกับอาหารที่เราคุ้นเคยนั่นล่ะค่ะ คือไม่ได้ทำให้เราผิดหวังเช่นกัน มันเหมือนตอนที่นึกไม่ออกว่าจะกินอะไรดี แล้วก็จบลงด้วยการกินสิ่งที่คุ้นเคย อิ่มไปอีกมื้อ

ดังนั้นเมื่อหยิบเล่มนี้มาอ่าน เราคาดหวังว่าจะได้อ่านเรื่องราวที่คุ้นเคย แวมไพร์ที่มีชีวิตอยู่มายาวนาน แล้ววันนึงก็ได้พบกับคู่แท้ของพวกเขา ซึ่งในเรื่องชุดนี้การเป็นคู่แท้หมายถึง แวมไพร์ซึ่งมีความสามารถพิเศษในการอ่านจิตใจผู้อื่นได้ (แม้แต่แวมไพร์ด้วยกัน) แต่จะไม่สามารถอ่านใจ หรือควบคุมจิตใจของคู่แท้ของพวกเขาได้เลย เรื่องชุดนี้เป็นสูตรมาก แวมไพร์พบคู่แท้ เมื่ออ่านใจพวกเขาไม่ออก จากนั้นก็จะตกหลุมรักอย่างรวดเร็ว เรื่องราวเกิดขึ้น ส่วนใหญ่จะเรียกเสียงหัวเราะ อ่านไปเบา ๆ ไม่ต้องคิดมาก แล้วก็จบลง

มันไม่เลวร้ายนะคะ แต่ไม่ได้เติมเต็มอะไร

ไม่รู้ว่า เป็นเพราะเราห่างเหินจากงานชุดนี้ไปนานพอควรรึเปล่านะคะ หรือว่าเล่มนี้เขียนได้ดีกว่าสี่ห้าเล่มหลัง ๆ เราคิดว่า เล่มนี้เขียนได้สนุกมากขึ้น เรื่องราวมีแง่มุมอย่างอื่นให้คิดลึกซึ้งมากขึ้น ไม่ได้แค่ขายเสียงหัวเราะอย่างเดียว แต่อารมณ์ขันอันเป็นเอกลักษณ์ของคนแต่งก็ยังมีอยู่นะคะ อันที่จริงเราคิดว่า คนแต่งทำได้ดีมากด้วยซ้ำในการเขียนเรื่องนี้ เพราะว่ากันตามตรงพล็อตเรื่องถือว่าหนักมาก แต่ผสมผสานความหนักในเนื้อเรื่องกับอารมณ์ขันให้โทนของเรื่องไม่แตกต่างไปจากธีมของชุด และทำได้อย่างลงตัวมาก

มาร์คัส น็อตเต้ได้รับมอบหมายให้ออกตามหาตัวแวมไพร์สาววายร้าย ผู้เป็นมารดาของหัวหน้าแก๊งค์แวมไพร์นอกรีต (ที่ออกทำร้ายมนุษย์ และแวมไพร์ด้วยกัน) เบาะแสพาเขาจนมาถึงคณะคาร์นิวาลที่เปิดการแสดงอยู่ในคาลิฟอร์เนีย และยิปซีสาวที่ใช้ชื่อว่า มาดามดีไวน์ เธอเป็นแวมไพร์ แต่มาร์คัสก็ยังไม่แน่ใจว่า เธอคือคนที่ตามหา เพราะดูเหมือนดีไวน์จะเป็นคนดีเกินกว่าที่จะมีส่วนร่วมกับการกระทำอันเลวร้ายของพวกแวมไพร์นอกรีต

สิ่งที่เราชอบเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็คือ พล็อต "คู่แท้" ไม่ได้ถูกนำมาใช้นำเรื่องในการพาพระเอกนางเอกมาอยู่ด้วยกัน แน่นอนว่ามาร์คัสและดีไวน์เป็นคู่แท้ของกันและกัน แต่เราไม่คิดว่า นั่นคือเหตุผลที่ทั้งคู่ตกหลุมรักกัน (เรามีปัญหากับสี่ห้าเล่มหลัง ๆ ในชุดนี้ ตรงที่เรื่องเริ่มด้วยการที่พระนางพบว่าเป็นคู่แท้ จากนั้นก็เหมือนรักแรกพบ ไม่มีการพัฒนาความสัมพันธ์กันมาเลย) ในเรื่องนี้คนแต่งให้เวลาตัวละครในการรู้จักกัน เหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นยิ่งทำให้ทั้งคู่ใกล้ชิดกันมากขึ้น

อีกจุดที่เราชอบเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็คือ การใช้พล็อตที่หนักมาก ๆ นางเอกที่ถูกลักพาตัวไปและข่มขืนตั้งแต่อายุสิบสองปี ผ่านประสบการณ์อันเลวร้ายในอดีต แต่เหมือนทุกอย่างในโลกที่เวลาช่วยรักษาจิตใจ เรื่องนี้เกิดขึ้นในยุคปัจจุบัน การกระทำที่เกิดขึ้นก็เป็นพันปีก่อน ดังนั้นเราคิดว่า สมเหตุสมผลกับทัศนคติของนางเอกต่อตัวเอง แต่ไม่ได้ทำให้การอ่านหดหู่ เรายังหัวเราะออกตอนที่อ่าน ไม่ได้หัวเราะให้กับความทุกข์ของตัวละครนะคะ แต่เป็นทัศนคติที่ตัวละครมองตัวเอง พวกเขาไม่ใช่เหยื่ออีกต่อไป สภาพจิตใจเข้มแข็งพอที่จะมีความสุขในชีวิต และทำอะไรขำ ๆ ได้

ส่วนที่เราไม่ชอบก็คือ พล็อตเรื่องที่ไม่จบในตัวเอง คนร้ายที่หนีไปได้ พล็อตเรื่องลูกชายของนางเอกที่เป็นคนร้าย และไม่มีการสะสาง เรื่องราวจึงเหมือนจบลงแค่ครึ่งเดียว ความรักลงตัว แต่พล็อตที่ดำเนินมากลับค้างคา นอกจากนี้ความ "ไร้เดียงสา" ของนางเอกเป็นปัญหาสำหรับเรานิดหน่อย เราคิดว่า การที่เธอไม่รู้เลยว่า แท้จริงแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่ และการที่เธอโดนหลอกเป็นเวลาหลายปี ไม่รู้เลยว่า ลูกชายที่เธอคิดว่าเป็นคนดีมาตลอด ไม่ใช่คนที่เธอคิด แม้เรื่องจะมีคำอธิบายนะคะ แต่เราไม่คิดว่า สมเหตุสมผลเท่าไหรค่ะ



View all my reviews