Review: Panic

Panic by J.A. Huss

My rating: 3 of 5 stars



เล่มนี้เดินตามรอยคอนเซ็ปต์ของหนังสือชุดนี้นะคะ นั่นคือ ไม่มีใครเป็นอย่างที่ตาเห็น ในเรื่อง Manic (เล่มสองในชุด) คนอ่านได้รับรู้ถึงเบื้องหลังที่ซ่อนภายใต้ฉากหน้าของคาแร็คเตอร์หลายตัว เล่มนี้ต่อยอดเพิ่มขึ้นไปอีกว่า เบื้องหลังของคนเหล่านั้นมันซับซ้อนยิ่งกว่าที่คาด

สำหรับเราคงต้องบอกตามจริงว่า เล่มนี้ค่อนข้างเกินขอบแห่งความน่าเชื่อไปค่อนข้างมาก เรายอมรับได้กับความสมจริงในสองเล่มแรกนะคะ (ว่าคาแร็คเตอร์เหล่านั้นแท้จริงเป็นอะไรกันบ้าง) เล่มนี้เราว่า มากเกินไปหน่อย นอกจากนี้ส่วนสืบสวนของเรื่องก็คลี่คลายง่ายเกินเหตุ (ในขณะที่ตัวร้ายก็ชัดเจนมากไป) องค์ประกอบหลายอย่างในเรื่องดูไม่สมจริงเท่าไหรนัก

แต่เขียนไปแบบนั้นไม่ใช่ว่า เราไม่สนุกกับการอ่านเรื่องนี้นะคะ แต่เราคิดว่า ทั้งพล็อตเรื่องและคาแร็คเตอร์ค่อนข้างที่จะ in your face มากเกินไปหน่อย ในขณะที่สองเล่มแรกมันจะแฝงอยู่อย่างน่าค้นหา

เล่มนี้เราได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของทั้งรุกและโรนิน รับรู้ว่า รุกไม่ใช่สาวน้อยวัยสิบเก้าปีที่ช่างฝัน อดีตของเธอดำมืดกว่าที่คิด และโรนินไม่ใช่นายแบบรูปหล่อที่ไร้สมอง ตัวตนของเขาหลอกลวงมากพอกัน แต่ทั้งคู่ลงตัวระหว่างกันและกัน

ถ้าอ่านรีวิวอื่น ๆ จะพบว่า มีคาแร็คเตอร์ตัวนึงที่ถูกกล่าวถึงไว้อย่างมาก ฟอร์ดอาจจะถูกเรียกว่า เป็นมือที่สาม เป็นพระรองที่ไม่ได้นางเอกในตอนจบ แต่สำหรับเราอย่างที่บอกไปนะคะ เราไม่รู้สึกว่า เล่มนี้คือเรื่องรักสามเส้า เพราะมันเห็นได้ชัดเจนมาก ๆ ว่า รุกไม่เคยมีฟอร์ดอยู่ในสายตา สำหรับเธอ เขาคือเพื่อนคนที่เข้าใจเธอมากกว่าใคร (ในบางครั้งอาจจะมากกว่าที่โรนินเข้าใจด้วยซ้ำ) แต่หัวใจของเธอชัดเจน และมั่นคง ไม่เคยหวั่นไหว ที่สำคัญสำหรับคนที่อ่านเล่มนี้ (อย่างน้อยก็สำหรับเรา) มันชัดเจนเช่นกันว่า รุกไม่อาจเข้าใจท่าทีของฟอร์ดได้ เขาไม่ได้แสดงออกชัดเจนพอว่า ต้องการเธอ และสำหรับหญิงสาวที่มีปัญหาอย่างรุก เธอต้องการความชัดเจนเพื่อที่จะได้เข้าใจ ดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่างรุกกับฟอร์ดในแง่ชู้สาวจึงไม่เคยเกิดขึ้น รุกไม่เคยมองฟอร์ดในแง่นั้น เขาเป็นเพียงเพื่อน

และสิ่งที่เราชอบมาก ๆ (และแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า รุกคิดอย่างไร) ก็คือฉากที่เธอบอกกับฟอร์ดว่า "The difference between you and Ronin is that you're looking for the girl I was and he's looking for the girl I want to be" ซึ่งประโยคนี้ชัดเจนมาก ๆ ว่า อนาคตระหว่างเธอและฟอร์ด เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้

อย่างที่บอกนะคะ เราว่าเล่มนี้ล้นเกินไป ทำให้หลายอย่างเรารู้สึกถึงความไม่สมจริง (และทำให้รู้สึกเหมือนคนแต่งได้รับอิทธิพลมาจากการ์ตูนญี่ปุ่น) แต่เพราะติดตามอ่านมาสองเล่มแรก เล่มนี้เหมือนการขยายความประเด็นที่กล่าวถึงเอาไว้ และในส่วนของความสัมพันธ์ระหว่างรุกและโรนินที่เราคิดว่า คือหัวใจของเรื่องทั้งชุด เราไม่ถึงกับถูกรบกวนด้วยความ "มาก" เกินไปเท่าไหร

คงไม่ต้องบอกนะคะว่า เราไม่ได้หลงเสน่ห์ฟอร์ดเหมือนอย่างที่นักอ่านคนอื่นรู้สึก ไม่แน่ใจว่า เพราะเราขวางโลก (เหมือนอย่างที่เราไม่ชอบเรื่องไททานิค ทั้งที่คนชอบทั้งเมือง) หรือเขาไม่ได้น่าสนใจสำหรับเราจริง ๆ แต่เขียนแบบนี้ตามไปอ่านรีวิวเรื่อง Taut ดูนะคะ (รอจนเราเขียนใหม่อีกรอบ ซึ่งตอนนี้ยังไม่ได้เขียนค่ะ ไม่ใช่อันที่เราเขียนไปก่อนหน้านะคะ) เพราะความคิดที่เรามีต่อฟอร์ดพลิกกลับทั้งหมด



View all my reviews