Review: Never Cry Wolf

Never Cry Wolf by Cynthia Eden

My rating: 2 of 5 stars



เรารอคอยอยากอ่านเล่มนี้อยู่พอสมควรค่ะ (แต่ที่หยิบมาอ่านช้าก็เพราะดันเก็บไว้ดีเกินไป เลยมองไม่เห็น เลยลืมไปหลายเดือน เพิ่งมานึกออกนี่แหละ ก็เลยหยิบมาอ่าน) นั่นเพราะพระเอกในเล่มเป็นตัวละครรองที่มีบทเด่นไม่น้อยในเรื่อง Immortal Danger

ลูคัส ซิโมนกำลังโมโห และสำหรับมนุษย์หมาป่านั่นคือสิ่งอันตราย เพราะในโลกของสิ่งมีชีวิตเหนือจริง หมาป่าเป็นสิ่งที่น่าหวาดกลัว หลายคนบอกว่า พวกนี้ใกล้เคียงกับคนโรคจิตที่ควบคุมความรุนแรงในตัวเองไม่ได้เลยทีเดียว ลูคัสโกรธก็เพราะเขาถูกตำรวจจับ ฐานะต้องสงสัยเป็นฆาตกร เพราะมีใครบางคนเอาศพมาทิ้งไว้ที่หน้าบ้านของเขา แต่จู่ ๆ เขาก็ถูกปล่อยตัวออกจากที่คุมขังอย่างไม่คาดฝัน เมื่อพยานปรากฎตัวขึ้น

ซาราห์ คิงยืนยันว่า ตลอดเวลาลูคัสอยู่กับเธอ เขาเป็นคู่รักที่เร่าร้อนรุนแรง ปัญหาก็คือ ลูคัสไม่เคยเจอกับซาราห์เลยจนกระทั่งวันที่เธอให้การกับตำรวจ และซาราห์ก็ไม่ได้ทำเพียงเพราะหวังดี แต่เธอเข้าใจกฎของเผ่าหมาป่า เธอทำประโยชน์ให้กับลูคัส และเขาจะต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อตอบแทน

สิ่งที่เธอต้องการก็คือ ความคุ้มครอง คนรักเก่าของเธอ มนุษย์หมาป่าจากอีกเผ่านึงกำลังตามล่าหมายเอาชีวิตของเธอ และมีเพียงลูคัสเท่านั้นที่คุ้มครองเธอได้ มีเขาเพียงคนเดียวที่เข้มแข็งพอที่จะปกป้องเธอ ในขณะเดียวกันซาราห์ก็ไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา เธอมีบางอย่างซ่อนอยู่ ความลับที่ทำให้ลูคัสถูกดึงเข้าไปพัวพันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เราชอบพระเอกมากนะคะ คาแร็คเตอร์ของเขาแรงกว่าที่เราคาดหวังไว้ แต่ไม่ไ้ด้เสียหายอะไร เด็กชายที่ถูกศัตรูฆ่าบิดา และแย่งความเป็นผู้นำในฝูงไป ลูคัสกลับมาในวัยเพียงสิบหกปี และแก้แค้นคืน กลายเป็นผู้นำฝูงหมาป่าที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในลอสแองเจลิส ภูมิหลังค่อนข้างส่งเสริมความเก่งของพระเอกชัดเจนค่ะ และตามประสาของผู้นำฝูง ลูคัสมีความเป็นผู้นำ และเมื่อเขาตัดสินใจว่าจะปกป้อง หรือรักใคร เขาทุ่มทั้งชีวิต

เรามีปัญหากับซาราห์มากกว่าค่ะ จริง ๆ เราก็ระบุได้ไม่ชัดเจนหรอกนะคะว่าเป็นที่ตรงไหน แต่ตลอดทั้งเรื่องเรารู้สึกว่า เธอไม่คู่ควรกับลูคัส อาจจะเป็นเพราะการที่เธอ (สปอยล์) หลงรักคนร้าย แถมมีความสัมพันธ์กะเขามาก่อน ซึ่งนี่เป็นจุดที่เรารับไม่ค่อยได้เท่าไหร (บางทีเราก็หัวเก่าแบบนี้ล่ะค่ะ)

อีกจุดนึงที่เรารู้สึกในเล่มนี้ก็คือ ความไม่ต่อเนื่องกันของพล็อต มันเหมือนไม่ได้วางมาทั้งหมดแต่ต้น แต่เป็นการเขียนไปเรื่อย ๆ ตามแต่จะนึกออก ทำให้มีประเด็นเพิ่มขึ้น หลังจากประเด็นนึงจบลง เหมือนคนแต่งจะต้องเขียนเรื่องให้ยาวกว่านี้ แต่เขียนไปเรื่องจบก่อน ก็เลยต้องยืด ทำให้ต้องเติมพล็อตเข้าไปอีกเรื่อย ๆ

คะแนนที่ 67



View all my reviews