พล็อตนี้คนไทยชอบ

<ขอบคุณสำหรับหลายความเห็นที่ทั้งมาจากคอมเม้นต์ และเมลล์ส่วนตัวเกี่ยวกับวีรกรรมครั้งล่าสุดของแม็กซ์ที่ออกหาเรื่องชาวบ้าน (สำหรับคนที่งง ก็ตามอ่านที่กระทู้นี้)

หลายความเห็นที่ได้ตรงกันก็คือ ส่วนใหญ่บอกว่าไม่ได้เข้าไปอ่านที่บอร์ดอันเป็นสถานที่เกิดเหตุกันเท่าไห รแล้ว สำหรับแม็กซ์ก็ขอบอกว่า เราเข้าไปอ่านนะคะ แต่ไม่ค่อยได้แสดงความเห็นเท่าไหรนัก เพราะรู้สึกว่าตัวเองเป็นเสียงส่วนน้อย (ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะแม็กซ์เองก็ภูมิใจในความ "ไม่เหมือนใคร" ของตัวเองอยู่มาก) จะโพสต์หรือพูดอะไร ก็อาจจะไม่เข้าหู หรือไม่ถูกเรื่อง ยิ่งบอร์ดนั้นเจ้าของเป็นนักเขียนดัง ที่ความจริงไม่เกี่ยวอะไรกับโรแมนซ์ แต่ยังใจดีเปิดห้องให้แฟนโรแมนซ์ไปสิงสถิตอยู่ด้วย เราก็ไม่อยากสร้างเรื่องนัก มีอะไรอยากพูดก็มาพูดในบลอกของเราเองดีกว่า

คำถามก็คือ ถ้าเราไม่อยากตอบกระทู้ และไม่ได้สนใจจริงจังกับความเป็นไปในวงการโรแมนซ์ไทย ทำไมถึงได้ยัง "เสือก" เข้าไปอ่านบทสนทนาของคนในบอร์ดอีกล่ะ

คำตอบก็คือ ความคิดในบอร์ดแห่งนั้นเป็นเชื้อเพลิงอย่างดีที่จุดประกายให้เกิดไอเดียดี ๆ ในการเขียนบลอก

และนี่ก็เป็นอีกนึงในไอเดียที่แม็กซ์ได้แรงบันดาลใจมาจากบอร์ดแห่งนั้น>

แม็กซ์คิดว่า พวกเราคงจะได้ยินคำว่า ของชนิดนี้ถูกใจคนไทย หรือประเภทต้องทำอย่างนี้สิ ถึงจะขายได้ เพราะคนไทยชอบอย่างนี้ คำพูดพวกนี้มีอยู่ทุกวงการ และแน่นอนในวงการโรแมนซ์ก็เช่นกัน

เท่าที่แม็กซ์พอนึกออกในเวลาอันสั้น พล็อตแนวโรแมนซ์ที่คนไทยชอบก็มีอย่างเช่น พระเอกรวยมาก ๆ นางเอกไร้เดียวสามาก ๆ ดีมาก ๆ บอบบางและอ่อนโยน ถ้าท้องในระหว่างเรื่องยิ่งดีมาก ๆ ที่สำคัญต้องจิ้นสุด ๆ ชนิดที่ไม่เคยมีอะไรแหย่เข้าไปเลยยิ่งดี และถ้าถูกพระเอกข่มขืนก็จะยิ่งซึ้ง

พล็อตชนิดอุ้มท้องร้องไห้ โดนพระเอกทำท้องแล้วหนีพระเอกไปตกระกำลำบากตามลำพัง รอให้พระเอกขี่ม้าขาวตามหาเจอ ยิ่งสุดฮิต แล้วบรรดาชีคในทะเลทรายที่แสนหยิ่ง แต่ต้องแพ้ความจิ้นของนางเอกไร้เดียงสานี่เองล่ะ โอ้ยแฟนหนังสือชาวไทยซี้ดปากบอก อย่างนี้ชอบ ยังไงก็ต้องซื้อ

พระเอกโหด ซึ่งอาจจะมีตบหรือไม่ตบ (อันนี้ยังไม่เด่นชัดว่าแฟนชาวไทยชอบแนวไหน) แต่ต้องใจร้ายกับนางเอก ด้วยความเข้าใจผิด คิดว่านางเอกปล่อยตัว จนสุดท้ายพาเข้าห้องแล้วรู้ความจริงว่า ที่แท้เธอก็หญิงซิงทั้งแท่ง ก็จะเกิดอาการรู้สึกผิด หันมาทำดีกะนางเอก แล้วก็ประเคนข้าวของให้ซะ

แล้วยังพระเอกที่เป็นนักธุรกิจที่ทั้งวันไม่เคยเห็นทำอะไรนอกจากหึงนางเอก กับเพื่อนในวัยเด็ก ที่นางเอกไปเคยแม้แต่จะแล แต่พระเอกก็หึง หึง หึง แล้วก็หึง จากนั้นก็จะด่านางเอกสาดเสียเทเสีย ก่อนที่จะฟัด แล้วก็รู้ว่านางเอกยังผุดผ่องเป็นยองใย จากนั้นก็เกิดอาการรู้สึกผิด หันมาทำดีกะนางเอก แล้วก็ประเคนข้าวของให้ซะ

และยังมีอีกเวลาที่หลายคนพูดถึงหนังสือหลายเล่ม แต่สุดท้ายก็จะสรุปเอาเอง หรือสรุปจากคนอื่นว่า "เล่มนี้แปลไม่ได้หรอก มันไม่เหมาะกับรสนิยมคนไทย"

อะไรคือ รสนิยมคนไทย จริงหรือที่คนไทยมีรสนิยมในพล็อตเรื่องที่แม็กซ์พูดไปข้างต้น

คำถามก็คือ สิ่งที่แม็กซ์พูดมานี่เป็นความจริงมากน้อยแค่ไหน ทั้งหมดที่พูดไป และได้รับการย้ำอย่างกว้างขวางหลายครั้งมันมีน้ำหนักจริงเท็จเพียงใด หรือมันเป็นแค่การสรุปส่วนตัวของบางคนเท่านั้น

เป็นไปได้ไหมที่เราสร้างภาพลวงตาขึ้น และหลอกกันเองอยู่

แม็กซ์เริ่มคิดเช่นนี้ เพราะแม็กซ์มีโอกาสได้พูดคุยกับเพื่อนหลายคน บางคนพูดว่า "เราเลิกอ่านนิยายแปลไปแล้วล่ะ เดี๋ยวนี้ไม่รู้แปลอะไรออกมา มีแต่เรื่องแนวที่เราไม่ชอบ" คนกลุ่มที่มีรสนิยมไม่เข้าแก๊ปของ "พล็อตนี้คนไทยชอบ" ก็จะหันไปอ่านต้นฉบับภาษาอังกฤษแทน แม้ว่าภาษาก็ไม่ได้แข็งแรง หรือเป็นนักเรียนนอก

นั่นก็เพราะสิ่งที่มีขายอยู่ในตลาด (ซึ่งผลิตตามรสนิยมของคนไทยที่เข้าใจว่าเป็นเช่นนั้น) ไม่อาจตอบสนองความต้องการของพวกเขาได้ นิยายภาษาอังกฤษขายดีขึ้น (อันนี้เห็นได้ชัดค่ะ) ในขณะเดียวกันกลุ่มคนอ่านนิยายแปลก็จำกัดตัวเองอยู่เพียงคนที่มีรสนิยมเดียว กับคนไทยส่วนใหญ่ (อันนี้แม็กซ์คาดเดาเอง)

และเมื่อมีสนพ.ไหนผลิตสิ่งที่แตกต่างขึ้น มันก็จะไม่ได้รับความนิยม เพราะคนไทยที่แตกต่าง ไม่ได้อ่านนิยายแปลอีกต่อไปแล้ว กลุ่มคนซื้อก็คือคนไทยส่วนใหญ่ ที่นิยมพล็อตเรื่องบางประเภท

วงจรนี้ก็จะเริ่มขึ้น และหมุนเวียนไปมา จนสุดท้าย นิยายแปลก็จะเหลืออยู่เพียงแนวเดียว แนวที่ "คนไทยส่วนใหญ่ชอบ" แม้ว่าในความเป็นจริงแล้ว คนไทยส่วนใหญ่อาจจะเลิกอ่านนิยายแปลโรแมนซ์ไปแล้วก็ได้

ทั้งหมดที่แม็กซ์เขียนเป็นเพียงความเห็นส่วนตัวของเราเองเท่านั้นนะคะ ไม่ได้มีหลักฐานทางการวิจัยมาสนับสนุนความคิดหรอกค่ะ มันเป็นสิ่งที่ได้จากการพูดคุยกับเพื่อน ๆ ที่ไม่ได้มีรสนิยมเหมือน "คนไทยส่วนใหญ่" และเลือกอ่านหนังสือที่แตกต่างซึ่งไม่มีวันได้รับการแปลเพราะไม่ใช่พล็อตที่ คนไทยชอบ พวกเราพยายามคิดกันว่า พวกเราก็ไม่ได้แตกต่างอะไรเลย เพียงแต่เราไม่ทนกับสิ่งตลาดเสนอให้ (นั่นก็คือแนวหนังสือที่ผลิตขายกันอยู่ ซึ่งเป็นไปตามความต้องการของ "คนไทยส่วนใหญ่") และเลือกที่จะทำบางอย่าง ซึ่งก็คือ การเลือกอ่านต้นฉบับภาษาอังกฤษจะได้ลดการพึ่งพาความต้องการของ "คนไทยส่วนใหญ่"

คนอื่น ๆ คิดยังไงคะ พวกคุณเป็นหนึ่งในคนที่ "แตกต่าง" ไปจากคนไทยส่วนใหญ่รึเปล่า สิ่งที่คุณต้องการไม่ได้มีขายในลักษณะของการผลิตทางพาณิชย์ (Mass Production) รึเปล่า และถ้าใช่ พวกคุณหาทางออกยังไงกันบ้าง