Last Wolf Watching // Rhyannon Byrd

หนังสือที่โฆษณาว่าเป็นเล่มสุดท้ายในชุดไตรภาคเรื่องราวของบลัดรันเนอร์ (ขี้เกียจอธิบายอีกรอบค่ะว่า บลัดรันเนอร์คืออะไร คลิกเข้าไปอ่านในรีวิวเก่า แล้วกันนะคะ)

และดูเหมือนเพื่อเป็นการชดเชยนางเอกห่วย ๆ ในเล่มสอง (ซึ่งเป็นเล่มที่แม็กซ์ชอบพล็อตและพระเอกมาก แต่อยากตบนางเอกให้หน้าหงาย) เล่มนี้เลยมีนางเอกที่น่าอ่านที่สุดเล่มนึง

มิชาเอล่าเป็นหญิงสาวที่มีสัมผัสรับรู้ถึงสิ่งเหนือธรรมชาติได้ เธอสามารถมองเห็นจิตใจและความคิดของคนอื่นได้ (แต่ก็ไม่ทุกคนนะคะ ถ้าพวกนั้นมีความควบคุมตัวเองที่ดี เธอก็อ่านพวกเขาไม่ออก) ซึ่งนั่นทำให้เธอทำใจยอมรับความจริงที่ว่า มีมนุษย์หมาป่าอยู่ในโลก และอาศัยปะปนกับมนุษย์ธรรมดาอย่างเราได้ง่ายดาย และเนื่องจากเธอเป็นเพื่อนของนางเอกเล่มหนึ่ง นั่นก็มากพอจะทำให้เธอและน้องชายถูกตามล่าจากพวกหมาป่านอกรีต

และน้องชายของเธอก็ตกเป็นเหยื่อ เขารอดตายจากการดักทำร้าย แต่ก็ต้องกลายเป็นหนึ่งในคนที่แปลงร่างเป็นหมาป่าได้ และทำให้ชีวิตของเธอต้องเข้ามาพัวพันมากขึ้น และเมื่อบรอดี้ หนึ่งในบลัดรันเนอร์ซึ่งเป็นศัตรูตัวร้ายของหมาป่านอกลู่แสดงอาการเป็นเจ้า ของเธออย่างชัดเจน เธอยิ่งกลายเป็นเป้าให้ปองร้าย

แม็กซ์ชอบมิชาเอล่ามาก เธอเป็นนางเอกชนิดที่รู้ใจตัวเองว่าต้องการอะไร หรือใคร และพร้อมจะทนกับการตอบปฏิเสธของชายที่เธอมั่นใจว่ารัก ซึ่งเธอจำเป็นต้องเป็นเช่นนั้น เพราะบรอดี้เป็นหนึ่งในพระเอกที่น่าเบื่อหน่าย ประเภทที่คิดว่าตัวเองรู้ดี และนึกเสมอว่าตัวเองไม่คู่ควรกับนางเอก แล้วยังแสดงอาการผลักไล่ไสส่งไม่หยุดหย่อน

เล่มนี้จึงเต็มไปด้วยฉาก ไล่-จูบ ไล่-จูบ เพราะพระเอกเราตัดใจทิ้งนางเอกไม่ได้ แต่ในขณะเดียวกันก็ย้ำคิดย้ำทำว่าตัวเองไม่เหมาะกับเธอ และนั่นทำให้หนังสือที่น่าจะสนุก กลายเป็นน่ารำคาญเอาง่าย ๆ

ขอบอกว่าบรอดี้เล่นตัวจนน่าเบื่อ

สิ่งที่เหมือนกับสองเล่มแรกในชุดก็คือ การเหยียดหยามทางเผ่าพันธุ์ (ที่บรรดาหมาป่าสายเลือดบริสุทธิ์มีต่อพวกลูกครึ่งหมาป่ากะมนุษย์) ยังมีอยู่เพียบ และนี่เป็นประเด็นที่แม็กซ์ไม่ชอบ ไม่ชอบเพราะมีความรู้สึกว่า ถ้าพวกหมาป่าเลือดบริสุทธิ์มันเล่นตัว และเย่อหยิ่งขนาดนั้น บรรดาบลัดรันเนอร์ก็น่าจะปล่อยให้พวกมันต่อสู้กับหมาป่านอกแถวกันเองแล้วกัน ไม่น่าจะไปช่วยมันเลย

แถมตอนจบของชุด (เฉพาะสามเล่มนี้) ก็ยังไม่เห็นจะดูว่าพวกเลือดบริสุทธิ์จะซาบซึ่งในบุญคุณของเหล่าบลัดรันเนอร์เลย

ที่แม็กซ์คิดอย่างนี้ อาจเพราะแม็กซ์ไม่มีคุณสมบัติเป็นพระเอกนางเอกได้มั้ง เวลาเจอใครร้ายเข้าใส่ แม็กซ์จะร้ายกลับเป็นร้อยเท่า และไม่ชอบเสนอหน้าไปในที่ที่คนเขาไม่ต้องการเราด้วย แต่ทั้งหมดนี่เหล่าบลัดรันเนอร์ไม่ทำ สวมบทพ่อพระเป็นคนดีโคตร ๆ

เคยบอกไหมว่า แม็กซ์ไม่ชอบพระเอกชนิดดีร้อยเปอร์เซ็นต์นักหรอก

กลับมาที่พล็อต ด้วยความที่ว่าเล่มนี้เป็นเล่มสามในชุด และบางประเด็นเป็นเรื่องที่เปิดมาตั้งแต่เล่มหนึ่ง เล่มสอง ดังนั้นไม่แนะนำให้อ่านเล่มนี้ก่อนเล่มอื่นนะคะ ไม่ถึงกับทำให้อ่านไม่รู้เรื่องหรอก แต่มันจะสปอลย์เล่มแรก ๆ ไปนะสิ

โดยรวม หนังสือชุดนี้อ่านได้ ถือเป็นการเปิดตัวในระดับพรินต์บุ๊คที่ใช้ได้ของเรียนน่อน แต่ไม่ถึงกับทำให้ตื่นเต้นว่ามีนักเขียนแนวพารานอมอลที่น่าจับตามองหรอกนะคะ หนังสือของเธอก็เป็นแค่ "อีกเล่มนึงในแนวพารานอมอลที่ขายกันดาษดื่น"

คะแนนที่ 57