Review: Dirty Angels

Dirty Angels by Karina Halle

My rating: 4 of 5 stars



เพิ่งอ่านเรื่องนี้จบไปค่ะ และนี่เป็นหนังสือไม่กี่เรื่องที่ทำให้เรารู้สึกว่า ต้องเขียนถึงในทันที เพราะมันวนเวียนอยู่ในสมอง และทำให้เราคิดถึงมันแม้จะอ่านจบไปแล้ว

ว่าไปแล้วเล่มนี้ไม่ใช่หนังสือที่ดีมากมาย (เราไม่คิดว่า จะเป็นหนังสือที่ติดอันดับหนึ่งในสิบที่ดีที่สุดที่เราได้อ่านในปีนี้) แต่เป็นหนังสือเล่มที่เราคงจะไม่มีวันลืม ส่วนหนึ่งเพราะเล่มนี้เขียนถึงตัวละครที่เราเคยมีความรู้สึกให้อย่างมาก (ตอนอ่าน On Every Street) และหมดหวังไปกับตัวตนของเขา (เมื่อเราได้อ่าน The Artist Trilogy) ทำให้เราเมื่อรู้ว่า คนแต่งเอาเขามาเป็นคาแร็คเตอร์หลักในเล่มนี้ จึงไม่ถึงกับตื่นเต้น ไม่ได้รอคอยมากมาย เพียงแค่สงสัยว่า ความรู้สึกที่เสียไปแล้ว (เกี่ยวกับตัวละครตัวนี้) จะกลับมาได้ยังไง

คำตอบก็คือ มันกลับมาไม่ได้นะคะ เพราะฮาเวียร์ก็คือคาแร็คเตอร์ที่เราไม่ชอบที่ออกใน The Artist Trilogy (ไม่ใช่ตัวละครที่น่าสนใจและลึกลับที่เรารู้สึกตอนอ่าน On Every Street) แต่เพราะเขาคือคนคนที่เราไม่ชอบ (จากพฤติกรรมแย่ ๆ และข้ามเส้นหลายอย่าง) ซึ่งเมื่อมาในเล่มที่เขาเป็น "พระเอก" เขายังเป็นคนคนนั้น เราจึงรู้สึกว่า คนแต่งเข้าใจคาแร็คเตอร์ของเขาอย่างชัดเจน

เล่มนี้จึงไม่ใช่เรื่องราวของการไถ่บาป การกลับตัวเป็นคนดีของสมาชิกแก๊งค์ค้ายา หากแต่เป็นเรื่องราวของคนเลวคนนึงที่พบผู้หญิงที่คู่ควรกับเขา หรืออาจจะบอกได้ว่า เป็นเรื่องราวของการเปลี่ยนแปลงผู้หญิงคนนึงที่อาจจะเป็นคนที่ดีกว่านี้ หากไม่ได้เจอกับเขา

เราชอบความสุดโต่งของเรื่อง ความซื่อสัตย์ต่อตัวตนของตัวละครที่สร้างมา ดังนั้นเล่มนี้จึงไม่ใช่เรื่องราวของหัวหน้าแก๊งค์มาเฟียที่มีเกียรติ ผู้ชายที่เลิกทุกการกระทำที่ผิดกฎหมายเพื่อใช้ชีวิตอย่างสงบสุขในบันปลายกับนางเอก

หลุยซา ชาเวจไม่มีทางเลือกมากนัก อดีตที่เป็นถึงนางงามประจำเมืองไม่ได้ทำให้ชีวิตของเธอง่ายขึ้น ในวัยยี่สิบสามปีเธอทำงานเป็นพนักงานเสริฟในบาร์เล็ก ๆ หาเงินเลี้ยงดูพ่อผู้เป็นโรคอัลไซเมอร์ และมารดาผู้ตาบอด (วางตัวมาเป็นแม่พระมาก ๆ) อนาคตที่อาจจะมีทั้งหมดจบไปเมื่อความสวยของเธอไปเตะตาเจ้าพ่อค้ายารายใหญ่อย่างซัลวาดอร์ เรเยส และอะไรที่ซัลวาดอร์ต้องการ เขาต้องได้ ซึ่งหลุยซาเข้าใจดี เธอไม่มีทางเลือก กระนั้นเธอก็หวังว่า การกลายเป็นเจ้าสาวของซัลวาดอร์จะทำให้ชีวิตดีขึ้น มีเงินมากพอที่จะเลี้ยงดูพ่อแม่ให้สบายขึ้น เธอบอกตัวเองว่า มันเป็นการแลกเปลี่ยนที่คุ้มค่า ความงามของเธอ กับเงินของซัลวาดอร์

และการใช้ชีวิตเป็นผู้หญิงของเจ้าพ่อค้ายาไม่ได้สวยงาม ซัลวาดอร์ไม่ใช่เทพบุตร เขาเลวร้ายยิ่งกว่าปีศาจ ตลอดเวลาสามเดือนเธอใช้ชีวิตอย่างหวาดกลัว และสิ้นหวัง กระนั้นเมื่อโอกาศเปิด เธอเลือกที่จะหนีออกไปจากเขา เพียงเพื่อที่จะถูกจับโดยแก๊งค์คู่แข่งของซัลวาดอร์ กลายเป็นเบี้ยอีกตัวนึงในสงครามการแย่งพื้นที่ค้ายา

ชายคนที่จับตัวเธอไปคือ ฮาเวียร์ เบอร์เนล คนที่ไม่ได้ดีไปกว่าซัลวาดอร์ แต่อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้ทำร้ายเธอรุนแรงเท่ากับชายคนที่เป็นสามีของเธอกระทำ

เรื่องนี้ค่อนข้างสุดโต่ง แต่ยังอยู่ในกรอบที่เรารับได้นะคะ คือเราพบว่า ตัวเองมีปัญหาในการอ่านเรื่องที่มีพล็อตที่พระเอกลักพาตัวนางเอกไปฝึกเป็นทาส (อ่านไปหลายเรื่องแล้ว รู้เลยว่า เรารับพล็อตแบบนี้ไม่ได้) แต่เล่มนี้สำหรับเราไม่ข้ามเส้นนะคะ เพราะการกระทำของฮาเวียร์ แม้จะเป็นการลักพาตัว แต่มีจุดมุ่งหมายที่ไม่ใช่เรื่องเพศ และหลุยซาเองก็ไม่ใช่สาวน้อยไร้เดียงสาที่เดินถนนอยู่ดี ๆ ก็โดนจับตัวมาอย่างไร้ความผิด เธอเลือกชีวิตที่เป็นอยู่ ดังนั้นเรื่องนี้จึงไม่ใช่การทำร้ายผู้บริสุทธิ์ (ซึ่งนี่เป็นประเด็นที่เรารับพล็อตที่กล่าวข้างต้นไม่ได้) หลุยซาอาจจะไม่ได้ทำผิดร้ายแรง แต่นี่เป็นชีวิตที่เธอเลือก และเป็นกรรมที่เธอรับ

ฮาเวียร์เป็นคาแร็คเตอร์ที่มาจากชุด The Artist Trilogy เวลาหลายปีผ่านไป และเขาก้าวขึ้นเป็นหนึ่งในเจ้าพ่อค้ายาที่มีอิทธิพลในเม็กซิโก เขาไม่ใช่พระเอกที่ขี่ม้าขาวมาช่วยหลุยซา การจับตัวเธอมาเพื่อหวังผล เพื่อให้ซัลวาดอร์ยอมให้แก๊งค์ของเขาเข้าครอบครองเส้นทางค้ายา

เราชอบเล่มนี้เพราะความดิบของตัวละคร ความซื่อตรงต่อตัวตนของพวกเขา เราไม่ชอบอ่านมาเฟียโรแมนซ์ เพราะเรารู้สึกว่า คนแต่งพยายามเอาสบู่มาขัดถูให้ตัวละครดูสะอาด พระเอกเป็นมาเฟียเพราะพ่อตาย พยายามทำธุรกิจให้สะอาด มีหลักการด้วยการไม่ค้ายา ไม่ค้าผู้หญิง มีศักดิ์ศรีและยึดมั่นในหลักการของมาเฟีย (ซึ่งคืออะไรวะ) เราพยายามอ่านไปหลายเล่ม แต่เราอินไม่ลงค่ะ เรามองว่า นี่คืออาชีพที่สกปรก คนที่ทำก็ต้องสกปรก ไม่มีทางที่จะทำให้มันกลายเป็นที่น่านับถือ หรือเท่ห์ขึ้นมาได้

เรื่องนี้ไม่ได้ทำให้สิ่งที่ฮาเวียร์ทำเป็นสิ่งสวยงาม หรือดูเท่ห์ มันนำเสนอตัวตนแบบที่เจ้าพ่อค้ายาเป็น (หรืออย่างน้อยอย่างที่เราคิดว่า น่าจะเป็น) ฮาเวียร์ค้ายาเพราะโลภ เล่มนี้ไม่ได้พยายามอธิบายเหตุผลที่เขาก้าวมาสู่เส้นทางนี้ เขาเป็นคนแบบนี้เพราะมันเป็นทางที่เลือก ไม่ใช่เพราะสถานการณ์บีบบังคับ นั่นทำให้เราอ่านเรื่องราวของเขาได้

นอกจากนี้เราก็ชอบที่ความรู้สึกที่เกิดระหว่างหลุยซาไม่ใช่รักแรกพบ ไม่ใช่พบกันครั้งแรกเขาก็อยากจะปกป้องเธอ เล่มนี้ไม่ได้อ่านง่ายนะคะ อาจจะไม่ถึงกับเลวร้ายแบบเล่มที่พระเอกจับนางเอกมาฝึกเป็นทาส แต่ ฮาเวียร์ก็ใช้มีดกรีดชื่อตัวเองลงบนแผ่นหลังของหลุยซาทุกวัน วันละตัวอักษร

เราชอบสิ่งที่คนแต่งนำเสนอในตัวพระเอก อย่างที่บอกค่ะ เราชอบเขามาก ๆ ตอนที่เขาออกมาใน On Every Street ตอนนั้นเขายังไม่ถึงเข้าสู่ด้านมืดเต็มร้อย เราไม่ชอบตัวตนที่เขาเป็นใน The Artist Trilogy แต่เราชอบเขาในเล่มนี้ เพราะคนแต่งไม่ได้เปลี่ยนแปลงสิ่งที่เขาเป็นเลยจากตัวตนในเรื่อง The Artist Trilogy เราชอบตอนที่ฮาเวียร์พูดถึงเหตุการณ์ที่เกิดในเรื่องชุด The Artist Trilogy และความคาดหวังที่เขามีต่อแอลลี่ (นางเอกของชุด The Artist Trilogy คนที่ไม่เลือกและทิ้งเขาไป) เพราะท้ายที่สุดแล้ว ฮาเวียร์ก็ไม่เข้าใจแอลลี่ (นอกเรื่องเล็กน้อย แอลลีเลือกแคมเดนเพราะเขาทำให้เธอเป็นคนที่ดีขึ้น และแอลลี่ต้องการเป็นคนที่ดีขึ้น ในขณะที่ฮาเวียร์คือคนที่เธออาจจะเลือก หากด้านมืดของเธอมีอำนาจเหนือกว่า)

มาถึงส่วนของโรแมนซ์ เรารู้เลยนะคะว่า เล่มนี้เวิร์คมาก ๆ สำหรับเรา หลังจากอ่านไปได้แค่เล็กน้อย (คือเมื่อรู้ว่า ฮาเวียร์คงรักษาคาแร็คเตอร์เลว ๆ ของเขาเอาไว้ และทิศทางเรื่องจะเป็นยังไง) แต่เราไม่มั่นใจกับโรแมนซ์ที่เกิด การเขียนคาแร็คเตอร์ที่เป็นสีดำทำไม่ยากนะคะ แต่สำหรับเราแล้ว การเขียนให้คนเหล่านี้มีความรัก และทำให้เราเชื่อว่า คนที่รักพวกเขาไม่ใช่คนโง่ ไม่ใช่เรื่องง่าย

แต่คนแต่งก็ฉลาดค่ะ การใช้คาแร็คเตอร์ของหลุยซา หญิงสาวที่ต้องเลือกระหว่างปีศาจสองตัว ในเรื่องก็พูดไว้ชัดนะคะ จากซัลวาดอร์คนที่ทำร้ายเธออย่างแสนสาหัส กับฮาเวียร์ที่อาจจะไม่ได้เริ่มต้นด้วยการเอาใจ แต่การกระทำที่เลวร้ายสุดของเขาก็ยังดีกว่าสิ่งที่เธอได้รับจากน้ำมือของซัลวาดอร์ นั่นทำให้เราเชื่อได้ว่า ทำไมเธอจึงตกหลุมรักฮาเวียร์ หลุยซาไม่มีทางเลือกมากนักเพื่อเอาชีวิตให้รอดในโลกที่ไม่ยุติธรรม

ทางด้านฮาเวียร์นี่ยากหน่อย และเราคิดว่า เป็นส่วนที่เราคิดว่า ไม่น่าเชื่อที่สุดในเรื่อง เรามองเห็นการเปลี่ยนแปลงของหลุยซานะคะ การเปลี่ยนแปลงที่นำเธอไปสู่คนที่คู่ควรกับฮาเวียร์ (คำว่าคู่ควร หมายถึงคนที่ยืนเคียงข้างเขาและสนับสนุนเขาในยามที่เขาก่อเรื่องเลวร้ายต่าง ๆ) เราเชื่อในตอนท้ายเรื่องว่า เธอกลายเป็น "ราชินี" ข้างบังลังค์เลือดของเขา แต่เวลาในเรื่องตอนที่ฮาเวียร์เสี่ยงทุกอย่างเพื่อเธอ เรารู้สึกว่า มันเกินไปหน่อย (เมื่อคิดว่า วางคาแร็คเตอร์ของพระเอกมาแบบนี้ การที่เขาจะทิ้งทุกอย่างเพื่อผู้หญิงคนเดียว ผู้หญิงคนที่เรายังไม่รู้สึกว่า มาถึงจุดที่คู่ควรกับเขา ดูไม่น่าเชื่อ)

ฉากที่เราชอบที่สุด และบ่งบอกความรู้สึกที่เรามีต่อมาเฟียโรแมนซ์เล่มอื่น ๆ ได้ชัดเจนก็คือ เมื่อฮาเวียร์ช่วยหลุยซากลับมาจากซัลวาดอร์แล้ว และเขาเสนอให้ทั้งคู่ทิ้งทุกอย่าง หนีไปใช้ชีวิต "ผาสุข" ด้วยกันที่อื่น และหลุยซาปฏิเสธ โดยบอกว่า "You can never run away from yourself, you'll just go in a circle. There is no escape from this life because this is your life and you are what you are. And there is nothing wrong with that." เราออกอาการกรี๊ดมาก ๆ คือนี่แหละนางเอกของมาเฟีย ของคนเลว คือถ้าเลือกจะรักผู้ชายที่เลว ก็ต้องพร้อมใช้ชีวิตเลว ๆ ไปกับเขา อย่าคิดว่า ตัวเองจะเปลี่ยนเขาได้ ไม่มีทาง และเป็นจุดที่ทำให้เราเชื่อว่า ความรัก (หรืออะไรก็ตามที่ทั้งสองคนรู้สึกต่อกัน) มันได้ผล

สรุป (หลังจากเขียนนานมาก) เล่มนี้ไม่เหมาะกับทุกคน เราชอบเพราะเมื่อคนแต่งรักจะเขียนตัวละครสีดำ ก็ควรทำให้มันดำ ไม่ได้ใส่ไฮเตอร์ฟอกให้ขาว และโรแมนซ์ที่เวิร์ค เพราะสำหรับนางเอกแล้ว นี่คือชีวิตของเธอ และมันเห็นได้ชัดว่า ฮาเวียร์เป็นทางเลือกที่ดีกว่าซัลวาดอร์

ป.ล. อ่านเรื่องนี้แล้วยิ่งตอกย้ำความคิดของเราที่มีต่อชุด The Artist Trilogy เราไม่เคยคิดว่า เรื่องชุดนั้นเป็นแนวรักสามเส้า เพราะเห็นได้ชัดว่า พระเอกคือใคร และการที่ฮาเวียร์ไม่เคยอยู่ในสายตาของเรา เพราะเขาไม่ใช่คนที่เหมาะสมกับแอลลี่ ว่าไปคาแร็คเตอร์ของแอลลีกลับด้านกันกับหลุยซานะคะ คือแอลลีอยากเป็นคนดี ใช้ชีวิตธรรมดา ๆ แต่ภูมิหลังทำให้เธอพัวพันกับเรื่องหลอกลวง และนั่นเป็นชีวิตที่เธอคุ้นเคย ซึ่งนั่นดึงดูดฮาเวียร์มาหาเธอ เพราะเขาคิดว่า เธอคือคนที่จะยืนเคียงข้างเขาได้ แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่แอลลีต้องการ (เธอต้องการชีวิตในเมืองเล็ก ๆ กับสามีและลูกที่อยู่อย่างสงบ) ในขณะที่หลุยซาเริ่มต้นอย่างผ้าขาว แต่เมื่อเธอเข้าไปอยู่ในชีวิตของซัลวาดอร์ เธอไม่มีสิทธิที่จะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีก ต้องเดินหน้าอย่างเดียว และหลังจากเป็นเหยื่อมาตลอดชีวิต ฮาเวียร์ดึงดูดเธอ ด้วยอำนาจ และความอำมหิตที่เขามี เราจึงไม่แปลกที่เธอเลือกชีวิตแบบนี้กับเขา เพราะหลังจากที่โดนอะไรต่ออะไรมา การเป็นคนร้าย และเป็นฝ่ายกระทำย่อมดีกว่าการเป็นเหยื่อ





View all my reviews