Saturday, January 31, 2009

The Beast In Him // Shelly Laurenston

หลังจากโฆษณาให้คนอยากอ่านไปเมื่อวาน วันนี้ก็ถึงคิวเล่มนี้แล้วค่ะ ขอบอกว่าเป็นหนังสือที่น่ารักที่สุดเล่มนึงที่เคยได้อ่านมาเลย

บ๊อบบี้ เรย์ สมิท หรือที่บอกให้เพื่อนเรียกว่า "สมิตตี้" ดิ้นรนออกจากเมืองสมิททาวน์อันเป็นบ้านเกิด เพราะเขาไม่อยากเป็นสมิทอีกคนที่อยู่ในเมืองนั้น ภายใต้อุ้งตีนของพ่อ (ที่ใช้อุ้งตีนไม่ใช่คำหยาบหรอกนะ แต่เพราะตระกูลสมิทนี่เป็นมนุษย์หมาป่า) เขาสมัครเป็นทหาร และพร้อมจะจากไปอย่างเต็มใจ ไม่ใช่เพราะไม่รักครอบครัว แต่สัญชาตญาณของหมาป่าที่เป็นอัลฟ่า การอยู่รวมกันไม่ใช่เรื่องดีนัก สิ่งเดียวที่เขาอาจจะเสียใจอยู่บ้างก็คือการจากเจสซี่ แอน วาร์ดไป

เจสซี่เป็นหมาป่า (ที่ไม่ใช่ Wolf แต่เป็น Wild dog ซึ่งเป็นบรรพบุรุษของหมาบ้านที่เราเลี้ยงกันทุกวันนี้) เธอเป็นเด็กสาวที่สมิตตี้รู้ว่า ถ้าเขาไม่ตัดใจเดินจากมา เขาคงต้องแต่งงานและอยู่กับเธอที่สมิททาวน์ไปจนตาย และนั่นไม่ใช่ชะตากรรมที่เขาต้องการ

สิบหกปีผ่านไปไวเหมือนโกหก สมิตตี้ซึ่งตอนนี้ย้ายมาตั้งเผ่าหมาป่าของตัวเองในนิวยอร์ค และเปิดบริษัทรักษาความปลอดภัย เขารับงานดูแลความสงบให้กับงานเลี้ยงของบริษัทระดับยักษ์ แต่ในคืนวันงานเขาก็ได้พบกับเจสซี่ แอนอีกครั้ง แต่คราวนี้เธอไม่ใช่เด็กสาวผอมบาง อ่อนแออีกต่อไป

เธอคือ เจสสิก้า วาร์ด ซีอีโอของบริษัทด้านเทคโนโลยีชื่อดัง ร่ำรวย และทุกคนบอกกับสมิตตี้ว่า อยู่เกินเอื้อมเหมือนหมามองเครื่องบิน

แต่หมาอย่างสมิตตี้ก็กระโดดสูงเสียด้วยสิ

หนังสือเล่มนี้มีพล็อตอยู่แค่นี้แหละค่ะ แต่นี่อาจเป็นครั้งแรกสำหรับแม็กซ์นะที่พล็อตไม่มีผลอะไรเลย เพราะความสนุกสนานของตัวละคร คำพูดคำจาของตัวเอกที่อ่านไปก็ฮาไป

เริ่มจากคำทักทายคำแรกที่เจสสิก้าทักสมิตตี้ "I see your body finally grew into that head" ซึ่งทำเอาสมิตตี้หน้าแตกแบบหมอไม่รับเย็บ เพราะไปโม้เอาไว้มากว่าเจสซี่ แอน แอบปิ๊งเขาแค่ไหนสมัยเด็ก

หนังสือเล่มนี้ทำให้แม็กซ์รู้ว่า โรแมนซ์ไม่จำเป็นต้องมีสาระก็สนุกได้

ดังนั้นสำหรับคนที่คาดหวังจะเจอพล็อตเรื่องแน่น ๆ เนื้อเรื่องเข้มข้นก็คงผิดหวังค่ะ เล่มนี้อ่านแล้วรีแล็คซ์ พฤติกรรมตัวละครก็เป็นเอกลักษณ์ที่วัดค่าด้วยรสนิยมของคนทั่วไปไม่ได้ ไม่ใช่ว่ามีอะไรที่ผิดศีลธรรมหรอกนะคะ (ไม่ต้องตาโต) แต่คงมีหนังสือไม่กี่เล่ม นางเอกไล่กัดน้องสาวพระเอก และเมื่อพระเอกเข้าไปช่วยก็โดนกัดไปด้วย แถมพระเอกก็ยังไปสมน้ำหน้าน้องสาว

อ่านอย่างนี้อาจคิดว่า ทำไมพระเอกใจร้าย บรรยายไม่ถูกค่ะ ต้องไปอ่านกันเองทั้งเรื่อง

ขอบอกว่าเล่มนี้ น่ารักมากกกกกกกกกกกก

อยากจะเขียนให้ยาวกว่านี้นะคะ แต่พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้าค่ะ

แล้วก็ถือโอกาสบอกลาแฟนบลอกไปยาวเลยนะคะ ถ้าหาเน็ตเจอก็จะมาบลอกให้อ่านกัน แต่คงต้องเป็นภาษาปะกิต เพราะไม่ได้พกโน้ตบุ๊คไปกะตัวด้วย แต่ถ้าไม่มีโอกาส ก็เจอกันในอีกราวสองสัปดาห์ค่ะ

1 comment:

ming-ki said...

ฟังดูพล็อตน่ารักแล้วทำให้คิดตาม
บางทีไม่ต้องมีอะไรมาก แต่ทำให้คนอ่านรู้สึกดีได้ก็พอแล้วนะคะ :D