The Duke Next Door // Celeste Bradley

หนังสือเล่มที่สองในชุด The Heiress Bride ที่ชื่อเรื่องไม่ได้บ่งบอกอะไรเกี่ยวกับเนื้อเรื่องเลย

ในเล่มนี้เดียเดรซึ่งเป็นหนึ่งในญาติสาวสามคนที่แข่งขันกันหาสามีที่เป็น ดยุคเพื่อชิงมรดกจากเจ้าคุณตา (ตาพวกเธอไม่ได้เป็นเจ้าคุณหรอก แต่เรียกให้มันเท่ห์ดี) และเธอก็อาศัยโอกาสอันดีที่ฟีบี้ (นางเอกเล่มแรก) ทิ้ง คาวเดอร์ไปคาพิธีแต่งงานเพื่อไปแต่งงานกับน้องชายของเขา เสนอตัวเข้าไปเป็น เจ้าสาวแทน และคาวเดอร์ก็คิดว่าเดียเดรน่าสนใจพอที่จะตอบรับคำขอแต่งงานของเธอ

หนังสือเล่มนี้ขึ้นต้นเรื่องด้วยพล็อตที่น่าสนใจสำหรับแม็กซ์อย่างมาก เพราะแค่แว่บแรก คนอ่านก็รู้แล้วว่า เดียเดรไม่ได้อยากแต่งงานกับคาวเดอร์ (ซึ่งเป็นทายาทเจ้าของบรรดาศักดิ์ดยุค) เพราะอยากเอาชนะและได้มรดก ความฝังใจของเดียเดรที่มีต่อเขาย้อนกลับไปไกลกว่านั้น ที่น่าเสียดายก็คือ ตลอดทั้งเรื่องไม่มีการพูดถึงประเด็นนี้อย่างจริงจัง จนไม่แม็กซ์ไม่รู้ว่า เธอไปแอบปิ๊งเขาตอนไหนกันแน่

แต่เมื่อแต่งงานได้ไม่ถึงวัน แววยุ่งยากกส่อเค้าขึ้น เมื่อเดียเดรพบว่าตัวเองต้องการเป็นแม่เลี้ยงของเด็กหญิงทอมบอยที่ไม่มีใคร ควบคุมได้อยู่ และคาวเดอร์หวังให้เธอกลายเป็นคุณแม่สำเร็จรูป ความจริงเรื่องที่เขามีลูกสาวตัวเล็ก ๆ คนนึง แต่ไม่บอกให้เธอรู้มันเป็นปัญหาใหญ่สำหรับทั้งสอง และสำหรับแม็กซ์ด้วย

เพราะคาวเดอร์ไม่ใช่ตัวละครที่เพิ่งโผล่มาในเล่มนี้ เขาออกมามีบทตั้งแต่ใน Desperately Seeking a Duke แถมเรฟน้องชายของเขายังเป็นพระเอกในเล่มนั้น

พระเอกนะค้า

มันเป็นไปได้อย่างไรว่า เด็กหญิงทั้งคนไม่เคยถูกพูดถึง ไม่ว่าจะโดยพ่อของเธอ หรืออาของเธอ

แม็กซ์เข้าใจนะว่ามันเป็นพล็อตที่ต้องการช็อคคนอ่านและเดียเดร แต่มันไม่สมเหตุผลเอาเสียเลย เซเลสต์อาจอธิบายการกระทำของคาวเดอร์ที่ไม่สนใจลูกสาวของเขาได้ แต่เธออธิบายเกี่ยวกับเรฟอย่างไร ในเมื่อเขาเป็นตัวละครที่ผ่อนคลาย เป็นน้องชายที่ดี รักครอบครัว จะไม่มีสักครั้งเลยหรือไงที่เขาจะเอ่ยถึงหลาน

มันไม่สมเหตุสมผลอย่างยิ่ง

คาวเดอร์ใช้อำนาจ แทนที่จะเป็นเหตุผลในการสั่งให้เดียเดรดูแลแม็กกี้ลูกสาวของเขา ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่เธอทนไม่ได้ หลังจากใช้ชีวิตภายใต้การกำกับดูแลอย่างเด็ดขาดจากแม่เลี้ยง สิ่งสุดท้ายที่เธอต้องการคือสามีที่เป็นคนลักษณะเดียวกัน

ทั้งแม่เลี้ยงและลูกเลี้ยง จึงร่วมมือกันสั่งสอนพ่อและสามีของพวกเธอ

ในแนวทางเดียวกับเล่มแรก เล่มนี้ไม่มีข้อขัดแย่งภายนอก เป็นเรื่องความสัมพันธ์ของตัวละครล้วน ๆ และเช่นเดียวกัน แม็กซ์ไม่คิดว่าเซเลสต์เขียนได้น่าสนใจพอ (แม้ว่าจะพูดได้ว่าเล่มนี้ดีกว่าเล่มแรกนะคะ)

และก็เหมือนเล่มแรกอีกแหละที่ตอนจบมาช่วยไม่ให้เล่มนี้กลายเป็นหนังสือที่เสียเวลาอ่าน

คะแนนที่ 60