เซ็กส์ขายของได้

แม็กซ์เชื่อ และสำหรับคนที่อ่านบลอกของแม็กซ์มาตลอดก็คงจะรู้ว่า แม็กซ์พูดเสมอว่า เซ็กส์เรียกแขกได้มากแค่ นี่เราไม่ได้พูดถึงธุรกิจที่ผิดกฎหมายหรอกนะ เอาที่มันถูกนี่แหละ อะไรก็ตามที่มีเซ็กส์แทรกเข้าไปไม่มากก็น้อย จะดึงดูดคนให้สนใจได้เสมอ

แต่เนื่องจากตั้งใจให้บลอกเกี่ยวกับนิยายโรแมนซ์ ก็ขอโฟกัสตรงโรแมนซ์ของเราแล้วกัน

ทุกครั้งที่แม็กซ์ตั้งชื่อบลอกให้มีคำว่า "เซ็กส์" หรือ "sex" ยอดการเข้ายชมบลอกของแม็กซ์จะพุ่งกระฉูด สูงอย่างผิดหูผิดตา อย่างเมื่อวาน แม็กซ์เขียนถึงหนังสือชื่อเรื่องว่า Sex, Straight up ซึ่งเนื้อเรื่องมันก็ไม่ได้เอ็กซ์ติดเรตอะไรเลย แต่ยอดคนเข้ามาอ่านพุ่งพรวด แถมยังมีสแปมมาคอมเม้นต์ให้รำคาญใจอีกต่างหาก และลองคิดดูว่านี่เป็นแค่บลอก เล็ก ๆ ในโลกอินเตอร์เน็ตอันกว้างใหญ่ ถ้าเป็นที่สาธารณะมันจะมีผลกระทบมากแค่ไหน

คนที่อ่านและไม่ได้อ่านโรแมนซ์ก็มักจะลิงค์เอาเซ็กส์และโรแมนซ์เข้าไป เป็นพวกเดียวกัน คนที่ไม่ได้อ่าน แต่นึกว่าตัวเองรู้ดี ก็มักพูดด้วยน้ำเสียงเหยียดหยามว่า โรแมนซ์เป็นหนังสือโป๊ของผู้หญิง (ซึ่งถ้าจะให้แม็กซ์ด่ากลับในบลอกนี้ ก็คงต้องเขียนกันอีกยาว และมันไม่ใช่ประเด็นที่แม็กซ์เขียนในวันนี้ด้วย ดังนั้นขอผ่านนะคะ แต่บอกได้เลยว่าแม็กซ์ไม่เห็นด้วยกับคำพูดนี้ และถ้าใครพูดอย่างนี้ต่อหน้าแม็กซ์ ก็จะด่าแม่มันให้ -- หมายถึงด่าแม่ของมันจริง ๆ นะคะ ไม่ได้ด่ามัน เพราะแม่มันเลี้ยงมาไม่ดี ถึงได้มีลูกปากปีจออย่างนี้)

ส่วนคนที่อ่าน แม้จะพูดเสียงเจี้อยแจ้วว่า เราอ่านบทรักไม่รู้เรื่องหรอก ข้าม ๆ ไปทั้งนั้นแหละ บทรักไม่มีส่วนสำคัญเลยนะ ความสัมพันธ์ต่างหากที่สำคัญ แม็กซ็ก็อยากจะบอก (อันที่จริงก็สรุปเอาเองแหละนะ) ว่าคนกลุ่มที่พูดออกมาอย่างนี้ เกินครึ่ง ชอบอ่านบทรักทั้งนั้นแหละ

เพราะอะไรรู้ไหม

ถ้าเซ็กส์ไม่ได้มีส่วนสำคัญ ทำไมต้องยกมันขึ้นมาในบทสนทนาด้วย แม็กซ์พูดเสมอว่าตัวเองอ่านบทรัก/เซ็กส์/หรือจะเรียกมันว่าอะไรก็ตาม รีวิวถึงมัน เอามันเข้ามาเป็นส่วนประกอบในการให้คะแนนเรื่อง ไม่ได้หมายความว่า ถ้าเซ็กส์โช้งเช้งกันเมามันแล้วจะได้คะแนนเยอะนะคะ แต่ถ้ามันกลมกลืนและเข้ากับเรื่อง มากหรือน้อยก็ไม่มีส่วนสำคัญ ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดก็คือเรื่อง Lover Unbound ของเจอาร์ วาร์ด ที่ร่ำลือกันใหญ่ว่าเรื่องนี้ฮาร์ดคอร์ พระเอกชอบซาดิสต์อย่างโน้นบ้างอย่างนี้บ้าง สำหรับแม็กซ์แล้ว บทรักระหว่างเจนและวีก่อนที่เขาจะปล่อยเธอไป เป็นการอธิบายพฤติกรรมและสภาพจิตของวีได้ดีที่สุด เจอาร์เลือกที่จะเล่าเรื่องผ่านบทรัก และเธอทำได้เข้ากับเนื้อเรื่อง และนั่นทำให้แม็กซ์ชอบบทรักฉากนั้น ไม่ใช่เพราะว่ามันฮาร์ดคอร์ มีการมัด มีเทียน หรือมีอะไรสารพัด

แต่ต้องยอมรับนะคะว่า มันต้องมีคนที่อยากอ่านเพราะแค่ฉากรักนั้นฉากเดียว

และนั่นไม่ได้ผิดอะไรเลย แม็กซ์ไม่แน่พอจะประกาศว่า คุณต้องชอบเหมือนฉัน แล้วคุณจะมีรสนิยมที่ดี คุณต้องอ่านหนังสือแนวพารานอมอล คุณถึงจะได้ชื่อว่าฮิปสุดสุด

สิ่งที่แม็กซ์อยากบอกก็คือ การอ่านหนังสือเป็นการกระทำเพียงไม่กี่อย่างที่คุณทำคนเดียวได้อย่างมีความ สุขที่สุด ทำไมไม่ยอมรับกับตัวเองถึงตัวตนที่แท้จริงของคุณ ทำไมต้องหลอก ต้องกลบเกลื่อน ต้องบอกว่าเซ็กส์ไม่สำคัญ ถ้ามันสำคัญกับคุณ

สำหรับแม็กซ์เซ็กส์สำคัญเสมอ และนั่นเป็นเหตุผลนึงที่แม็กซ์ไม่ค่อยปิ๊งหนังสือของลินน์ เคอร์แลนด์ ทั้งที่เธอเป็นคนเขียนเรื่องที่ดีมากคนนึง แต่แม็กซ์ไม่ชอบเธอ อาจเพราะรู้สึกเสมอว่าเรื่องของเธอมันขาดองค์ประกอบสำคัญไป (ก็เซ็กส์นั่นแหละ) ประเด็นคือ คนที่ชอบลินน์ เคอร์แลนด์มีทั่วโลก หนังสือของเธอขายดีมาก นั่นทำให้คุณค่าของเธอลดลงไปไหมที่ไม่มีฉากเซ็กส์ (หรืออีกคำถามนึงก็คือ มันเพิ่มคุณค่าให้หนังสือของเธอรึเปล่า)

คำตอบก็คือไม่

วันนี้เขียนไปยาวนะคะ แต่ประเด็นที่ต้องการสื่อก็คือ เซ็กส์ขายหนังสือโรแมนซ์ได้ ดูตัวอย่างจากบอร์ด หรือเว็บไซด์ก็ได้ ถ้ามีคนเข้าไปโพสต์ว่าเรื่องนี้ร้อนแรงสุดสุด ปรากฎการที่ตามมาก็คือจะมีคนเข้าไปถามว่า "ใครแต่ง" "ใครแปล" "สำนักพิมพ์" อะไร

จากนั้นก็จะมีคนเข้าไปวิจารณ์ว่า โอ้ย ฉากเซ็กส์เต็มไปหมด แทบไม่มีเนื้อหาเลย ฉันอ่านแล้วไม่สนุกเลย

สิ่งที่ตามมาก็คือ หนังสือเล่มนั้นจะขายดีเป็นเทน้ำเทท่า

แม็กซ์คงไม่ต้องโฆษณาแทนให้ว่า สนพ.ที่เอาเซ็กส์มาเป็นจุดขายในหนังสือโรแมนซ์ของตัวเองคือใคร คุณคนอ่านคงรู้ดีกว่าแม็กซ์ด้วยซ้ำ (เพราะแม็กซ์แทบจะไม่ได้อ่านนิยายแปลเลย อันที่จริงปีนี้ทั้งปียังไม่ได้อ่านนิยายแปลสักกะเล่ม พยายามอ่าน Dark Lover กะ Crazy Wild ไปก็ยังไม่จบเสียที)

เขาก็ไม่ผิดหรอกนะที่ขายเซ็กส์ (ส่วนเขาจะผิดในเรื่องติดเงินตร. หรือว่า ขายเซ็กส์ให้กับเด็กมัธยม นั่นก็เป็นอีกประเด็นนึง ที่แม็กซ์พูดไปนานแล้ว และไม่อยากพูดอีก)

แต่มันถึงเวลาของคนอ่านรึยัง ที่จะยอมรับกับตัวเองว่า "เซ็กส์ขายได้" และเซ็กส์ในนิยายโรแมนซ์ยิ่งขายได้ใหญ่