Insatiable Desire // Rita Herron

ตามยุคนะคะที่ไม่ว่ากระแสของเรื่องแนวไหนมาแรง นักเขียนก็จะแห่กันตามไปเขียนกันใหญ่ เรื่องนี้ก็เช่นกัน เป็นการเกาะกระแสความแรงของแนวพารานอมอลโรแมนซ์อีกแล้วครับท่่าน

Insatiable Desire ของริต้า เฮอร์รอน

เรื่องนี้เป็นเล่มแรกในหนังสือชุดที่ชื่อว่า The Demonborn เรื่องราวของเหล่าลูกครึ่งของความดีและความชั่ว ที่ต้องเลือกว่าตัวเองจะเป็นฝ่ายดี หรือฝ่ายเลว

ในวัยเพียงสิบปี วินเซ็นต์ วาลท์เตซได้เห็นเหตุการณ์ที่ไม่ควรมีเด็กคนไหนต้องเผชิญ เขาเห็นบิดาฆ่ามารดาของตัวเองด้วยการเผาทั้งเป็น และเพื่อหยุดยั้งการกระทำนั้น เขาเป็นคนลงมือฆ่าบิดาของตัวเอง แต่มันก็ไม่เพียงพอที่จะช่วยแม่ของเขาได้

สิ่งที่วินเซ็นต์ไม่รู้ก็คือ ไซออน พ่อของเขาเป็นดาร์คลอร์ค (ลูกครึ่งระหว่างพ่อที่เป็นปีศาจ หรือดาร์คลอร์ค และแม่ที่เป็นคนดี) ซึ่งเลือกหนทางแห่งความชั่ว เพื่อที่จะบรรลุความเป็นคนชั่วที่สมบูรณ์แบบ ไซออนฆ่าเมียของตัวเอง และพยายามเปลี่ยนลูกชายของเขา (ซึ่งเ็ป็นดาร์คลอร์ค แต่ยังไม่เลือกฝ่าย) ให้เป็นปีศาจเช่นเดียวกันเขา

แผนการของไซออนไม่สำเร็จ เพราะแม้วินเซ็นต์จะฆ่าคน แต่ก็เพื่อป้องกันอันตรายให้กับมารดา ดังนั้นวิญญาณของเขาจึงยังคงไม่เลือกด้านมืด

เวลาผ่านไปยี่สิบปี ไซออนที่ตอนนี้กลายเป็นปีศาจไปแล้ว กำลังจะฟื้นคืนชีพเพื่อครองบัลลังค์แห่งความชั่วร้าย แต่ก่อนที่เขาจะฟื้น ปีศาจเล็ก ๆ ในนรกก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อหาของบรรณาการให้ถูกใจไซออน และหนึ่งในนั้นก็คือการได้มาซึ่งดวงวิญญาณของวินเซ็นต์

แผนการก็คือ การฆาตกรรมต่อเนื่องในเมืองอันเป็นบ้านเกิดของวินเซ็นต์ เพื่อล่อให้เขากลับมา เพราะับัดนี้วินเ็ซ็นต์เป็นเอฟบีไอ ปีศาจแห่งความกลัว หรือแพนเป็นเจ้าของแผนการนี้ แพนรู้ว่าจุดอ่อนสำคัญของวินเซ็นต์คือ คลาริสซ่า คิง เพื่อนในวัยเด็กของวินเซ็นต์ และเป็นผู้มีพลังพิเศษสามารถติดต่อกับวิญญาณได้

คลาริสซ่าได้รับการติดต่อจากเหยื่อของแพน เธอจึงบอกให้นายอำเภอประจำเมืองทราบ ซึ่งก็ทำให้วินเซ็นต์กลับมาที่บ้านเกิดของตัวเองอีกครั้ง เพื่อนในวัยเด็กได้พบกันอีกครั้ง และก็เป็นครั้งแรกที่วินเซ็นต์หวั่นไหวไปกับความตั้งใจที่จะไม่ผูกพันกับ ผู้หญิงคนไหนของตัวเอง

แม็กซ์ไม่เคยอ่านงานของริต้ามาก่อนค่ะ เข้าใจ (เอาเอง) ว่านี่คือแนวพารานอมอลเล่มแรกของเธอ พูดตามตรงนะคะ ถ้าแม็กซ์ไม่ได้รู้ว่าเธอเขียนหนังสือมาแล้วราวห้าสิบเล่ม แม็กซ์จะให้เล่มนี้สอบผ่านค่ะ เพราะพล็อตเรื่องถือว่าน่าสนใจใช้ได้ การดำเนินเรื่องก็เร็ว อ่านได้เพลินดี ปัญหาก็คือ สำหรับนักเขียนที่เขียนนิยายมาแล้วห้าสิบเล่ม แม็กซ์คาดหวังอะไรที่มากกว่านี้จากเธอค่ะ

พล็อตโดยรวม ถือว่าโอเคค่ะ แต่มีจุดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ทำให้เรารู้สึกว่าเรื่องนี้กระโดด (หมายถึงเวลาอ่านแล้ว ฉากนี้มันไม่เข้ากับเนื้อเรื่องเลย) ก็คงเป็นเวลาที่พระเอกและนางเอกพยายามสืบหาตัวฆาตกรที่ไล่ฆ่าหญิงสาวอย่าง โหดเหี้ยมในเมือง แล้วอยู่ ๆ พระเอกก็เกิดอาการหื่นนางเอกขึ้นมา มันไม่มีเหตุผล และทำให้เรารู้สึกว่า วินเซ็นต์ไม่ให้ความเคารพคนตายแม้แต่น้อย มันผิดที่ผิดเวลาอย่างชัดเจน

แล้วเรื่องก็ไม่มีความชัดเจนในเรื่องความหื่นที่ผุดขึ้นมาเป็นพัก ๆ ของวินเซ็นต์ด้วย เข้าใจ (เอาเองอีกแ้ล้ว) นะว่า เพราะความที่เป็นดาร์คลอร์ค วินเซ็นต์มีความต้องการทางเพศที่เหนือกว่าผู้ชายธรรมดา แต่ก็ไม่มีการเล่นประเด็นนี้ต่อให้เป็นเรื่องเป็นราวขึ้นมาอีก แล้วยังพลังเหนือมนุษย์ที่เขามี คนแต่งก็ไม่ได้พูดถึงเลย จนกระทั่งถึงฉากที่เขาต้องใช้ จู่ ๆ ก็ให้เขามีพลังอันนี้ โดยบอกว่า เขามีมันมานานแล้ว มันดูสะดวกเิกินไปไหมเนี่ย

ก็เลยวกกลับมาว่า ถ้าเล่มนี้เป็นงานเล่มแรกของริต้า แม็กซ์ถือว่าเธอเขียนได้ดีมาก ๆ เลย แต่สำหรับนักเขียนที่เขียนมาแล้วห้าสิบเล่ม แม็กซ์ผิดหวังค่ะ เพราะคิดว่ามันจะต้องดีกว่านี้

แต่ก็บอกเลยนะคะว่า แม็กซ์คงซื้อเล่มสองในชุดนี้แน่ ๆ เหตุผลเพราะพล็อตพื้นฐานของชุดถือว่าใช้ได้ แต่เหตุผลใหญ่ก็คงเป็นเพราะคาแร็คเตอร์ของพระเอกเล่มสองที่บอกกันไว้ก่อน แล้วว่าเป็นมือสังหาร

คะแนนเล่มนี้ที่ 67