Portrait of My Heart // Patricia Cabot

เราเขียนถึงงานแจกลายเซ็นต์ของเม็ก คาบอทไปเมื่อหลายบลอกก่อน ซึ่งในนั้นเรากล่าวถึงหนังสือของเธอที่เขียนในนามปากกาอื่น แต่เป็นเล่มที่เราชอบมากขนาดพกติดตัวไปให้เธอเซ็นต์ชื่อในนั้นด้วย หนังสือเล่มนั้นชื่อว่า Portrait of my heart ก็เลยมีหลายคนสอบถามกันมาว่า เล่มนี้เป็นยังไงกันเหรอ แม็กซ์ถึงได้ชอบมากขนาดนั้น

คำตอบก็ง่ายค่ะ ถ้าคุณอ่านบลอกนี้มานานพอ หรือรู้จักแม็กซ์เป็นการส่วนตัว ก็น่าจะพอเดาแนวเรื่องออกนะคะ พระเอกที่ติดชั่วสักหน่อย ไม่ได้ร้ายแบบหยิ่งทรนงแล้วดูถูกนางเอกนะคะ แต่มีการกระทำบางอย่างที่อยู่บนขอบของความถูกต้องดีงาม ซึ่งอาจไม่ใช่พฤติกรรมของพระเอกที่เรายอมรับกันได้มากนัก แต่มันก็ไม่มากขนาดข้ามเส้น (สำหรับแม็กซ์)

Portrait of my heart ของแพทริเซีย คาบอท

หนังสือเล่มนี้เป็นเล่มต่อเนื่องกับนิยายเล่มแรกที่แพทริเซียเขียน (ซึ่งก็คือเรื่อง Where Roses grow wild หนังสือที่สนุกมากอีกเล่มนึงค่ะ แต่เราชอบ POMH มากกว่า) เป็นเรื่องราวของเจรามี่ ดยุคแห่งโรว์ลิ่งส์ ซึ่งเป็นหลานของพระเอกในเล่มแรก

ในวัยยี่สิบเอ็ดปี เจรามี่เพิ่งถูกไล่ออกจากอ๊อคซ์ฟอร์ดเพราะไปฆ่าคนตายในระหว่างการท้าดวล ก่อนหน้านั้นเขาก็ถูกไล่ออกจากอีตัน และฮาร์โรว์มาแล้ว เรื่องทำให้คนอ่านรู้อย่างชัดเจนว่า เจรามี่กำลังอยู่บนเส้นทางของการเป็นพระเอกจอมเสเพล ที่ใช้ตำแหน่งดยุค อำนาจและเงินตราที่มาพร้อมกับตำแหน่งในการใช้ชีวิตอย่างไร้สาระ และทำตัวไม่เป็นประโยชน์ และเพราะเขามีอาที่รักเขามากพอที่จะเลือกทางที่ยากลำบากให้ เอ็ดเวิร์ด (ซึ่งเป็นพระเอกภาคแรก และน้องชายพ่อของเจรามี่) ตัดสินใจส่งเขาไปเป็นทหารในอินเดีย เพื่อฝึกนิสัย

แต่ก่อนจะไป เจรามี่เดินทางกลับมาที่บ้านของอาและน้าสาว ที่นั่นเขาได้พบกับแม็กกี้ กุลสตรีผู้แสนเรียบร้อย ลูกสาวของเพื่อนบ้านที่เดินทางมาเยี่ยมน้าสาวของเขา

ทั้งเจรามี่และแม็กกี้เป็นเพื่อนสนิทกันในวัยเด็ก แต่ทั้งคู่ก็ไม่ได้เจอกันมาห้าปีแล้ว นับตั้งแต่เจเรมี่เดินทางไปเรียนหนังสือที่มหาวิทยาลัย ในขณะที่แม็กกี้ไล่ตามความฝันในการเป็นจิตรกรของตัวเอง ดังนั้นเมื่อแม็กกี้ได้ข่าวการกลับมาเยี่ยมบ้าน (แม้จะเป็นการชั่วคราว) ของเขา เธอจึงรีบไปดักพบเขาทันที

แต่เจรามี่เปลี่ยนไป ครั้งสุดท้ายที่เจอกัน แม็กกี้ซึ่งเป็นผู้หญิงร่างสูง ในขณะที่เจรามี่เป็นเด็กชายตัวเล็ก แต่ครั้งนี้เขายืนค้ำหัวเธอ แต่สำหรับเจรามี่ ความเปลี่ยนแปลงของแม็กกี้มีมากกว่าความสูง จากเด็กสาวร่างผอมบาง สูงเก้งก้าง เธอกลายเป็นสาวสวยชนิดเกินห้ามใจ และก็ด้วยนิสัยที่อยากได้อะไรก็ต้องได้ และเขาตัดสินใจในวินาทีนั้นว่าเขาต้องการแม็กกี้

เด็กทั้งสองเกือบเลยเถิด แต่ก็ไม่ถึงขั้นนั้น แม็กกี้ยังมีสติพอที่จะดึงตัวเองกลับมา และเธอก็มีสติพอที่จะไม่ตอบรับคำขอแต่งงานของเจรามี่ เธอไม่เหมาะที่จะเป็นดัชเชส และคิดว่ามันจะขัดขวางความฝันการเป็นจิตรกรของเธอ และที่สำคัญเธอรู้ว่าเจรามี่ไม่ได้รักเธอ

ห้าปีผ่านไป เจรามี่เดินทางไปอินเดียเพื่อเป็นทหาร ในขณะที่แม็กกี้ไปปารีสเพื่อเรียนศิลปะ เขาไม่เคยกลับมาอังกฤษอีกเลย จนกระทั่งได้ข่าวจากน้าสาวว่า แม็กกี้กำลังจะหมั้นหมายกับชายอื่น

เจรามีกลับมาทั้งที่ยังไม่หายป่วยจากมาลาเรียด้วยซ้ำ เขากลับมาเพราะผู้หญิงคนเดียวที่เขารักกำลังจะเป็นของชายอื่น และเมื่อเขาพบว่าแม็กกี้กำลังอาศัยอยู่ในบ้านของเขา (เพราะเธอถูกตัดออกจากวงตระกูลเนื่องจากเป็นจิตรกร) เขาก็รู้ว่า โอกาสเปิดแล้วเขาเอาชนะใจเธอแล้ว

หนังสือเล่มนี้เต็มไปด้วยข้อผิดพลาด การเขียนไม่ได้ใช้ภาษาสวยงามน่าอ่าน แต่ตัวละครคือสิ่งที่จับใจแม็กซ์ได้อย่างรุนแรง แม็กซ์ชอบความบกพร่องของเจรามี่ เขาไม่ใช่ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบ คิดเอา ทึกทักเองก็เท่านั้น เหตุผลที่เขาไม่ยอมกลับมาอังกฤษ ทั้งที่ประสบความสำเร็จอย่างมากในอาชีพที่อินเดีย ก็เพราะเขารอวันให้แม็กกี้เรียกตัวให้เขากลับ เขาเคยขอเธอแต่งงาน แต่ได้รับคำปฏิเสธ เขาต้องการให้เธอเป็นฝ่ายเรียกตัวเขากลับ (เพราะทึกทักเอาเองว่าเธอต้องรู้แล้วว่า เขารักเธอแค่ไหน) แต่เมื่อเธอไม่เรียก จนทุกอย่างเกือบจะสายเกินไป

เจรามี่เป็นทุกอย่างของพระเอกชนิดที่แม็กซ์ชอบ เขาอาจจะไม่ไปไำกลขนาดพระเอกสไตล์แอน สจ๊วต หรือแชนน่อน แม็คเคนน่า นะคะ ดีกรีจะอ่อนกว่า แต่ก็น่ารักไม่แพ้กัน คุณจะไม่รักพระเอกที่เจ้าเล่ห์ขนาดมอมยานางเอก และวางแผนร้ายสารพัดเพื่อให้นางเอกเลิกลากับชายที่เธอตั้งใจจะหมั้นหมายด้วย ได้เหรอ บางคนอาจจะไม่ชอบ แต่นี่เป็นพล็อตที่แม็กซ์ปฏิเสธไม่ได้ด้วยประการทั้งปวง

นางเอกเล่มนี้ก็น่ารักค่ะ แล้วก็น่าสงสารไปในขณะเดียวกัน แม็กกี้เป็นหญิงสาวในความฝัน ในความรัก เป็นแรงบันดาลใจทุกอย่างให้เจรามี่ โดยที่เธอไม่รู้ตัว ดังนั้นเมื่อเขากลับมา และทำเหมือนทั้งคู่เป็นคู่รักที่พรากจากกันไปนาน แม็กกี้ก็อยู่ในภาวะที่สับสนกับชีวิตอย่างเต็มที่ เธอทำตัวไม่ถูก และไม่แน่ใจในความรู้สึกที่ตัวเองมี ไม่รู้ว่าสิ่งที่เจรามี่ทำเป็นเพราะหวงเหมือนหมาหวงก้าง เนื่องจากเธอกำลังจะเดินจากเขาไป หรือว่ารักเพราะทนเสียเธอไม่ได้กันแน่

ตัวละครทั้งคู่เป็นเด็กกันมากนะคะ อย่าคิดว่าอ่านเล่มนี้แล้วจะเจอพฤติกรรมของผู้ใหญ่ที่มีความรับผิดชอบสูง อะไร ปกติเราก็ไม่ค่อยได้ชอบหนังสือแนวนี้นะคะ แต่เล่มนี้ยกเว้นให้เพราะขอบอกว่าน่ารักมากกกกกกกกกค่ะ

คะแนนที่ 90