Nightcap // Kathleen O'Reilly

หนังสือเล่มสุดท้ายในชุดพี่น้องตระกูลโอซัลลิแวน และขอแก้ความเข้าใจผิด (ของตัวเองนั่นแหละ) เรื่องลำดับความเป็นพี่น้องของพระเอกทั้งสามคน แม็กซ์บอกไว้ในรีวิวของเรื่อง Sex, Straight up ว่าเดเนียลเป็นน้องคนกลาง (เพราะตอนที่อ่านได้ความอย่างนั้นจริง ๆ สงสัยจะเมาคาร์บอนไดอ็อกไซด์ เนื่องจากอ่านตอนนั่งรถเมล์) แต่แท้จริงแล้วเดเนียลเป็นพี่ชายคนโต ส่วนพระเอกของเล่มนี้ฌอนเป็นน้องคนรอง ส่วนเกบเป็นคนเล็ก

Nightcap ของแคธลีน โอไรลี่ย์

เล่มนี้ก็เหมือนกับสองเล่มแรกตรงที่พระเอกน่ารักมากกกกกกกก อ่านแล้วกรี๊ดสลบ ยิ่งฌอนเป็นคนที่ได้ชื่อว่าเสน่ห์แพรวพราว สาว ๆ ติดกันเกรียวอยู่แล้วด้วย เล่มนี้แสดงให้เห็นด้านที่ลึกมากขึ้นของเขาว่ามีอะไรมาไปกว่าความหล่อเหลา

ฌอน โอซัลลิแวนกำลังเผชิญกับปัญหาใหญ่ ที่แม้แต่ความเป็นทนายความผู้กว้างขวางในนิวยอร์คของเขาก็แก้ไขด้วยตัวเอง ไม่ได้ เพราะเป็นเวลากว่าสองปีแล้วที่เกบ น้องชายของเขาซื้อตึกข้าง ๆ บาร์ที่พวกเขาเป็นเจ้าข้องเพื่อปรับปรุงและขยายต่อเติมบาร์ประจำตระกูลของ พวกเขาให้ใหญ่ขึ้น แต่อุปสรรคสารพัดอย่าง ไม่ว่าจะเป็นใบอนุญาตก่อสร้าง การตรวจงานจากเจ้าหน้าที่สาธารณสุข ผู้เชี่ยวชาญจากกรมศิลปากร (ของนิวยอร์คนะ ไม่ใช่เมืองไทย) ที่พยายามทำให้อาคารของพวกเขาเป็นเขตอนุรักษ์ไม่อาจปรับปรุงได้

อุปสรรคทั้งหลายดูเหมือนจะมีต้นกำเนิดมาจากสำนักงานของนายาเทศมนตรี และคลีโอ โรว์ลิ่งค์ดูจะเป็นคนเพียงคนเดียวที่ช่วยฌอนแก้ปัญหาได้

แต่ก่อนที่เธอจะช่วยเขาแก้ปัญหา ก็เป็นฌอนที่แก้ปัญหาให้คลีโอในฐานะของรองนายกเทศมนตรีซึ่งได้รับมอบหมายให้ จัดการประนีประนอมกับเหล่าคนงาน ซึ่งเขาก็ช่วยยุติการสไตร์คของสหภาพแรงงานในนิวยอร์คได้

หนังสือเล่มนี้เต็มไปด้วยการบอกเล่าถึงความเก่งของคลีโอ ซึ่งแม็กซ์อ่านจนจบทั้งเรื่อง ก็เห็นแค่ฉากเดียวที่พิสูจน์ว่าเธอเก่งจริง (ยังดีนะที่มีฉากนั้น) ทำให้มันไม่ได้ผล และแม็กซ์รู้สึกว่าคลีโอเป็นผู้หญิงที่ไม่คู่ควรกับฌอนเลย

และนี่คือปัญหา เช่นเดียวกับเล่มแรก เพราะคลีโอไม่คู่ควรกับฌอน อาจเป็นเพราะแคธลีนเขียนพระเอกได้ดีมาก ๆ ทำให้นางเอกจึงดูด้อยลงไปโดยปริยาย และทำให้เล่มนี้ และเล่มแรกไม่เวิร์คสำหรับแม็กซ์ ในขณะที่เล่มสองได้ใจแม็กซ์ไปเต็ม ๆ เพราะแคธเทอลีนดูดีกว่าเทสซ่า (นางเอกเล่มหนึ่ง) และคลีโอในเล่มนี้

ปัญหาของคลีโอก็คือ เธอต้องรับภาระในการดูแลแม่ที่ป่วยเป็นอัลไซเมอร์ และเธอหัวรั้นเกินกว่าจะหาความช่วยเหลือจากคนอื่น ทั้งที่มันเห็นได้ชัดแล้วว่า เธอรับมือกับมันไม่ไหว นั่นไม่ได้ทำให้แม็กซ์รู้สึกว่า คลีโอเป็นคนดีที่เสียสละเพื่อแม่หรอกนะคะ แต่มันดูเหมือนเธอเป็นคนโง่เกินกว่าจะปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ (เพราะสุดท้าย รู้อะไรไหมคะ ก็เป็นฌอนอีกนั่นแหละที่ต้องขี่ม้าขาวมาช่วยเธอเอาไว้)

แม็กซ์รู้สึกว่าคลีโอเห็นแก่ตัวเกินกว่าให้อภัย ขอร้องล่ะนะ พระเอกดีดีอย่างนี้ไม่ใช่จะหากันเจอง่าย ๆ หรอกนะ ถึงจะเป็นพระเอกในนิยายโรแมนซ์ก็เหอะ (และลองนึกดู นิยายโรแมนซ์เต็มไปด้วยเศรษฐีปากเสีย ชีคบ้าอำนาจ และดยุคนักข่มขืน ฌอนถือว่าเป็นเพชรในตมทีเดียวล่ะ) ทำให้การอ่านเล่มนี้ขัดใจแม่ยกอย่างแม็กซ์ยิ่งนัก

บอกตามตรงว่าเสียดายฌอนค่ะ

คะแนนที่ 53