Immortal Warrior // Lisa Hendrix

นี่เป็นอีกหนึ่งตัวอย่างที่แสดงให้เห็นว่ากระแสเรื่องแนวพารานอมอลมาแรงมาก เสียจนนักเขียนที่เคยเขียนเรื่องแนวอื่นอยู่ ก็เฮโลตามกันมาเขียนแนวนี้กันใหญ่

และก็เป็นอีกหนึ่งตัวอย่างของความไม่สำเร็จในการเขียนเรื่องชุดแนวนี้ให้ น่าติดตาม เพราะหลังจากอ่านเรื่องราวของกลุ่มคนประหลาดในแบบต่าง ๆ (มันก็ต้องประหลาดไม่เหมือนมนุษย์นะคะ ถึงจะเป็นแนวพารานอมอลได้) การสร้างสรรเรื่องราวประเภทนี้ก็ยิ่งยากขึ้นเรื่อย ๆ ในการทำให้คนอ่านยังคงสนใจติดตามอยู่ได้

และเล่มนี้ซึ่งเป็นเล่มแรกในชุด Immortal Brotherhood ก็สอบตกอย่างรุนแรง

Immortal Warrior ของลิซ่า เฮนดริกซ์

ถ้าเล่มนี้จะมีอะไรแปลกใหม่ก็คงเป็นฉากที่เกิดในสมัยย้อนยุค ช่วงพระเจ้าวิลเลี่ยมที่สอง ในอังกฤษยุคกลาง ไม่ใช่ยุคปัจจุบันที่เราคุ้นเคยกับเรื่องแนวพารานอมอลที่เราอ่านกันเป็นส่วน ใหญ่

เรื่องราวของนักรบไวกิ้งที่ออกปล้นหมู่บ้านต่าง ๆ จนกระทั่งเจอดี ได้พบกับแม่มดที่มีคาถาอาคมแรงกล้า แบรนด์ หัวหน้าของพวกเขาฆ่าลูกชายของเธอในขณะที่ต่อสู้กัน ด้วยความโกรธแม่มดคนนั้นเสกคาถาและสาปนักรบไวกิ้งทั้งเก้าคนให้มีชีวิตแบบ ครึ่งคนครึ่งสัตว์ โดยแต่ละคนจะเป็นมนุษย์เพียงแค่ครึ่งวัน และเป็นสัตว์ในเวลาที่เหลือ ที่เจ็บปวดไปกว่านั้น เธอสาปให้พวกเขามีชีวิตเป็นนิรันดร์เพื่อจะได้อยู่ทุกข์ทรมานตลอดไป

เวลาผ่านไปสองร้อยกว่าปี ไอวาร์ หรือในขณะนี้ใช้ชื่อว่าไอโว เดอ วัสซี ซึ่งเป็นนักรบในกองทัพของพระเจ้าวิลเลี่ยมที่สอง ได้โอกาสในการร้องขอรางวัลจากการทำศึกจากกษัตริย์ แต่ครั้งนี้เขาเรียกร้องในสิ่งที่ต่างออกไปแต่เดิมนั้นไอโวต้องการเพียง ทองคำเพื่อใช้ในการดำรงชีวิต ทว่าคราวนี้เขาต้องการดินแดน

นั่นก็เพราะเขาร่อนเร่มานานเกินไปแล้ว แม้จะรู้ว่า ตนเองจะไม่อาจชื่นชมกับความสุขเหล่านี้ได้นานนัก เพราะจะต้องมีคนค้นพบความจริงถึงคำสาปที่ติดตัวเขา แต่เขาก็ยอมเสี่ยงเพื่อความสุขในการมี "บ้าน" เป็นครั้งแรกในรอบหลายร้อยปี

แต่เขาได้รับมากกว่านั้น เพราะนอกจากดินแดนแล้ว กษัตริย์ยังยกเลดี้อเลนด้า หลานสาวเจ้าของที่ดินเดิมให้เขาอีกด้วย ซึ่งเขาก็ยอมรับอย่างยินดี เพราะอยู่คนเดียวเปล่าเปลี่ยวมานาน

คำสาปของไอโวก็คือการกลายร่างเป็นอินทรีในเวลากลางวัน ดังนั้นทุกวันก่อนรุ่งสางเขาจะต้องออกจากปราสาทที่พักอยู่เข้าไปในป่า แล้วปกปิดเรื่องทั้งหมดด้วยการบอกชาวบ้านว่า ตนเองชอบล่าสัตว์มาก นั่นเป็นเหตุผลที่อเลนด้ายอมรับไม่ได้ เธอเฝ้าถามตัวเองว่า ทำอะไรผิด สามีถึงได้หนีหน้าไปทุกเช้า

ปัญหาของแม็กซ์กับเรื่องนี้ก็คือ เรายอมรับเหตุผลพื้นฐานของอำนาจเหนือธรรมชาติที่กลุ่มพระเอกได้มาไม่ค่อยจะ ได้ค่ะ เรารู้สึกว่า พวกพระเอกนั่นแหละที่เป็นคนเลว ก็มาปล้นบ้านเขา พอโดนโต้กลับก็ฆ่าลูกชายเขาตาย เจอแม่มดสาปให้ก็สมน้ำหน้าแล้วล่ะ แต่ก็ไม่เข้าใจอีกว่าทำไมต้องสาปให้เป็นอย่างนี้ มันดูเป็นสิ่งที่ดีมากกว่าน่ะ โอเคนะ กลายเป็นสัตว์ครึ่งวันอาจไม่ค่อยสะดวก แต่ก็ได้ความเป็นอมตะมาด้วยนะ เรื่องนี้บอกนะคะว่า พวกพระเอกต้องทนทุกข์ทรมาน ทำให้เขาพวกเขาโกรธแม่มดคนนี้มาก แต่ในเรื่องก็ไม่ได้แสดงให้เห็นความเลวร้ายอะไรมากมาย เราก็เลยไม่สงสารแหละ

อีกส่วนนึงของปัญหาของเล่มนี้ก็คือ ไม่มีจุดประเด็นที่น่าสนใจ กว่าตัวร้ายจะเผยโฉมออกมา เรื่องก็เกือบจบแล้ว ทำให้ที่นั่งอ่านกันไปทั้งเล่ม ก็แค่อ่านเรื่องราวระหว่างพระเอกกะนางเอก ซึ่งมันอาจโอเคนะ ถ้าตัวละครของคนแต่งคนนี้น่าสนใจพอ แต่ทั้งไอโวและอแลนด้าไม่มีจุดเด่น ไม่ได้เลวร้ายอะไรหรอก แต่มันไม่น่าสนใจเลย

เรื่องก็ดำเนินไปแบบเรื่อย ๆ มาเรียง ๆ มาก

ตัวละครรองดูแล้วยังน่าอ่านมากกว่า แต่ก็ไม่ได้ถึงกับมากมายกรี๊ดสลบอะไรหรอกนะคะ (เรื่องนี้พระเอกพาเพื่อนมาช่วยสร้างปราสาทด้วยสองคน คนนึงแปลงร่างเป็นหมีในเวลากลางวันเหมือนพระเอก อีกคนกลายเป็นนกกาเหว่าในเวลากลางคืน จึงมีหน้าที่ดูแลนางเอกตอนกลางวัน)

ตัวร้ายในเรื่องก็มาแบบ... ไม่ค่อยเกี่ยวกับเรื่อง (ในแง่ที่ว่า ไม่รู้จะโผล่มาทำไมวะ) ยอมรับว่าทำให้เราสับสนได้เลยล่ะ เพราะเดาไม่ถูกว่า จะเป็นคนคนนี้ที่เป็นตัวร้าย แต่ที่ไม่สบอารมณ์ก็คือ เรื่องไม่มีการอธิบายอย่างชัดเจนถึงจุดประสงค์ของตัวร้าย ส่วนหนึ่งคงเพราะ (สปอยล์) ตัว ร้ายก็หนีไปได้ และดูท่าว่าจะเป็นตัวร้ายต่อในเล่มถัดไป นี่ยังไม่นับนะคะว่า แม็กซ์ไม่รู้สึกว่าตัวร้ายจะเลวอะไร ก็พวกนี้ทำร้ายตัวร้ายก่อน เขาเอาคืนก็สมควรแล้วล่ะ

บอกได้คำเดียวค่ะว่า น่าเบื่อ แต่เราคิดว่าคงจะให้โอกาสเขาอีกเล่มนึงนะคะ เพราะนี่เป็นเรื่องแรกของคนแต่งคนนี้ที่เราเคยอ่าน

คะแนนที่ 40