The Book of Scandal // Julia London

แม็กซ์อ่านหนังสือของจูเลีย ลอนดอนไปหลายเล่ม แต่บอกตามตรงนะคะว่า ไม่ถึงกับปิ๊งนัก จะมีก็แค่เล่มเดียว (The Ruthless Charmer) ที่โดนใจอย่างจัง เราไม่คิดวิเคราะห์อะไรกะเรื่องนี้เท่าไหรนะคะ แต่หลังจากอ่านงานเล่มล่าสุดเรื่องนี้ของเธอจบไป แม็กซ์ก็รู้สาเหตุแล้วล่ะ ว่าทำไมตัวเองถึงไม่ชอบนักเขียนที่หลายคนชื่นชอบกันมาก ๆ คนนี้เท่าไหร

The Book of Scandal ของจูเลีย ลอนดอน

หนังสือเล่มนี้เป็นเล่มแรกในชุดที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของการ เขียนหนังสือ "แฉ" เลียนแบบดาราเมืองไทยของเจ้าหญิงคาโรไลน์ ซึ่งเป็นพระชายา (ใช้ราชาศัพท์ไม่ถูกหรอกค่ะ เพราะไม่ได้คิดจะแปลหนังสือในสนพ.น้อยตำรวจนั่น) ของเจ้าชายจอร์จ ซึ่งเป็นผู้สำเร็จราชการในสมัยพระเจ้าจอร์จที่สาม (ซึ่งสติไม่ดี) เนื่องจากสองคนนี่ไม่ถูกกันตั้งแต่แต่งงาน แยกกันอยู่ และต่างคนต่างมีเอ๊าะส่วนตัว แต่เหตุเกิดเมื่อมีการสืบสวนพฤติกรรมไม่เหมาะสมของเจ้าหญิงคาโรไลน์ เพราะเจ้าชายจอร์จต้องการการหย่า (ซึ่งทำได้ยากมากในสมัยนั้น) เธอก็เลยโต้กลับด้วยการบอกว่า เธอได้เขียนหนังสือแฉพฤติกรรมของเจ้าชายจอร์จ และพร้อมจะนำออกเผยแพร่ถ้าเจ้าชายไม่หยุดยั้งการสอบสวนนั้น

เรื่องนี้มันมาเกี่ยวกับพระนางของเราก็เพราะ เอฟวาลีนนางเอกซึ่งเป็นนางสนองพระโอษฐ์ของเจ้าหญิงแมรี่ ซึ่งเป็นน้องสาวของเจ้าชายจอร์จ และเมื่อเปิดเรื่องได้แยกกันอยู่กับนาธานผู้เป็นสามี แต่เมื่อเพื่อนของนาธานคาบข่าวมาบอกพระเอกของเราว่า เอฟวาลีนกำลังจะตกเป็นเป้าหมายของหนังสือแฉเล่มนี้ เพราะกิ๊กใหม่ของเธอเป็นเพื่อนสนิทของพระเจ้าจอร์จ จึงทำให้เธอถูกสงสัยว่าจะต้องเป็นหนึ่งในพยายที่รู้เห็นเหตุการณ์การกระทำ อื้อฉาวของเจ้าชายจอร์จด้วย และเธออาจถูกเรียกเป็นพยานในการยืนยันพฤติกรรมดังกล่าว ซึ่งอาจจะทำให้ถูกมองว่าเป็นคนขายชาติ และมีผลต่อนาธานด้วย

ดังนั้นนาธานจึงเดินทางเข้าลอนดอนเพื่อพาตัวเอฟวาลีนกลับ บ้านในชนบท ทั้งสองแยกกันอยู่ได้สามปีแล้วนับจากการตายของบุตรชาย นั่นเพราะทั้งคู่ไม่อาจลืมเลือนความเจ็บปวดจากการตายของลูกชายผู้เป็นที่รัก ได้ และแทนที่ทั้งคู่จะปลอบกันและกัน ทั้งคู่กับห่างเหินกันมากขึ้น

แต่เอฟวาลีนก็ทำตัวสมเป็นนางเอกคือไม่ยอมฟังเหตุผล และปฏิเสธไม่ยอมกลับไปพร้อมนาธาน จึงทำให้เขาต้องลักพาตัวเธอกลับไปอย่างไม่เต็มใจ

เรื่องราวที่เหลือจึงเป็นการคืนดีของสองผัวเมียคู่นี้ และการลอบปองร้ายของคนร้ายที่ไม่เปิดเผยตัวซึ่งไม่ได้น่าตื่นเต้นอะไรนักหรอก

บอกตามตรงนะคะ พล็อตอย่างนี้เป็นพล็อตที่ "โดน" แม็กซ์อย่างจัง ดังนั้นมันจึงไม่ได้ใช้ความพยายามมากมายอะไรเลยในการที่แม็กซ์จะชอบเล่มนี้ แต่ขอโทษนะคะ เล่มนี้เป็นเล่มที่น่าเบื่อหน่ายและน่ารำคาญที่สุด

อันที่จริงเราไม่อยากใช้คำว่าน่ารำคาญกับนางเอกนะคะ เพราะรู้สึกว่าคนนี้เป็นคำพูดจดลิขสิทธิ์ของคนที่เป็นอดีตคนรู้จักของเราคน นึงไปแล้ว (เธอมีคำพูดติดปากเวลาพูดถึงนางเอกของหนังสือเกือบทุกเรื่องว่า นางเอกน่ารำคาญ) แต่ไม่รู้ว่าจะหาคำอื่นใดมาบรรยายเอฟวาลีนได้แล้ว

นอกจากความน่ารำคาญ เธอยังเป็นนางเอกที่น่าตบล้างน้ำ เป็นคนเห็นแก่ตัว ทุเรศ ห่วยแตก งี่เง่า (ด่าครบรึยังเนี่ย) เธอจมอยู่กับความเศร้า โดยไม่คิดเลยว่านาธานเองก็เสียลูกชายไปเหมือนกัน เธอคิดว่าตัวเองเป็นศูนย์กลางของโลก เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง เธอเป็นตุ้มน้ำหนักที่ถ่วงชีวิตของนาธาน และไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำว่าตัวเอง "เลวร้าย" กับนาธานขนาดไหน

ตลอดทั้งเรื่องเธอทำเป็นเหมือนคนที่เป็นเหยื่อ ทั้งที่ความจริงแล้วเธอทำให้นาธานเป็นเหยื่อ เราเข้าใจนะว่าเธอเสียใจที่ลูกตาย แต่เธอปล่อยให้นาธานจมอยู่กับเศร้าเพียงคนเดียวเช่นกัน เธอปล่อยเขาตามลำพัง และด่าว่าเขาเมื่อเขาไปหาเพื่อนเพื่อให้ปลอบโยนในความเศร้านั้น (เพื่อนของนาธานเป็นผู้หญิง แต่ทั้งคู่ไม่ได้มีความสัมพันธ์ฉันท์ชู้สาวกัน) เธอกล่าวหาเขาว่ามีชู้ แล้วหนีเข้าลอนดอน

ขอด่าหน่อยนะ "อีเลว"

ที่น่าเกลียดก็คือ คนแต่งทำเหมือนว่านาธานเป็นคนผิด เขาต้องง้องอนเธอ เขาเป็นฝากบอกรักเธอ เพื่อที่จะให้เธอปฏิเสธเขาครั้งแล้วครั้งเล่า

และนี่เองก็ทำให้แม็กซ์ค้นพบแล้วว่า ทำไมตัวเองถึงไม่ค่อยชอบหนังสือของจูเลีย ลอนดอน ก็เพราะนางเอกของเธอนิสัยชั่วแล้วไม่รู้ตัว ทั้งตัวละครและคนแต่ง นางเอกมักมีพฤติกรรมห่วย ๆ ทุเรศ แต่สุดท้ายแล้วก็เป็นพระเอกที่ต้องเป็นฝ่ายง้อทุกที ยกเว้นก็แต่เรื่อง The Ruthless Charmer ซึ่งนางเอกก็มีพฤติกรรมเลว จนพระเอกงอนขอเลิกจนทำให้นางเอกต้องเป็นฝ่ายง้อ ก็เลยได้ใจเราไปมาก

แต่เล่มนี้ก็เข้าอีหรอบเดิม ที่นางเอกห่วยแตก แต่พระเอกก็รับกรรมต้องไปง้องอนอีก เสียดายพระเอกค่ะ

คะแนนที่ 43