The Girl Most Likely to... // Susan Donovan

หนังสือเล่มแรกในรอบสองปีครึ่งของซูซาน โดโนแวน หนังสือที่แม็กซ์รอแล้วรอเล่า จนกระทั่งได้มาอยู่ในมือเมื่อช่วงต้นปีนี้เอง และเป็นเล่มที่เราหยิบมาอ่านทันทีหลังจากได้มา

แม็กซ์ชอบซูซาน โดโนแวน ชอบมากโดยเฉพาะตอนนี้ที่เพิ่งอ่านหนังสือเล่มนี้จบ เรายิ่งชอบเธอ จะว่าไป เราอาจจะชอบเธอมากกว่านักเขียนเรื่องแนวปัจจุบันคนอื่น ๆ ไปแล้วล่ะ และการหายหน้าไปเป็นเวลาสองปีกว่า มันไม่ได้ทำให้ฝีมือของเธอตกลงไปเลย

นักเขียนหลายคนที่มีปัญหาในการเขียนหนังสือบางเล่ม ในกรณีนี้ก็คือซูซาน กับหนังสือเรื่องนี้ (เธอใช้เวลานานมากกว่าจะเขียนเสร็จ) ส่วนใหญ่ผลลัพธ์มักจะออกมาไม่ดีเลย แต่นี่เป็นข้อยกเว้น

ตั้งแต่หน้าแรกที่เปิดอ่าน จนถึงหน้าสุดท้ัาย หนังสือเล่มนี้ได้รับความสนใจเต็มร้อยจากแม็กซ์ และนี่อาจจะเป็นคำชมที่ดีที่สุดเลยล่ะ

The Girl Most Likely to... ของซูซาน โดโนแวน

พล็อตของหนังสือเล่มนี้แทบจะถอดออกมาจากละครโทรทัศน์ในอเมริกาที่เรียก กันว่าโซป โอเปร่า เรื่องราวที่เริ่มต้นเมื่อแคทอายุเพียงสิบหกปี และพบว่าตัวเองกำลังตั้งท้อง ในวันเดียวกัน เธอถูกครูใหญ่ไล่ออกจากโรงเรียน (เพราะท้อง) ถูกแฟนหนุ่มซึ่งเป็นพ่อของลูกในท้องบอกเลิก พบเห็นพ่อของตัวเองมีชู้ และสุดท้ายโดนแม่ไล่ออกจากบ้าน

ยี่สิบปีผ่านไป แคทกลับมาบ้านเกิดอีกครั้ง เธอขับรถจากัวส์ เสียเงินหลายพันเหรียญในการแต่งหน้าทำผม เธอกลับมาเพื่อแสดงให้ทุกคนในเมืองที่ทอดทิ้งเธอเห็นว่า เด็กสาววัยสิบหกคนนี้ประสบความสำเร็จในชีวิตมากแค่ไหน และเพื่อบอกไรลี่ย์ ชายผู้ทิ้งเธอไปในเวลาที่เธอต้องการเขามากที่สุดรู้ว่า เขามีลูกชายวัยยี่สิบปีที่กำลังเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยสุดดังอย่างจอห์น ฮ็อปกิ้นส์ ลูกชายที่เขาควรจะได้ภาคภูมิใจ แต่ไม่มีโอกาสเพราะเขาทิ้งเธอไป

สิ่งที่แคทไม่คิดก็คือ ไรลี่ย์เป็นฝ่ายกล่าวหาเธอก่อน ด้วยอะไรบางอย่างไรลี่ย์รู้ว่า แคทตั้งท้องลูกของเขา และเขาต้องเจอลูกชายคนที่เขาไม่มีโอกาสได้ใช้ชีวิตร่วมด้วย เขาโทษว่าทั้งหมดนั่นเป็นความผิดของเธอ

อย่างที่บอกพล็อตของหนังสือเรื่องนี้มันเน่ามาก ๆ (แค่ที่เล่าไปยังไม่เรียกว่าเน่าหรอกนะคะ อ่านจนจบเรื่องแล้วจะเข้าใจว่าแม็กซ์หมายความว่าเน่ายังไง เรียกว่าละครน้ำเน่าเมืองไทยหลายเรื่องสู้ไม่ได้เลยล่ะ) แต่สำหรับแม็กซ์ ความเน่าหรือเหม็นของพล็อตไม่มีผลต่อความชอบของเราเลย นานมากแล้วที่เราไม่ได้รู้สึกว่า มีหนังสือที่น่าติดตามอ่านมากขนาดนี้ และอารมณ์ในเรื่องมันท่วมท้น

ความรักระหว่างแคทและไรลี่ย์เริ่มต้นตั้งแต่ทั้งคู่ยังเด็ก มันไม่เคยมีคำถามสำหรับความรักของทั้งคู่ ไรลี่ย์ไม่เคยกลับเป็นคนเดิมอีกเลยนับจากแคทจากไป เขาอาจจะมีชีวิตต่อ เรียนต่อจนกลายเป็นหมอ แต่เขาปราศจากความหวัง จนกระทั่งเขารู้ว่า แคทยังมีชีวิตอยู่ และลูกชายของพวกเขาอยู่ข้่างนอกนั่น เขาใช้เวลาตามหามาตลอดหนึ่งปีนับจากที่รู้ เขาบอกตัวเองว่าเกลียดเธอที่ปกปิดความจริงเกี่ยวกับลูกชายของเขาไว้จากเขา แต่เมื่อเผชิญหน้ากัน ไรลี่ย์ก็รู้ว่า เขาไม่เคยหมดรักเธอเลย

สำหรับแคท เธอถูกทรยศอย่างเจ็บปวด และเป็นเพราะความโชคดีเท่านั้นที่เธอถูกรับตัวขึ้นรถบรรทุกจากคนขับใจดี ที่พาเธอไปส่งให้กับน้องสาว (หรือพี่สาว เราไม่แน่ใจเหมือนกัน) และแคทก็อยู่กับเธอนับจากนั้น เธอระแวงความรัก และไม่เคยลืมไรลี่ย์ แม้จะบอกตัวเองว่า เขาทิ้งเธอไปในเวลาที่เธอต้องการเขามากที่สุด

โอ้ย (ขอถอนหายใจหนึ่งครั้ง) แม็กซ์ชอบอารมณ์ของตัวละครในเรื่องมาก เพราะไม่มีข้อสงสัยเลยว่าทั้งไรลี่ย์และแคทรักกันมากแค่ไหน ความผิดพลาดของเด็กชายวัยสิบหกที่ตัดสินใจบอกเลิกกับเด็กสาวที่เขารัก เพราะพ่อสั่ง ก่อนที่จะรีบกลับไปง้อเธอในตอนเย็นของวันนั้น เพื่อที่จะถูกบอกว่า เธอหนีออกจากบ้านไปแล้ว และความรู้สึกของเด็กหญิงที่ถูกทุกคนที่สมควรจะรักเธอทรยศในช่วงเวลาที่เธอ กำลังสิ้นหวัง ทุกอย่างเป็นเรื่องของอารมณ์ และสำหรับเรา ซูซาน โดโนแวนเขียนได้ดีมาก ๆ

แต่หนังสือเล่มนี้ไม่ได้มีโทนเศร้าหรอกนะคะ คนที่เคยอ่านงานของเธอก็น่าจะเข้าใจ เพราะซูซานไม่ใช่นักเขียนที่เรียกน้ำตา แต่แฝงมุขตลกเข้าไปตลอดเรื่อง อาจจะไม่ใช่ขนาดหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น แต่ก็ทำให้คุณอมยิ้มได้ล่ะ

ในแง่ของพล็อตหนังสือเล่มนี้แทบจะไม่มีอะไรเลย เราคิดว่าซูซานตั้งใจนะคะที่จะทำให้พล็อตเลียนแบบละครโซป เพราะมันแทบจะมีทุกองค์ประกอบอยู่ในนั้น (กระทั่งที่ไรลี่ย์เป็นหมอก็ทำให้เรานึกถึงเรื่อง General Hospital) และนี่อาจะเป็นเหตุผลที่เราไม่คิดว่า มันเป็นเรื่องใหญ่อะไร (เพราะคนแต่งจงใจแต่ง ไม่ใช่ว่าคิดพล็อตไม่ออก)

เป็นหนังสือที่คุ้มค่าแห่งการรอคอยเลยล่ะค่ะ ชอบมาก ๆ คะแนนที่ 87