The River Knows // Amanda Quick

อแมนด้า ควิกเป็นหนึ่งในนักเขียนที่แม็กซ์ต้องซื้อ และอ่านเกือบจะทันทีที่ได้หนังสือมาทุกเล่ม ในอดีตเธอเป็นหนึ่งในนักเขียนที่แม็กซ์เฝ้ารอผลงานของเธอทุกปี เคยกระทั่งลงทุนซื้อหนังสือปกแข็งของเธอมาอ่าน เพราะว่ารอให้ออกปกอ่อนไม่ไหว

แต่คีย์เวิร์ดคือคำว่า "เคย" เพราะเช่นเดียวกับอีกหนึ่งตัวตนของเธอ (ซึ่งก็คือเจนย์ แอนด์ เครซ) งานของเธอลดระดับลง ความสนุกสู้งานในอดีต (ที่แม็กซ์จัดให้อยู่ในระดับคลาสิก) ไม่ได้ แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เปลี่ยนแปลงก็คือ แม็กซ์ไม่เคยผิดหวังกับงานของเธอ

มันอาจไม่สนุกซู้ดยอด แต่ก็ไม่ผิดหวัง

และเล่มนี้ก็เช่นกัน เป็นหนึ่งในผลงานของอแมนด้า ควิกที่แม็กซ์จัดให้อยู่ในกลุ่มไม่ผิดหวัง อันที่จริงความน่าติดตามของเนื้อเรื่องทำให้มันจัดอยู่ในระดับที่ถือว่าสนุก มากเลยก็ว่าได้

เรื่องราวเปิดฉากขึ้นเมื่อการฆ่าตัวตายของหญิงสาวสามคนเกิดขึ้นในระยะ เวลาไล่เลี่ยกัน และหนึ่งปีกว่านับจากนั้น แอนโธนี่ สตอลเบิร์จ คู่หมั้นของหนึ่งในหญิงสาวที่ฆ่าตัวตายเริ่มสืบหาความจริงที่เกิดขึ้น เขาไม่เชื่อว่าฟีออน่า คู่หมั้นของเขาจะฆ่าตัวตาย ในระหว่างงานเลี้ยงคืนนึงที่เขาแฝงตัวเข้าไปสืบหาความจริงในบ้านของผู้ต้อง สงสัย เขาก็ได้พบกับหญิงสาวอีกคนที่มีท่าทางพิรุธ

เธอคือหลุยซ่า ไบร์ซ ญาติห่าง ๆ ผู้ยากจนของเลดี้ในวงสังคมคนนึง ผู้หญิงที่ลักษณะภายนอกไม่มีอะไรสะดุดใจ หรือน่าสนใจแม้แต่น้อย แต่แอนโธนี่สังเกตเห็นเธอตั้งแต่แว่บแรก

จุดเด่นของอแมนด้า ควิกก็คือตัวละครของเธอ แม็กซ์บอกเสมอว่า การอ่านหนังสือจากปลายปากกาของเธอ เราจะได้พบกับตัวละครที่ดูเหมือนว่าเกิดมาเพื่อกันและกันตั้งแต่แรกเห็น และเล่มนี้ก็ไม่มีอะไรที่แตกต่างกันไป แม็กซ์รู้สึกถึงความเข้ากันได้ระหว่างหลุยซ่า และแอนโธนี่ เชื่อในความรักที่ก่อตัวเกิดขึ้น โดยที่กว่าคำว่า "รัก" จะถูกเอ่ยออกจากของแอนโธนี่ มันก็แทบไม่มีความจำเป็น เพราะคนอ่านรู้แล้วล่ะว่า เขารักเธอมากแค่ไหน

การพบกันอย่างบังเอิญในงานเลี้ยงระหว่างแอนโธนี่ และหลุยซ่า กลายเป็นจุดเริ่มต้นของความเป็นหุ้นส่วนในการค้นหาความจริงว่าเกิดอะไรขึ้น กับอดีตคู่หมั้นของเขา และการตายอย่างลึกลับของหญิงสาวอีกสองคน

หลุยซ่าซ่อนตัวตนที่แท้จริงของตัวเองเอาไว้เบื้องหลังภาพลักษณ์อันน่าเบื่อ เพราะอีกตัวตนนึงของเธอคือผู้สื่อข่าวสอบสวนมือหนึ่ง เธอเขียนเรื่องเปิดโปงการกระทำผิดของคนในวงสังคมมากมาย และยังมีความลับในอดีตที่ดำมืดยิ่งกว่า (และไม่ใช่ว่าเธอเคยโดนข่มขืนหรอกนะ) ที่ทำให้เธอเชื่อว่า เธอไม่มีวันเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของแอนโธนี่ได้ ไม่ว่าเธอจะรักเขามากเพียงใด

ในส่วนของพล็อตสืบสวนก็ถือว่าน่าติดตาม แม้จะไม่ยากเย็นเลยในการเดาว่าใครคือคนร้าย และมีทริคอะไรซ่อนอยู่ในเรื่อง แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความน่าอ่านของเล่มนี้ลงน้อยลงเลย สำหรับหนังสือที่หนากว่าสี่ร้อยหน้า แล้วแม็กซ์อ่านจบโดยไม่เหลือบสายตาไปดูที่เลขหน้า (ว่ามันใกล้จะจบรึยัง) ถือว่ามันประสบความสำเร็จมากแล้วค่ะ

ข้อเสียเดียวที่แม็กซ์นึกออกของเรื่องนี้ก็คือ มันถูกเขียนโดยอแมนด้า ควิก นักเขียนที่แม็กซ์เคยเจอผลงานที่ดีกว่าเล่มนี้มานักต่อนัก ก็เลยทำให้เล่มนี้ยังไม่ถือว่าเป็นเล่มที่โดดเด่นของนักเขียน และนั่นบั่นทอนการให้คะแนนลง (แม็กซ์มักจะให้คะแนนเล่มที่ดีที่สุดของนักเขียนคนนั้นสูง แต่หากเป็นนักเขียนที่มีมาตรฐานสูงกว่าชาวบ้าน อย่างอแมนด้า หรือซูซาน อลิซเบธ ฟิลิปป์ เกณฑ์การให้คะแนนของแม็กซ์ก็สูงไปด้วย) และนี่จึงเป็นเหตุให้เล่มนี้ได้แค่ 70 ทั้งที่ถ้าเป็นงานของนักเขียนอื่น อาจจะได้สูงเกือบ 80 ทีเดียว