Turbulent Sea // Christine Feehan

คนที่ติดตามอ่านบลอกของแม็กซ์มาสักระยะนึงก็คงพอรู้ถึงความ "อยากอ่าน" จนเข้าขั้นคลั่งของแม็กซ์ที่มีต่อหนังสือเรื่องนี้

แต่แม็กซ์ว่าทุกคนก็คงจะเข้าใจดีถึงความเป็นดาบสองคมของความคาดหวัง ถ้าคุณตั้งความหวังไว้มาก คุณก็จะยิ่งผิดหวังมากตามตัวไปเท่านั้น และสำหรับเรื่องนี้ แม็กซ์ก็ขอบอกเลยว่า หวังมากจริง ๆ

แต่คราวนี้ก็เป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งที่หนังสือมันดีเกินกว่าความคาดหวังเสียอีก

Turbulent Sea ของคริสตีน ฟีแฮน

หนังสือเล่มที่หกในชุดพี่น้องตระกูลเดรค เรื่องราวของน้องสาวคนที่หก โจลี่ย์ เดรค นักร้องเพลงร็อคชื่อดังก้อง แต่ไม่ใช่โจลี่ย์หรอกนะคะที่ทำเอาแม็กซ์สติแตกกระเจิง แม็กซ์ไม่เคยสติแตกเพราะนางเอกอยู่แล้ว

เป็นอิลย่า พราเคนสกี้ต่างหากที่ทำให้แม็กซ์เกิดอาการนี้ขึ้นมาได้ อิลย่า หนุ่มรัสเซียนผู้ลึกลับ เขาทำหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดให้กับมาเฟียใหญ่ชาวรัสเซียนเช่นกัน แต่คนที่พบเห็นเขา รับรู้ได้ในทันทีว่าเขาเป็นอะไรที่มากกว่าแค่ลิ่วล้อ

อิลย่าพบกับโจลี่ย์ เดรคในเรื่อง Ocean of Fire (เล่มสามในชุด) และตั้งแต่วินาทีนั้น ทุกคน (ทั้งตัวละครในเรื่อง และคนอ่าน) ก็รู้ว่า ทั้งคู่เกิดมาเพื่อกันและกัน แต่สำหรับโจลี่ย์แล้ว การยอมรับความจริงข้อนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย ในเมื่อเธอยังคิดว่าอิลย่าเป็นนักฆ่าที่มือเปื้อนเลือด เป็นหนึ่งใน "คนชั่ว"

แต่ก็แน่ล่ะ สำหรับนิยายโรแมนซ์ พระเอกที่เป็นคนเลวจริง ๆ ก็คงจะไม่อาจเป็นพระเอกได้ และก็เช่นกัน อย่างที่บอกใบ้ก่อนหน้ามาแล้วหลายเล่ม อิลย่าไม่ใช่แค่ "นักฆ่า" เขาเป็นมากกว่านั้น แต่แม็กซ์ขอชมคนแต่งเลยนะคะ เพราะการแปรสภาพอิลย่าจากตัวละครที่ดู "เกือบเลว" มาเป็นพระเอก เธอไม่ได้ทำให้ความเป็นเขาสูญเสียไปเลย

อิลย่ายังเป็นผู้ชายที่เยือกเย็น เหี้ยมโหด และน่ากลัวคนเดิมที่เราอ่านในเล่มก่อนหน้า เขาจำเป็นต้องเป็นเช่นนั้นเพื่อเอาตัวรอดในเกมส์ที่เขากำลังเล่นอยู่ แต่โจลี่ย์ทำให้คนอ่านเห็นเขาด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป และอย่างคำพูดที่เขาพูดกับโจลี่ย์ เขาก็เป็นได้อย่างที่เขาเป็น เพราะอดีตหล่อหล่อมเขามาเช่นนั้น

"I live the way I have to in order to survive every minute of every day. Do I do abhorrent things? Yes. Do they bother me? No, not anymore. The lines blurred a long time ago. You are the only thing real in my life-the only thing for absolute certai. You. If you don't save me, I'm lost..."

อย่างที่บอกค่ะ แม็กซ์คาดหวังกับเรื่องนี้มาก เพราะคาแร็คเตอร์ของอิลย่าที่ออกทำให้แม็กซ์อยากรู้จัก และอ่านเรื่องของเขามากขึ้น และแม้ว่าในเล่มนี้จะไม่ได้ลงลึกในรายละเอียดถึงวัยเด็ก แต่มันก็แสดงความเป็นเขาออกมาครบถ้วน เป็นครั้งแรกที่คนอ่านได้เข้าไปเห็นความคิดของเขา และสำหรับแม็กซ์แล้ว มันเป็นส่วนที่ดีที่สุดในเรื่อง

เพื่อนของแม็กซ์ล้วนรู้ดีว่า เราไม่ชอบตัวละครที่สมบูรณ์แบบ เราชอบคนที่มีข้อบกพร่อง มีอดีต และเคยทำเรื่องเลวร้าย และเช่นกันแม้คริสตีนจะไม่ได้บรรยายการกระทำของอิลย่าออกมาเป็นภาพชัดเจน เราก็รับรู้ถึงด้านมืดที่เขาต้องเผชิญ และที่สำคัญที่สุด คริสตีนทำให้แม็กซ์เชื่อว่า โจลี่ย์คือคนที่ดึงอิลย่าออกมาจากความเลวร้ายนั้นได้

โจลี่ย์เป็นนางเอกที่คู่ควร แม็กซ์พูดไปแล้วว่าแม็กซ์ไม่เคยกรี๊ดกับนางเอกเล่มไหน แต่รู้อะไรไหมคะ การที่แม็กซ์จะตัดสินว่า หนังสือเล่มไหนมีคุณค่ามากน้อย ปัจจัยที่เป็นตัวตัดสินมาตลอดก็คือนางเอก เพราะถ้าโจลี่ย์ไม่คู่ควรกับอิลย่าแล้ว ไม่ว่าคริสตีนจะเขียนคาแร็คเตอร์ของเขาได้ดีแค่ไหน มันก็จะกลายเป็นความผิดหวัง แต่แม็กซ์ไม่รู้สึกถึงความผิดหวังในเล่มนี้แม้แต่น้อย

รีวิวคราวนี้แม็กซ์พูดถึงตัวละครเป็นหลัก เพราะสำหรับแม็กซ์แล้ว เล่มนี้คือตัวละครที่ทำให้จิตใจของแม็กซ์จดจ้อง พล็อตเรื่องเป็นส่วนรอง แต่แทบไม่มีความสำคัญเลย แม็กซ์อ่านหนังสือเล่มนี้เพราะอยากอ่านเรื่องของอิลย่าและโจลี่ย์ และนั่นก็คือสิ่งที่แม็กซ์ได้

ขอวกกลับมาที่พล็อตหน่อยแล้วกัน เพราะคนที่ไม่เคยอ่านชุดนี้เลย ก็คงคิดว่าแม็กซ์เพี้ยนไปแล้ว พล็อตเรื่องก็ง่าย ๆ ค่ะ แต่ไม่แน่ใจนะคะว่าถ้าคุณไม่เคยอ่านเรื่องในชุดพี่น้องตระกูลเดรคมาก่อนเลย จะงงไหม เพราะมีหลายส่วนในเรื่องที่กล่าวถึงอดีต ไม่ว่าจะเป็นตอนที่อิลย่าและโจลี่ย์พบกันเป็นครั้งแรก ตัวละครที่ตามติดมาจากเล่มก่อนหน้าที่กลายเป็นตัวละครหลักในเล่มนี้

โจลีย์นักร้องเพลงร็อคชื่อดังที่กำลังออกทัวร์คอนเสิร์ตไปร่วมงานปาร์ตี้ หลังคอนเสิร์ตที่จัดโดยเซอร์ไก นิกิติน ซึ่งเป็นเจ้านายของผู้ชายที่รบกวนการนอนหลับของเธอมาหลายคืน เธอหลอกตัวเองว่ามีเรื่องต้องไปพูดคุยกับสมาชิกในวง จึงต้องไปร่วมงานปาร์ตี้ แม้ความจริงเธอต้องการเพียงได้พบกับอิลย่า พราเคนสกี้ เธอรู้ว่าเขาไม่เหมาะสม เขาเป็นเลวร้ายที่เธอควรจะหนีห่าง แต่นับจากวันที่ได้พบกันครั้งแรกเมื่อปีก่อน เธอก็ไม่อาจสลัดเขาออกไปจากใจได้

แต่การไปงานปาร์ตี้ทำให้โจลี่ย์บังเอิญไปพบเห็นเรื่องสำคัญเข้า เธอพบกับเด็กอายุต่ำกว่าสิบห้าที่มาร่วมงาน ซึ่งต่อมาเด็กคนนั้นหายตัวไป และนั่นกลายเป็นปมสำคัญที่ทำให้เธอถูกตามปองร้าย และแน่ล่ะตามประสาหนังสือโรแมนซ์ก็เป็นหน้าที่ของอิลย่าที่ขี่ม้าขาวมาคอย คุ้มครองนางเอก

พล็อตเรื่องง่าย ๆ ไม่ต้องคิดมาก หลายจุดไม่มีเหตุผลด้วยซ้ำ (อย่างอิลย่าเป็นบอดี้การ์ดในนิกิติน แต่อยู่ ๆ ก็ย้ายมาทำงานให้โจลี่ย์โดยให้เหตุผลที่ดูเชื่อไม่ได้เลยด้วยซ้ำ) แต่มันไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับแม็กซ์ เพราะไข้อิลย่าทำให้สมองส่วนเหตุผลบกพร่องไปชั่วขณะค่ะ

จุดที่แม็กซ์ชอบเล่มนี้มากที่สุด นั่นเพราะไม่มีสักครั้งเลยที่อิลย่าคิดว่าตัวเองไม่คู่ควรกับโจลี่ย์ ไม่ใช่ว่าเขาคิดว่าตัวเองเป็นคนดีเด่นนักหรอกนะคะ แต่เพราะเขารู้ว่า โจลี่ย์เป็นโอกาสเดียวในชีวิตที่เขาจะได้พบกับความสุข และเขาก็จะทำทุกอย่างเพื่อไขว่คว้าเอาไว้ และเมื่อดูคำพูดทีเขาพูดกับเธอ มันก็บอกถึงความรู้สึกของเขาได้ครบถ้วนทีเดียว

"I can only give you who I am, whatever that is, Joley, but I can promise you'll never regret it. I'll never betray you. I'll always put you and your needs before my own"

หลังจากอ่านหนังสือของคริสตีน ฟีแฮนมามากกว่ายี่สิบเล่ม เบื่อหน่ายไปกับแวมไพร์คาร์พาเธียนจนเลิกอ่านไปเมื่อสี่ห้าเล่มก่อน อดทนกับการอ่านหนังสือชุดพี่น้องตระกูลเดรคมาหลายเล่ม (และมีแค่เล่มเดียวที่แม็กซ์รู้สึกว่ามันดีจริง ๆ) ในที่สุดแม็กซ์ก็เจอกับหนังสือของเธอ ที่อาจจะเป็นเรื่องที่ดีที่สุดสำหรับแม็กซ์แล้ว

คะแนนที่ 97