The Cat // Jean Johnson

หนังสือที่มาแรงแซงทางโค้ง ขนาดทำให้แม็กซ์เลือกหยิบมาอ่านก่อนเรื่อง Lover Enshirned ได้เล่มนี้ เป็นหนังสือเล่มที่ห้าในหนังสือชุดแปดเล่มที่ชื่อว่า Sons of the destiny

และอย่างไม่รู้ตัว (และไม่รู้สาเหตุ) แม็กซ์ก็กำลังคลั่งหนังสือชุดนี้อย่างมาก เพราะหลังจากอ่าน The Cat จบไป ก็แทบจะทนรออีกสามเดือนให้ The Storm ซึ่งเป็นเล่มที่หกในชุดออกมาไม่ไหวแล้ว

หนังสือชุด "บุตรแห่งโชคชะตา" บอกเล่าเรื่องของพี่น้องผู้ชายแปดคน ที่เกิดเป็นแฝดสี่คน อายุห่างกันสองปีพอดี (นั่นคือเกิดวันเดียวกันหมด) และแต่ละคนมีลักษณะเป็นไปตาม "คำสาป" ที่ถ่ายทอดกันมากว่าพันปี ในดินแดนที่เวทมนตร์เป็นของธรรมดาในชีวิตประจำวัน (นั่นคือไม่ได้เกิดในโลกมนุษย์เรานะคะ แต่เป็นอีกมิตินึงที่คู่ขนานกับโลก)

จาก "คำสาป" ทำให้มีการตีความว่า หากเซเบอร์พี่ชายคนโตพบรักกับสาวบริสุทธิ์ และแต่งงาน ความหายนะก็จะมาเยือนแผ่นดิน ความหวาดกลัวมีมากพอที่จะทำให้พี่น้องทั้งแปดโดนเนรเทศออกจากบ้านและ บรรดาศักดิ์ของพวกเขา ถูกส่งไปอยู่ตามลำพังบนเกาะไนท์ฟอลอันโดดเดี่ยว เพื่อไม่ให้พวกเขาได้พบกับผู้หญิงผู้ที่จะนำความหายนะมาให้อาณาจักร

ซึ่งจากเรื่องราวในสี่เล่มแรก ก็ทำให้เรารู้ว่ามันเป็นการตีความที่ผิดพลาด พี่น้องทั้งแปด และผู้หญิงของพวกเขา (บรรดานางเอกเล่มหนึ่งถึงสี่) ก่อตั้งอาณาจักรของตัวเองขึ้น แต่ในฐานะของอาณาจักรใหม่ พวกเขาต้องการสิ่งจำเป็นหลายอย่างเพื่อความอยู่รอด นี่ยังไม่นับว่า ยังมีพี่น้องเหลืออีกสี่คนที่ยังไม่พบเจ้าสาวจากโชคชะตาของพวกเขาอีกนะ

แม็กซ์พยายามหาคำอธิบายว่าทำไมชุดนี้ถึงได้ถูกใจ และทำให้แม็กซ์ติดตามอ่านไม่หยุดหย่อน ทั้งที่ก็ไม่ได้มีเล่มไหนเด่นมากเท่าไหรนัก เหตุผลที่คิดออกตอนนี้ก็คงเป็นเพราะแม็กซ์ติดกับดักการเล่าเรื่องของจีน จอห์นสัน ทำให้อยากรู้เรื่องราวเกี่ยวกับโลกที่เธอสร้างขึ้น ผูกพันไปกับเรื่องราวของตัวละครแต่ละตัว และทำให้อยากรู้ว่า พวกเขาจะเป็นยังไงต่อไป

จากความผิดหวังอย่างมากในการอ่านเล่มแรก ที่แม็กซ์ไม่รู้สึกว่าตัวละครทั้งแปดพี่น้องมีความแตกต่างกัน เมื่อมาถึงเล่มห้า แม็กซ์ใช้เวลากับพวกเขามากพอจะแยกแยะความแตกต่างของพวกเขาได้แล้ว รู้ว่าแต่ละคนมีความเป็นตัวของตัวเองแค่ไหน

และแม้กระทั่งเล่มนี้ The Cat ซึ่งเป็นเรื่องราวของตัวละครที่แม็กซ์บอกตามตรงว่าไม่ได้อยากอ่านอะไรมากมาย ก็ยังเป็นส่วนประกอบที่ขาดไม่ได้ในการอ่านเรื่องชุดนี้ให้สนุก

The Cat เป็นชื่อตามคำทำนายของแม่มดเมื่อหนึ่งพันปีก่อนที่ใช้เรียกทราเว่น เขาเป็นน้องชายคนที่ห้า คนที่อาจจะผ่อนคลายและเป็นเชี่ยวชาญเรื่องผู้หญิงมากที่สุดในเหล่าพี่น้อง (ดังนั้นเขาจึงอาจเป็นคนที่ทรมานที่สุดจากการโดนเนรเทศให้มาอยู่บนเกาะที่ ไม่มีผู้หญิง) แต่คนแต่งก็ฉลาดพอจะไม่ใช่มุขแนวเสือผู้หญิง หรือหนุ่มเสเพลมาใช้ในเรื่องนี้ เพราะทราเว่นไม่ได้ปฏิเสธหรือวิ่งหนีคำทำนายเกี่ยวกับผู้หญิงที่จะมาเป็น เจ้าสาวของเขาเลย

เขาถวิลหาเธอ ฝันถึงเธอ และแทบรอเวลาให้เธอก้าวเข้ามาในชีวิตของเขาแทบไม่ไหว ในบรรดาพี่น้องที่เหลือกันอีกสี่คนที่ยังไม่เจอสาวในฝัน เขาและคอร์แรนแนน (น้องคนที่หก) เป็นกลุ่มที่เฝ้ารอเวลาเพื่อได้พบกับพวกเธอ

แต่เมื่อเขาได้พบกับเธอ ทราเว่นก็ฉลาดพอจะรู้ว่า การที่เธอเป็นหญิงสาวตามคำทำนาย ไม่ได้หมายความว่า เขาจะต้องตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเห็น (แม็กซ์ไม่ค่อยชอบพล็อตแนวฟ้าลิขิตให้เรารักกันเท่าไหรหรอกนะคะ แต่เล่มนี้เขียนได้ดี เพราะแม้จะเป็นคนที่ฟ้าลิขิต แต่สุดท้ายก็ต้องให้พวกเขาใช้เวลาทำความรู้จักกันมากขึ้น ก่อนที่จะเกิดความรัก) และขอบอกว่าทราเว่นเป็นผู้ชายที่น่ารักมาก ๆ คนนึง

ในมุมนึง (เมื่อแม็กซ์คุยกับเพื่อน และเขาให้ข้อคิดที่น่าสนใจมาก) ก็คือ เล่มนี้มีความเหมือนในบางส่วนกับเรื่อง Rejar ของดาร่า จอย ไม่ใช่ในแง่เซ็กส์หรอกนะคะ เพราะจะว่าไปเล่มนี้เซ็กส์ไม่เยอะพอจะถูกใจเสือป่าสาวหรอกนะคะ แต่เป็นเพราะทราเว่นใช้ความสามารถในการแปลงกาย แปลงร่างเป็นแมว แล้วแทรกตัวเข้าไปในชีวิตของนางเอก สืบหาความลับ หาโอกาสใกล้ชิด

สิ่งที่แม็กซ์ชอบก็คือ เมื่อทราเว่นเป็นแมว เขาเหมือนแมวจริง ๆ (แม็กซ์เลี้ยงแมวก็เลยรู้ว่า นิสัยเป็นยังไง) และในบางครั้งนิสัยอย่างแมวก็ติดมายังตัวตนของเขาเมื่อกลายเป็นคน

และใครจะไม่รักผู้ชายที่พูดอย่างนี้กับคุณ

"I like you. Regardless of what you look like. You could turn your skin purple, your hair green... but it's the woman inside who matters. Physical appearances can be changed by magic, by cosmetics, by accidents and injuries, by the rise and fall of one's health, and by the marching of time... but the person your are inside, that is what I find most important."

ที่ต้องพูดอย่างนั้นก็เพราะอมาร่า นางเอกเป็นมนุษย์ที่แปลงร่างได้ เธอเปลี่ยนแปลงรูปกายภายนอกจนเธอแทบไม่รู้อีกต่อไปแล้วว่าตัวตนที่แท้จริง ของเธอเป็นยังไง ร่างที่เธอคิดว่าคือตัวตนของเธอ แท้จริงแล้วไม่ใช่ แต่นั่นไม่มีความสำคัญสำหรับเทรเว่นเลยสักนิดเดียว

และอมาร่าก็ยังเป็นคนเพียงคนเดียวที่มองเห็นตัวตนที่แท้จริงของเทรเว่น เห็นว่าเขาเป็นมากกว่าหนุ่มเจ้าเสน่ห์ เจ้าสำราญ เขามีความสามารถมากกว่านั้น

หนังสือเล่มนี้ทั้งเล่มไม่มีพล็อตอะไรเลย นอกจากเล่าเรื่องราวของทราเว่นและอมาร่า (และบางส่วนที่คาดว่าคงจะขยายต่อใน The Storm ซึ่งจะเป็นเล่มต่อไปในชุด) ไม่มีตัวร้าย ไม่มีความขัดแย้ง นอกจากความไม่ไว้ใจที่อมาร่ามีต่อบรรดาพ่อมด (และทั้งแปดพี่น้องก็เป็นพ่อมดกันหมดทุกคน) เนื่องจากคนเหล่านั้นพยายามไล่จับน้องสาวของเธอ (ซึ่งจะเป็นนางเอกในเล่มหน้า) เพราะพลังในกายของน้องสาวเธอเป็นพลังอันสูงสุดให้กับเหล่าพ่อมด

ยอมรับนะคะว่าหลายครั้งก็เกิดอาการรำคาญอมาร่าบ้างเล็กน้อย เจ้านิสัยไม่ไว้ใจใครเอาเสียเลยนี่ แต่ก็เข้าใจนะคะว่า หลังจากหลบหนีการตามล่าอยู่หลายปี จะให้เธอเชื่อใจทราเว่นชั่วข้ามคืนมันยากไปสักหน่อย

สำหรับเล่มที่เป็นส่วนต่อเนื่องในชุดแปดเล่ม เล่มนี้ถือว่าเป็นเล่มที่แยกบุคลิกของตัวละครแต่ละตัวได้อย่างชัดเจนมาก และถือเป็นเล่มที่ไม่น่าพลาดสำหรับคนที่อ่านชุดนี้อยู่

คะแนนที่ 70

ป.ล. ตอนนี้โคตรจะอยากอ่าน The Storm เลย ยิ่งคนแต่งบอกว่าเหตุการณ์ใน The Storm เกิดขึ้นพร้อมกับเล่มนี้ แถมในเล่มก็ยังมีบางฉากที่ดูแล้วน่าสนใจมากอีกต่างหาก