Immortals: The Darkening // Robin T. Popp

หลังจากเริ่มต้นชุดได้อย่างน่าผิดหวัง ก็มาถึงเล่มสองในชุดของนักรบอมตะที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อปกป้องโลกมนุษย์ ไม่รู้ว่าคนแต่งโรบิน ที พ็อพพ์จะรู้ว่า เล่มแรกของเรื่องไม่ค่อยจะน่าติดตามนัก เธอจึงเขียนบทนำเพื่อเปิดเรื่องให้น่าติดตามอ่านอย่างมาก

Immortals : The Darkening ของโรบิน ที พ็อพพ์

ในฉากเปิดเรื่องหนังสือเล่มถึงดาเรียส หนึ่งในนักรบอมตะเพียงคนเดียวที่ยังคงอาศัยอยู่ในราเวนสคอฟ ซึ่งเป็นที่พักอาศัยของเหล่าอิมมอร์ทอล โดยราเวนสคอฟอยู่ในอีกมิตินึงที่ไม่ใช่โลกมนุษย์ของเรา พี่น้องคนอื่นของดาเรียสล้วนละทิ้งราเวนสคอฟกันไปหมดแล้ว กระจัดกระจายกันไปในสถานที่ต่าง ๆ และเหตุผลเดียวที่ดาเรียสยังอยู่ที่นี่ เพราะแม่ของเขาซึ่งเป็นเทพเจ้าของอิยิปต์ทำพิธีกักขังเขาไว้ที่นี่

ดังนั้นเมื่อเหล่าแม่มดทำพิธีเรียกอิมมอร์ทอลให้มาช่วยโลก ดาเรียสซึ่งได้ยินเสียงเรียก แต่เขาไม่อาจไปตามเสียงนั้นได้ เพราะถูกผูกพันชีวิตเอาไว้ที่ราเวนสคอฟ ในตอนเปิดเรื่องดาเรียสเผชิญหน้ากับแม่ของตนเองเพื่อขอให้เธอปล่อยเขาออกไป ช่วยเหลือมนุษย์ และเมื่อเธอไม่ยอม เขาก็เลือกทางที่ยาก เขาทำลายพิธีกรรมของเธอ แม้จะหมายถึงความตายของตัวเอง สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือ มันไม่ทำให้เขาตาย หากแต่ทำให้เขาไม่เป็นอมตะอีกต่อไป และส่งเขามุ่งตรงไปสู่มหานครนิวยอร์ค ที่ซึ่งเขาได้พบกับเล็กซี่ คอร์วิน

เล็กซี่ไม่ใช่แม่มด เธอเป็นมนุษย์หมาป่าที่กำลังอยู่ในช่วงระหว่างพระจันทร์เต็มดวง ซึ่งทำให้ความต้องการทางเพศของเธอพุ่งสูง การมาของดาเรียสทำให้ชีวิตการเป็นนักล่าคนร้ายเพื่อเงินรางวัลยุ่งยากขึ้นไป อีก โลกมนุษย์กำลังวุ่นวานเพราะปีศาจออกอาลวาด ความสมดุลระหว่างเวทมนตร์ที่มาจากความมีชีวิต (life magic ซึ่งมาจากสิ่งมีชีวิตเหนือธรรมชาติที่มีชีวิตเช่นมนุษย์หมาป่า ภูติแฟรี่) และเวทมนตร์แห่งความตาย (death magic ที่มาจากสิ่งมีชีวิตที่เกิดจากความตาย เช่นแวมไพร์, ปีศาจ) ถูกทำลาย ปีศาจและแวมไพร์แพร่พันธุ์ผิดปกติ ในขณะที่มนุษย์และอย่างอื่นถูกเข่นฆ่าไปมากมาย

เมื่อพบกันครั้งแรก ดาเรียสซึ่งถูกกักขังในราเวนสคอฟมาเกือบเจ็ดร้อยปีก็แทบจะไม่เป็นอันทำอะไร อาการประมาณนักโทษที่ติกคุกมานานก็ออกลาย แต่เล็กซี่แม้จะร่างกายเรียกร้องด้วยอิทธิพลของพระจันทร์เต็มดวง เธอก็รู้ว่าการยุ่งเกี่ยวกับอิมมอทอลไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ เธอปฏิเสธการรุกเร้าของดาเรียส และนั่นส่งเขาไปอ้อมอกของสาวคนอื่น ซึ่งเป็นลูกน้องของปีศาจตัวร้าย

เช้าวันรุ่งขึ้นดาเรียสในสภาพความจำเสื่อมโผล่ไปหาเล็กซี่อีกครั้ง เขาจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง

แม็กซ์ไม่ค่อยชอบนิสัยของดาเรียสในตอนต้นเรื่องนัก (ไปยุ่งกะผู้หญิงคนอื่นจนเกิดเรื่อง) แต่เมื่อเรื่องดำเนินไป เราก็ค่อนข้างโอเคกับเขานะคะ อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้สมบูรณ์แบบอย่างน่าคลื่นไส้เหมือนตัวละครบางตัว (แม็กซ์ชอบตัวละครที่มีรอยแผล) และเขาเรียนรู้จากความผิดพลาด ในตอนท้ายเรื่องเมื่อเขาแสดงว่าเขาเติบโตขึ้น ส่วนเล็กซี่ก็ถือว่าดีค่ะ บุคลิกของเธอเองสอบผ่านนะ จะมีข้อเสียก็ตรงที่เธอรักเพื่อนมาก ปัญหาหลายอย่างที่เกิดก็มาจากเพื่อนโง่ ๆ เง่า ๆ ของเจ้าหล่อน ซึ่งตรงนี้ทำให้แม็กซ์โทษเธอในฐานะที่ TSTL (หรือแปลเป็นไทยว่าโง่เกินกว่าจะมีชีวิตอยู่) ก็ไม่เต็มปากนัก เพราะเล็กซี่ไม่ได้ทำอะไรผิด เพื่อนของเธอต่างหาก และในฐานะของเพื่อนที่ดีจะให้เล็กซี่ทิ้งเพื่อนก็ทำไม่ได้

โดยรวมเล่มนี้อ่านจบแล้วทำให้เกิดกำลังใจอยากอ่านเล่มสามในชุดต่อค่ะ อาจจะไม่ดีมากจนขนาดเอามาแนะนำให้ใครต่อใครอ่านได้ แต่ก็ไม่ถึงกับเลวร้ายอะไร

คะแนนที่ 60