Shadows of the night // Lydia Joyce

ในที่สุดแม็กซ์ก็สามารถอ่านหนังสือของลิเดีย จอยซ์จบ หลังจากที่ซื้อมาอ่านสี่เล่ม หยิบแล้ววาง อ่านแล้ววาง วางแล้วลืมมาหลายรอบ ในที่สุดก็มาถึงเล่มล่าสุดของเธอที่แม็กซ์อ่านจบแล้ว

และทำให้เริ่มจะเข้าใจ (แต่ก็แค่เล็กน้อยค่ะ) ว่าทำไม หลายคนจึงพูดถึงลิเดีย จอยซ์ว่าเป็นนักเขียนที่น่าจับตามอง

ก่อนเริ่มรีวิว ขอระบายความรู้ไปนอกเรื่องนิดนึง เพราะบังเอิญคนแต่งดันไปมีชื่อเหมือนกับคนที่แม็กซ์กำลังรังเกียจอย่างมากพอ ดี ยายเสียงเห่าหอนที่ลอยหน้าลอยตาลงหนังสือพิมพ์ให้ข่าวถึงคนที่หล่อน "นับถือเป็นพ่อ" แม็กซ์ก็เพิ่งจะรู้นะว่า คนเรา (ปกติสติดีดี) จะมีความ "สัมพันธ์" กับพ่อในลักษณะนี้ได้

จบเรื่องที่นอกเรื่อง กลับมานิยายเรากันดีกว่า

ขอบอกเลยว่าหนังสือเล่มนี้อ่านยาก ไม่ใช่ว่าภาษายากหรอกนะ แต่เป็นการตีความที่ยาก บอกตามตรงว่า ขนาดอ่านไปจบเล่มแล้ว แม็กซ์ยังไม่ค่อยแน่ใจเลยว่าตัวเองเข้าใจความหมายนัยที่คนแต่งต้องการสื่อ ได้ครบถ้วน

เริ่มเรื่องคนแต่งโชว์ให้เห็นคอลิน ทายาทไวส์เคาท์ผู้ร่ำรวยและใช้ชีวิตสุขสบายในเช้าวันแต่งงานของเขา คอลินกำลังอยู่กับเมียเก็บคนล่าสุด ขณะที่เขาแต่งตัวเพื่อไปงานแต่งงานของตัวเอง เขานึกถึงพิธีที่กำลังจะเกิดขึ้น และเจ้าสาวของเขา

เฟิร์นเป็นหญิงสาวผู้เหมาะสม เพียบพร้อมตามแบบฉบับหญิงสาวในยุควิคตอเรียน เธอเป็นสุภาพสตรีทุกกระเบียดนิ้ว เหมาะสมและน่าเบื่อ การเกี้ยวพาของคอลินเป็นไปอย่างถูกต้องและเหมาะสม ไม่มีความรัก ความเสน่หา ความใกล้ชิดเข้ามาเกี่ยวข้อง

มีแต่คำว่าเหมาะสม

แต่แล้วในคืนวันแต่งงาน ประสบการทางเพศในครั้งแรกสำหรับสาวน้อยในยุควิคตอเรียนอย่างเฟิร์นกลับเป็น สิ่งที่มากเกินไป ชั่วแว่บเดียวเฟิร์นเหมือนตื่นจากฝัน ความรู้สึกที่ถาโถมเข้ามามันมากเกินกว่าที่เธอจะรับได้ไหว

หญิงสาวที่ถูกเลี้ยงดูอย่างเหมาะสม เฟิร์นไม่เคยสูญเสียความควบคุมในตัวเอง เธอสามารถเป็นแม่งานจัดงานเลี้ยงแขกนักร้อย เป็นภรรยาคู่เกียรติของสามี เป็นไวส์เคาท์เตสที่สมบูรณ์แบบ แต่สิ่งที่เธอรู้สึกในคืนวันแต่งงานมันกลับทำให้เธอรู้สึกว่า คอลินขโมยบางสิ่งไปจากเธอ

และเป็นครั้งแรกที่เฟิร์นทำตัว "ไม่เหมาะสม"

ซึ่งนั่นนำไปสู่การปะทะกันครั้งแรกระหว่างคู่แต่งงานใหม่ การปะทะที่จบลงด้วยการที่เฟิร์นกัดริมฝีปากของคอลิน และแทนที่เขาจะโกรธ มันกลับเป็นการปลุกคอลินขึ้นจากฝันเช่นกัน

แต่สำหรับคอลิน มันเป็นความเจ็บปวด เขาพบว่าตัวเองต้องการความเจ็บปวด (ใช่แล้ว S&M นั่นเอง แต่อย่าหวังว่าจะเจออะไรฮือฮามากนัก แค่ข่วนเลือดซิบ ๆ เท่านั้นแหละ) เพราะมันทำให้เขารู้สึก

ตลอดชีวิตคอลิน เขาเหมือนไร้วิญญาณ เขาใช้ชีวิตอย่างไร้จุดหมาย คนที่มีเพียงเปลือกนอก แต่กับเฟิร์น (ในรูปแบบใหม่) เขาเริ่มตื่น เขาเริ่มเป็นคนที่เขาควรจะเป็น

การเดินทางของสองสามีภรรยาเพื่อค้นพบตัวเอง เพื่อเปลี่ยนแปลงไปสู่การเป็นคนที่ดีกว่า คอลินพาเฟิร์นไปสู่บ้านพักในชนบท แต่ในขณะที่ทั้งคู่ค้นหากันและกันเพื่อทำความเข้าใจถึงความเป็นคนใหม่ของพวก เขา คอลินก็ต้องเผชิญหน้ากับอดีตที่ตามหลอกหลอนครอบครัวเขามานับร้อยปี

แม็กซ์รีวิวตามความเข้าใจของตัวเองค่ะ ไม่กล้าบอกว่ามันถูกหรือผิด เพราะอย่างที่เกริ่นแหละ เล่มนี้อ่านแล้วตีความยาก

คะแนนที่ 60