Damien // Jacquelyn Frank

หนังสือเล่มที่สี่ในชุด The Nightwalkers ของแจ๊คเกอลิน แฟรงค์ที่เล่าเรื่องของสิ่งมีชีวิตเหนือธรรมชาติที่อาศัยอยู่ร่วมกับพวกเรา แต่แตกต่าง พวกเขาใช้ชีวิตในเวลากลางคืน เพราะแสงอาทิตย์เป็นอันตรายร้ายแรงแก่พวกเขา

หลังจากสามเล่มแรกตัวเอกเป็นเดม่อน เล่มนี้เป็นเดเมี่ยน (เล่นคำให้ดูตลกนะคะ ไม่ขำก็ไม่เป็นไร) ราชาแห่งเหล่าแวมไพร์ ที่ใช้ชีวิตมาเกือบพันปี แวมไพร์อยู่อย่างโดดเดี่ยว ไม่เคยมีความรัก ไม่มีการแต่งงาน เกือบจะไม่มีลูก ไม่มีใครรู้ว่าทำไมจึงเป็นเช่นนั้น แต่ทุกคนก็ยอมรับมัน อันที่จริงทุกคนอดทนกับมัน

จนกระทั่งเดเมี่ยนได้ฝืนกฎเหล็กแห่งแวมไพร์ด้วยการดื่มเลือดของเหล่า ไนท์วอร์คเกอร์ (แวมไพร์ถูกสอนให้ดื่มเลือดมนุษย์เท่านั้น ห้ามดื่มเลือดพวกไนท์วอร์คเกอร์ซึ่งเป็นเหล่าเหนือธรรมชาติด้วยกัน) ที่เดเมี่ยนต้องทำเช่นนั้นเป็นเพราะเขาต้องช่วยชีวิตซีเรียน่าโดยเร็วที่สุด ก่อนที่เธอจะเสียเลือดหมดตัว (เมื่อแวมไพร์ดื่มเลือดจากเหยื่อ พวกเขาจะปล่อยเอนไซด์ที่ห้ามเลือดออกมา)

และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นของการค้นพบครั้งใหญ่

แม็กซ์ชอบอ่านเรื่องของแฟรงค์เพราะพล็อตเรื่องของเธอน่าสนใจ ข้อเสียของเธออย่างที่แม็กซ์เจอจากการอ่านมาสามเล่มก็คือ ภาษาที่ใช้เยิ่นเย้อและน่ารำคาญในบางครั้ง เธอมันติดจะบรรยายมากเกินไป ทำให้เรื่องดูรกรุงรัง แต่เล่มนี้แม็กซ์ถือว่า เธอมีการพัฒนาขึ้นอย่างชัดเจน

รูธ ศัตรูตัวร้าย (จากเล่มก่อนหน้า) ก็ยังตามล่าพวกไนท์วอร์คเกอร์ คราวนี้เธอลักพาตัวซีเรียน่า น้องสาวของเซียน่า ราชินีแห่งมนุษย์กลายร่างไป เพื่อล่อให้อิลิจาห์ (สามีของเซียน่า) คนที่รูธโทษว่าเป็นคนฆ่าลูกสาวของเธอ (เหตุการณ์เกิดในเล่มสาม เรื่องอิลิจาห์) แต่คนที่ตามมาช่วยซีเรียน่ากลับกลายเป็นเดเมี่ยน ที่บังเอิญมาพบเห็นการลักพาตัวเข้าพอดี

เดเมี่ยนช่วยซีเรียน่าได้สำเร็จ แต่ก็ไม่จนกว่าที่เธอโดนรูธทรมานปางตาย และนั่นทำให้เดเมี่ยนตัดสินใจฝืนกฎ และผลของการดื่มเลือดของอีกเผ่าพันธุ์นึง ทำให้คนสองคนที่ไม่น่าจะมีชะตากรรมร่วมกันได้ ถูกผูกให้เป็นหนึ่งเดียวกัน

ทั้งเดเมี่ยนและซีเรียน่าพบว่าตัวเองไม่อาจตัดใจขาดจากกันได้ เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เดเมี่ยนพบว่าตัวเองแคร์ใครสักคนอย่างจริงจัง และเขาก็กล้าที่จะสร้างความรักฝ่าม่านประเพณี ในขณะที่ซีเรียน่าขลาดกว่า เธอต่อต้านความคิดที่ว่า ทั้งสองจะรักกันได้ เธอปฏิเสธ เพราะเป็นห่วงสถานการณ์ที่ผู้คนในเผ่าของเธอกำลังเผชิญ พี่สาวของเธอแต่งงานข้ามเผ่าพันธุ์ไปแล้วคนนึง เธอในฐานะรัชทายาทจึงไม่กล้าเสี่ยงให้ความวุ่นวายเกิดขึ้นมาอีก

เล่มนี้พล็อตส่วนหนึ่งคล้ายเรื่อง Elijah นะคะ โดยเฉพาะการปฏิเสธของซีเรียน่า แต่ยังดีกว่าตรงที่ซีเรียน่าใช้เวลาไม่นานเลยในการรู้ใจตัวเอง ดังนั้นความสัมพันธ์ของเดเมี่ยนและซีเรียน่าจึงเป็นสิ่งที่แม็กซ์ชอบมากใน เล่มนี้ เดเมี่ยนรู้ใจตัวเองอย่างน่ารัก เมื่อเขายอมรับความจริงว่า เขาไม่อาจตัดใจจากซีเรียน่าได้ เขาก็ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เธอมา และเมื่อคิดว่าเธอไม่มีใจให้ อาการ "หมดอาลัยตายอยาก" ของเขาก็น่ารัก

ปัญหาในเล่มนี้ของแม็กซ์ ซึ่งเป็นข้อเสียข้อใหญ่มากเลยก็คือ แม็กซ์ไม่เชื่อว่าความรักระหว่างเดเมี่ยนและซีเรียน่าเกิดจากความต้องการของ พวกเขา เพราะทุกอย่างพึ่งพา "พรหมลิขิต" มากเกินไป ทั้งเดเมี่ยนและซีเรียน่าเจอกันก่อนหน้าเหตุการณ์ลักพาตัว แต่คนแต่งไม่ใช้โอกาศที่มีในการเขียนถึงการติดตาต้องใจของทั้งสองเลย จนกระทั่งมาถึงฉากที่เดเมี่ยนต้องดื่มเลือดของซีเรียน่าแล้วต่างหากที่เธอ เริ่มเขียนถึงความสัมพันธ์

นั่นก็เลยทำให้แม็กซ์รู้สึกว่า ความรักของเดเมี่ยนและซีเรียน่าเป็นเรื่องบังเอิญ บังเอิญที่เดเมี่ยนมาพบการลักพาตัว บังเอิญที่เดเมี่ยนตัดสินใจดื่มเลือดของเธอ บังเอิญที่ทั้งคู่เป็นคู่แท้ของกันและกัน

ทำให้แม็กซ์คิดว่า ถ้าเดเมี่ยนไม่ดื่มเลือดของซีเรียน่า เขาก็จะไม่รักเธอ

ถ้าทำใจยอมรับจุดด้อยข้อนี้ได้ ส่วนอื่น ๆ ของเรื่องดีหมดค่ะ ความทุ่มเทที่เดเมี่ยนมีให้ผู้หญิงของเขาน่ารัก และน่าอ่าน ความเข้มแข็งของซีเรียน่าน่าสนใจ (เช่นเดียวกับทุกเรื่อง แจ๊คกี้เขียนตัวละครผู้หญิงได้ดี)

คะแนนที่ 70