High Noon // Nora Roberts

หนังสือเล่มนี้เลืองลือเรื่องความสนุกไปทั่วอินเตอร์เน็ต และนี่ละมั้งที่อาจเป็นเหตุผลที่หลังจากอ่านจบ แม้เรื่องจะสนุกน่าติดตามอ่านตลอดเล่ม แม็กซ์กลับรู้สึกเหมือนขาดอะไรไปบางอย่าง

High Noon ของ นอร่า โรเบิร์ต

ขอเริ่มต้นด้วยเสียงกรี๊ดให้กับพระเอกของนอร่า ที่เธอสร้างสรรออกมาได้ดีอย่างไม่น่าเชื่อ พระเอกของนอร่า โรเบิร์ตเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในโลกหนังสือโรแมนซ์ และแม็กซ์ไม่ได้หมายความว่า พระเอกของเธอต้องเป็นอภิมหาเศรษฐีพันล้าน ปากเสียและชอบพูดทำร้ายจิตใจนางเอกหรอกนะคะ

พระเอกของเธอในแต่ละเรื่องแตกต่างกันราวกับฟ้ากับดิน แต่ทั้งหมดมีคุณสมบัติเีดียวกันก็คือ เป็นพระเอกที่เหมาะกับนางเอกในเรื่อง และสมกับคาแร็คเตอร์ที่มอบให้

ในเล่มนี้เปิดเรื่องเมื่อดันแคน สวิฟท์พบว่าอดีตลูกจ้างที่เขาเพิ่งไล่ออกพยายามฆ่าตัวตายด้วยการขึ้นไปยืน เป็นหลังคนอพาทเมนต์ ตั้งแต่ครั้งแรกที่ดันแคนได้เห็นฟีบี้ แม็คนามาร่า เขาก็รู้สึกบางอย่างกับเธอทันที และความรู้สึกนี้สัมผัสได้โดยคนอ่าน มันไม่ใช่การบอกเล่า หรือยัดเยียดให้คนอ่านเชื่อ แม็กซ์เชื่ออย่างหมดใจว่า ฟีบี้มีเสน่ห์ที่จะจับความสนใจของดันแคนได้หมดสิ้น

ฟีบี้เป็นเป็นนักเจรจาต่อรองมือเอกแห่งกรมตำรวจเมืองซาวานน่าห์ ในสถานการณ์ล่อแหลมจับตัวประกัน หรือความพยายามฆ่าตัวตาย ฟีบี้จะเป็นคนแรกที่ออกไปพบและพูดคุย และสมกับเป็นนอร่าที่ทำให้แม็กซ์เชื่อได้อย่างหมดใจว่า นี่คือวิธีการทำงานของนักเจรจาต่อรอง เพราะมันสมจริง และน่าอ่ามาก ๆ

บทสนทนาระหว่างฟีบี้และคนที่เธอต้องต่อรอง ไม่ว่าจะเป็นคนที่พยายามฆ่าตัวตาย ผู้ร้ายจับตัวประกัน มันสมจริง และน่าติดตามอย่างที่สุด

ดังนั้นแม็กซ์จึงไม่ต้องข้อสงสัยเลยว่าทำไม ดันแคนถึงได้ติดใจ และต้องการรู้จักฟีบี้ รวมทั้งต้องการเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเธอ ความเป็นคู่ของพระเอกและนางเอกเด่นชัดจนไม่ต้องบรรยาย ความรู้สึกของความเหมาะสมของทั้งคู่โดดเด่นจนไม่ทำให้เรารู้สึกฝืน (ซึ่งต่างจากอีกเรื่องที่เราเพิ่งอ่านจบที่ความเป็นคู่ของพระนางดูยัดเยียด เกินไป --- แม็กซ์จะพูดต่อตอนรีวิวเรื่องนั้นแล้วกัน) และส่วนนี้แม็กซ์ยกให้เป็นส่วนที่ดีที่สุดของเรื่องค่ะ

และก่อนที่จะเริ่มอ่านหนังสือเล่มนี้ แม็กซ์ไม่คิดว่าอาชีพของฟีบี้จะเป็นสิ่งที่น่าสนใจ ตำรวจซึ่งทำหน้าเป็นนักเจรจาต่อรองกับคนร้าย แต่พอได้อ่านนี่ก็เป็นอีกส่วนหนึ่งที่ทำให้หนังสือเล่มนี้น่าอ่าน แม็กซ์พบว่าตัวเองนั่งอ่านบทสนทนาระหว่างฟีบี้และคนร้าย (หรือคนที่พยายามฆ่าตัวตาย) อย่างสนุกสนาน และอินเข้าไปกับเรื่องอย่างมาก และยังรู้สึกว่า นอร่าทำการบ้านเยอะมากในการเขียนเรื่องนี้ เพราะมันมีความสมจริงอยู่ในทุกจุดของเนื้อเรื่อง

อันที่จริงว่าไปแล้ว เล่มนี้ไม่ถึงกับเป็นแนวโรแมนติคสอบสวนหรอกค่ะ เพราะแม็กซ์ว่าเรื่องไม่ได้โฟกัสที่อาชญากรรมที่ผู้ร้ายก่อเท่าไหรเลย มันเป็นเรื่องชีวิตของฟีบี้ และการพบกับผู้ชายที่คู่ควรอย่างมากกับเธอ

พล็อตสอบสวนไม่ใช่ประเด็นใหญ่ (สำหรับแม็กซ์) ฟีบี้มีเรื่องกับนายตำรวจชั้นผู้น้อยที่ไม่อาจยอมรับว่า เธอเป็นผู้หญิงและเก่งกว่าเขาได้ และนั่นนำไปสู่การลอบทำร้ายฟีบี้ นอกจากนี้ยังมีบุคคลลึกลับที่จงเกลียดฟีบี้อย่างที่สุด และพยายามทำทุกอย่างเพื่อทำลายชีิวิตเธอ (แม็กซ์พบว่ารู้สึกร่วมไปกะผู้ร้ายด้วยหน่อยนึง เขาเป็นผู้ร้ายที่มีมิติดีค่ะ)

ในวัยเด็กฟีบี้มีประสบการณ์อันเลวร้ายจากการถูกจับเป็นตัวประกัน และนี่เป็นแรงผลักดันให้เธอยึดอาชีพนี้ แต่ผลของเหตุการณ์อันเลวร้ายนั้นก็ยังติดตามครอบครัวของเธอไป แม่ของฟีบี้มีอาการกลัวที่กว้าง และไม่สามารถเดินออกจากบ้านได้เป็นเวลาหลายสิบปี และความไม่ไว้ใจในตัวผู้ชายก็ทำให้ฟีบี้ไม่กล้าที่จะเปิดรับดันแคนเข้ามาใน ชีวิต แม้จะเห็นได้ชัดเจนว่าเขาเหมาะสมกับเธอมากเพียงใด

และแม็กซ์ก็ชอบมากกับฉากที่ (สปอยล์) เธอเป็นฝ่ายขอดันแคนแต่งงาน มันเป็นการบ่งบอกถึงการยอมรับ และความรักของเธออย่างชัดเจน

อ่านรีวิวไปก็คงแต่ว่าแม็กซ์ชมเรื่องนี้นะคะ แต่มันก็แปลกตรงที่ว่าพออ่านจบ แม็กซ์กลับรู้สึกว่าเรื่องนี้มันยังขาดบางอย่างไป ซึ่งแม็กซ์เองก็บอกไม่ได้ในเวลานี้นะคะว่ามันคืออะไร อาจเพราะแม็กซ์เคยอ่านเรื่องของนอร่าที่ดีกว่านี้มาก ๆ หรืออาจเพราะคำชมในอินเตอร์เน็ตมันทำให้ความหวังเราสูงเกินไปก็ได้

คะแนนก็เลยได้ที่ 70