นี่จะเป็นบลอกสุดท้ายเกี่ยวกับงาน RT Convention แล้วนะคะ คาดว่าหลายคนคงชักจะเบื่อแล้วล่ะ เพราะแม็กซ์เองก็เริ่มเบื่อบ้างแล้ว แต่ด้วยเหตุผลเดิมที่เสียเงินและเวลาเยอะในการถ่อชีวิตไปจนถึงงานนั้น หากไม่เอามาพูดถึงเยอะหน่อย เดี๋ยวจะไม่คุ้ม
มาดูสภาพของทั้งหมดที่แม็กซ์ขนกลับมาแล้วกัน กระเป๋าสี่ใบ ใบล่างดำหนักยี่สิบสามกิโล ใบสีน้ำเงินหนักสิบกิโลเป็นแครี่ออนบนเครื่องของแม็กซ์ ส่วนใบหลากสีใบใหญ่หนักยี่สิบหกกิโล ใบสี่ดำข้างบนหนักสิบหกกิโล เป็น "กระเป๋าใส่คอมพิวเตอร์" ซึ่งเป็นโกหกคำโตที่แม็กซ์บอกกับเจ้าหน้าที่สายการบิน ทั้งที่ข้างในกระเป๋ามีแต่หนังสือ
แล้วที่แสบที่สุดก็คือ เจ้ากระเป๋าสีดำ ซึ่งมีน้ำหนักยี่สิบสามกิโลดันแตกช่วงเปลี่ยนเครื่องที่แอลเอขากลับอีกต่าง หาก กระเป๋าแตกชนิดที่ไม่เหลือซาก ต้องเอาสก๊อตเทปมาปิดทั่วตัว อย่างรูปที่เห็น
ส่วนของภายในกระเป๋า (ไม่นับเสื้อผ้ากะของอีกนิดหน่อยที่ซื้อติดมือกลับมา) เป็นหนังสือสภาพอย่างที่เห็นในรูป
รูปนี้เป็นภาพถ่ายจากด้านบนค่ะ
อันนี้เป็นภาพทางด้านข้าง
แล้วก็หนังสือพวกนี้แหละค่ะเป็นเหตุผลที่แม็กซ์หายหน้าไปหลายวัน นั่นก็เพราะว่าได้เวลาถูกเรียกตัวไปจัดชั้นหนังสืออีกครั้ง ซึ่งโครงการนี้แม้จะทำมาแล้วสองวัน ก็ยังไม่สำเร็จ ยังไม่สามารถยัดหนังสือทั้งหมดให้ลงในชั้นได้
กลับมาพูดถึงนักเขียนที่แม็กซ์ได้เจอกันอีกรอบค่ะ โดยรวมแม็กซ์พูดจากใจเลยนะคะว่า มีประสบการณ์ในทางบวกกับเหล่านักเขียนมาก ไม่มีใครที่ให้ความรู้สึกว่าหยิ่งหรือเล่นตัวเลย ส่วนใหญ่เป็นกันเองมาก แล้วก็ยินดีที่จะได้พูดคุยกับนักอ่าน แต่ก็ไม่ใช่ว่าทุกอย่างในงานมันสวยงามเหมือนความฝันหรอกนะคะ
ฝันร้ายมันก็ต้องมีบ้างเหมือนกัน
<เดี๋ยวมาเขียนต่อพรุ่งนี้ค่ะ>
No comments:
Post a Comment