Lover Enshrined // J.R. Ward

ยอมรับตามตรงนะคะว่า ไม่ค่อยจะเห่อกับเล่มนี้เท่าไหรนัก เพราะมันไม่ใช่เรื่องของตัวละครที่เราสนใจ เราคิดว่าฟิวรี่น่าเบื่อหน่าย และน่ารำคาญมากไปหน่อย โดยเฉพาะบทของเขาในเรื่อง Lover Unbound ที่ดูว่าจะตัดใจจากเบลล่าไม่ขาดเสียที แล้วยังนิสัยช่างรำพึงรำพัน นึกถึงแต่ข้อเสียของตัวเอง อ่านแล้วรำคาญโคตร และที่มากไปกว่า ตัวนางเอกของเขาก็ดูจะไม่ได้ดีไปกว่ากัน คอร์เมียดูท่าว่าจะก๊อปปี้เป็นมาริซซาคนที่สองอีก (แค่คนเดียวก็ไม่ค่อยจะไหวแล้ว) ทำให้เรื่องยิ่งไม่น่าสนใจเลย

แต่แม็กซ์ก็อ่านภายในเวลาไม่ถึงเจ็ดวันนับจากได้หนังสือเล่มนี้ เพราะอะไรเหรอคะ

นั่นก็เพราะว่า แม็กซ์เชื่อในฝีมือการเล่าเรื่องของเจอาร์ วาร์ด เธอทำให้แม็กซ์ชอบมาริซซาขึ้นมาได้คนนึงแล้ว แม็กซ์เชื่อว่า เธอทำให้คอร์เมียพัฒนาขึ้นมาได้แน่ แล้วยังพล็อตเรื่องที่ทิ้งค้างคาไว้อีก ตัวละครอีกตั้งหลายตัวที่โคตรจะน่าสนใจ

เล่มนี้รีวิวยากนะคะ เพราะในฐานะส่วนหนึ่งของชุด แม็กซ์ขอบอกว่า มันเป็นเล่มที่พลาดไม่ได้เลย ปริศนาหลายอย่างในชุดได้รับการเฉลยไว้ในเล่มนี้ เรื่องราวของตัวละครรองทุกตัวดำเนินไปอย่างน่าสนใจมาก ไม่ว่าจะเป็นจอห์น แม็ทธิว และเพื่อนสนิทสองคนของเขา (ที่เล่มนี้ฉายแววมาก) หรือจะเป็นรีเวนจ์ ที่มีข้อตกลงที่น่าสนใจมากกับคนที่แบล็กเมลล์เขาอยู่ ความเป็นไปของเดอะโอเมก้า ความลับที่ซ่อนมานานกว่ายี่สิบห้าปี

ปัญหาก็คือ แม็กซ์รู้สึกว่า เรื่องของตัวละครอื่นทุกคนในเรื่องน่าสนใจมากกว่าเรื่องราวของฟิวรี่ และคอร์เมียน่ะสิ แม็กซ์เบื่อหน่ายทุกครั้งที่โฟกัสของเรื่องย้อนกลับไปหาฟิวรี่ ที่ตลอดทั้งเรื่องไม่ได้ทำตัวให้เป็นประโยชน์อันใดเลย นอกจากทำลายตัวเองด้วยยาเสพติด และความไม่หนักแน่นของเขาเอง

แม็กซ์ควรจะให้คะแนนยังไงกับเรื่องที่แม็กซ์อ่านแล้วไม่รู้ว่า พระเอกและนางเอกรักกันตอนไหน ตอนที่ฟิวรี่บอกรักคอร์เมียออกมา แม็กซ์แปลกใจมากเลยนะ เพราะมันเกิดขึ้นอย่างไม่รู้ตัว (คนอ่าน) ย้อนกลับไปดู ก็ไม่รู้สึกว่าความผูกพันมันเริ่มยังไง

อาการปิ๊งกันระหว่างจอห์น แม็ทธิวและแซ็กซ์ ยังดูตื่นเต้นเร้าใจมากกว่า

แต่ในอีกแง่นึง คอร์เมียไม่น่ารำคาญอย่างที่คิด เธออาจไม่ถึงกับออกมาดูดีอย่างที่เจอาร์ทำให้มาริซซาเป็น แต่เธอก็ไม่ใช่หญิงสาวที่อ่อนแอ ช่วยตัวเองไม่ได้ ในความเงียบและขี้อายของเธอ แม็กซ์รู้สึกถึงความเข้มแข็งภายใน แต่ก็อีกนั่นแหละ เจอาร์ไม่ได้ใช้เวลากับคอร์เมียมากนัก ในฐานะนางเอกของเรื่อง แม็กซ์รู้สึกเหมือนเธอเป็นตัวประกอบมากกว่า และนั่นไม่ใช่สิ่งดีเลย

ส่วนฟิวรี่ เขาก็ยังเดินตามเส้นทางการทำลายตัวเองที่เขาเดินใน Lover Unbound เขาถลำลึกติดยา หลายครั้งเขากลายเป็นความผิดหวังในกลุ่ม BDB จนสุดท้ายเรธต้องสักพักงานเขาอย่างถาวร ฟิวรี่กลายเป็นบราเธอร์แต่เพียงในนามเท่านั้น แต่แม็กซ์ก็ชอบวิธีการกลับตัวของเขานะคะ ถือว่าโอเค (แน่ละเพียงกับที่แมรี่ โจ พุธเนย์ทำกับเรจจี้ใน The Rake and the Reformer ไม่ได้หรอก แต่ใครจะทำได้อีกล่ะ เล่มนั้นน่ะมันคลาสิกไปแล้ว) ไม่ใช่ว่าเขากลับได้ข้ามคืน มันอาศัยความเข้มแข็ง และเวลา

อย่างที่บอกค่ะ นอกจากพระเอกและนางเอกที่แม็กซ์ไม่รู้สึกมีส่วนร่วมไปกับเรื่องราวของพวกเขา ส่วนอื่นในเรื่องสนุกมาก เริ่มด้วยการเปิดเรื่องเมื่อยี่สิบห้าปีก่อนที่เดอะโอเมก้า ส่งลูกชายของตนแฝงกายเข้าไปเป็นหนึ่งในแวมไพร์ และตอนนี้ก็ได้เวลาที่เขาจะเปิดศึกอีกทางกับ BDB แล้ว (ผิดหวังนิดนึงนะคะ ที่ตัวตนของลูกชายของโอเมก้ามันง่ายไปหน่อย แม็กซ์อยากให้เจอาร์ใช้พล็อตแนว "จอมดาบหิมะแดง" น่ะ แม็กซ์อยากอ่านลูกชายของโอเมก้าที่เป็นคนดี มันไม่จำเป็นไม่ใช่เหรอว่า เกิดเป็นลูกผู้ร้าย แล้วจะต้องเลว แต่เล่มนี้ดูเหมือนจะเดินตามสูตรนั้นไปเลย)

โอเมก้าสั่งลูกน้องให้ตามหาตัวลูกชาย ในขณะเดียวกันกลุ่ม BDB ก็เจอปัญหาใหญ่ ไม่ว่าจะความพึ่งพาไม่ได้ของฟิวรี่ ความกังวลของซีที่มีต่อการตั้งครรภ์ของเบลล่า การเติบโตและค้นหาเส้นทางของตัวเองของจอห์น แม็ทธิว และเพื่อนของเขา (ซึ่งควินน์เท่ห์คร้าบ) แล้วยังทอร์ที่หายไปอีก รีเวนจ์ว่าที่พระเอกเล่มหน้าก็เผยตัวตนแท้จริงของเขามากขึ้น และทำให้เรื่องของเขากลายเป็นเล่มที่น่าอ่านอย่างยิ่ง

ยังไม่นับเพนน์ น้องสาวฝาแฝดของวี ที่ (สปอยล์ค่ะ) ได้รับการปลดปล่อยให้เป็นอิสระในที่สุด

บอกตามตรงนะคะ ตอนนี้เราอยากอ่านเรื่องชุดนี้มาก แต่ข่าวร้ายอย่างที่บอกไปก่อน คือ เจอาร์ จะเขียนเรื่องของรีเวนจ์ แล้วจากนั้นจะหันไปเขียนเรื่องอีกชุดก่อน มันไม่ได้หมายความว่า เธอจะเลิกเขียน BDB นะคะ แต่มันอาจเป็นเวลาหลายปี กว่าที่เธอจะหวนกลับมาเขียนชุดนี้อีกรอบ (ซึ่งเธอบอกว่า เธอเล็ง ๆ จอห์น แม็ทธิวเอาไว้ว่า อาจเป็นพระเอกเล่มต่อไป แต่นั่นเป็นเพียงความคิดเท่านั้น ยังไม่ได้เขียน)

คะแนน อย่างที่บอกค่ะ ให้ยากมาก แม็กซ์ให้ 70 ในส่วนของฟิวรี่ และคอร์เมีย และ 83 สำหรับส่วนที่เหลือของทั้งชุด