Next to die // Marliss Melton

ปี 2009 มาพร้อมกับอารมณ์อยากอ่านเรื่องแนวโรแมนติกสืบสวนค่ะ ก็เลยเป็นฤกษ์งามยามดีได้เวลาหยิบเอาหนังสือเก่าเก็บเล่มนี้มาอ่านเสียที

มาร์ริส เมลตันเป็นนักเขียนที่เขียนเรื่องแนว Military Romance หรือเรื่องโรแมนซ์ของตัวเอกที่มีอาชีพเป็นทหาร โดยเฉพาะหน่วยซีล ตอนแรกที่เธอเริ่มออกหนังสือชุดนี้มา แม็กซ์ไม่สนใจสักนิดเดียวเลยนะคะ ใครล่ะจะสนใจเรื่องของนักเขียนไร้ชื่อ ในเมื่อมีหนังสือของซูซาน บร็อคแมนน์ เจ้าแม่หน่วยซีล ตัวจริงเสียงจริงอยู่ในมือล่ะ

จนกระทั่งเพื่อนคนนึงแนะนำให้เราอ่าน Forget me not อันเป็นเล่มแรกในชุดนี้ และเพราะเครดิตของเพื่อนคนนี้อยู่ในระดับ AAA+ เราจึงเป็นผู้ตามที่ดี สั่งหนังสือเล่มนั้นมาอ่าน และพบว่า มันสนุกจิง ๆ

เลยทำให้แม็กซ์สั่งซื้อหนังสือของมาร์ริสทุกเล่มนับจากนั้น

แต่อะไรรู้ไหมคะ เราไม่เคยหยิบงานของเธอมาอ่านอีกเลยนับจาก FMN ไม่มีเหตุผลอธิบายค่ะ เคยหยิบเล่มสองในชุดมาอ่านแล้ว แต่มันไม่เวิร์ค ก็เลยวางลงไป จากนั้นก็ไม่ได้คิวอ่านสักที

จนกระทั่งเล่มนี้ ซึ่งเป็นเล่มที่สี่ในชุด

Next to Die ของมาร์ริส เมลตัน

อย่างที่เขียนไปแล้วค่ะ เล่มนี้เป็นเล่มที่สี่ในชุด แต่เรามั่นใจว่า คุณไม่จำเป็นต้องอ่านเล่มก่อนหน้าหรอกนะคะ ยังไงก็อ่านเล่มนี้รู้เรื่อง (แม็กซ์ไม่ได้อ่านเล่มสองและสาม ก็ยังไม่มีปัญหา) ที่สำคัญตัวเอกในเรื่องนี้ ไม่ใช่ตัวละครดั้งเดิมที่เปิดตัวมาตั้งแต่เล่มแรกด้วยซ้ำ ดังนั้นไม่มีปัญหาอะไรเลย

แม้จะบอกว่าไม่จำเป็นต้องอ่านเล่มก่อนหน้า แต่เราไม่แนะนำให้เริ่มอ่านงานของมาร์ริสที่เล่มนี้นะคะ เพราะมันไม่ได้ดีขนาดทำให้คุณรู้สึกว่าเธอเป็นนักเขียนที่ดี จะทำให้คุณพาลเลิกอ่านงานของเธอไปเสียง่าย ๆ เราแนะนำเรื่อง Forget me not ให้เป็นเล่มแรกที่อ่าน

จากคำนำของคนแต่ง ทำให้เรารู้ว่า เรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจมาจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง เรื่องราวของพระเอกซึ่งเป็นทหารหน่วยซีลเพียงคนเดียวที่รอดตายจากการโจมตี ของข้าศึก เขาต้องทนอยู่กับความรู้สึกผิดที่กัดกินใจ แต่คนแต่งก็บอกชัดเจนนะคะว่า เรื่องส่วนอื่นเป็นการแต่งเติมเสริมเข้ามาทั้งสิ้น

พันตรีโจ มอนต์โกเมอรี่เป็นผู้ชายที่ประสบความสำเร็จในชีวิต เขาเรียนเก่งและสอบจบในระดับเกียรตินิยม เมื่อรับราชการทหารเขาก็เป็นทหารหน่วยซีลที่เก่งกาจ ด้วยความเป็นคนหน้าตาดี และมีเสน่ห์ เขาคือโกลเด้นบอยแห่งกองทัพ

ด้วยตำแหน่งที่สูงขึ้น โจไม่ควรจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการปฏิบัติภารกิจในอัฟกานิสถาน เขาควรเป็นผู้บังคับบัญชาที่ส่งลูกน้องออกไปรบ แต่เมื่อทหารคนนึงในหน่วยป่วยกระทันหัน โจตัดสินใจเสนอตัวเองเข้าไปแทนที ในภารกิจที่ล้มเหลว

ทุกคนเสียชีวิต และมีเพียงโจคนเดียวที่รอดตาย เขาประสบกับความล้มเหลวครั้งแรก ซึ่งเป็นครั้งที่เจ็บปวดที่สุด

ในขณะที่โจกำลังจมอยู่กับความรู้สึกผิด เพเนโลปี้ ไพร์ซซึ่งเป็นหญิงสาวที่อยู่ข้างบ้าน เธอสังเกตถึงความเปลี่ยนแปลงของเพื่อนบ้านหนุ่มที่เคยมีหญิงสาวไม่ซ้ำหน้ามา หา เธอพบเขาเมามายและบาดเจ็บอยู่ในบ้าน ในฐานะที่เธอเป็นนักกายภาพบำบัด และเพื่อนทหารด้วยกัน เพนนีรู้สึกรับผิดชอบไปกับเขาด้วย เธอช่วยทำแผล และทำความสะอาดบ้านให้ ขณะที่โจนอนหลับหมดสติ แต่ในเช้าวันรุ่งขึ้น เขากลับไม่ได้รู้สึกเป็นหนี้บุญคุญ แต่เขาอับอาย และเกรี้ยวกราดใส่เธอ

แต่แล้วก็เป็นความบังเอิญที่ทำให้โจ และเพนนีต้องมาพบกันในฐานะของนักกายภาพบำบัด และคนไข้ เธอปะติดปะต่อเรื่องราว และรู้ความจริงว่า โจคือนายทหารที่รอดตายจากปฏิบัติอันเลวร้าย เธอเข้าใจเขาอย่างที่ไม่มีใครเข้าใจ และมันเป็นจุดเริ่มต้นของการเยียวยาจิตใจของโจ

ในขณะเดียวกัน เพนนีก็มีศัตรูตามปองร้ายอยู่ เธอค้นพบไดอารี่ของบิดาซึ่งบ่งบอกว่าการตายของเขาไม่ใช่อุบัติเหตุ หากแต่เป็นฆาตกรรม เพนนีและโอฟีเลีย น้องสาวส่งมอบไดอารี่นั้นให้กับเจ้าหน้าที่เอฟบีไอ แต่นั่นก็ไม่ใช่ว่า เธอจะปลอดภัย มีความพยายามทำร้ายเพนนีเกิดขึ้น และนั่นทำให้โจรับเอาไปเป็นหน้าที่ที่ตัวเองจะต้องปกป้องเพื่อนบ้านสาวคนนี้

แม็กซ์ไม่แน่ใจว่า คนอื่นจะคิดกับเรื่องนี้เหมือนอย่างตัวเองไหมนะคะ อาจเป็นเพราะเราไม่ค่อยชอบอ่านเรื่องที่ตัวละครเป็นคนดีมาก ๆ ก็ได้ ซึ่งเรื่องนี้เพนนีก็เป็นคนดีมาก ๆ เธออาจจะไม่ใช่คนดีแต่โง่ หรือซื่อจนน่ารำคาญหรอกนะคะ แต่เธอก็เป็นคนดีจริง ๆ เธอเข้าใจความเจ็บปวดของโจ เธอเยียวยาเขา เธอเป็นหญิงสาวข้างบ้านที่ผู้ชายอยากเป็นเพื่อนแต่ไม่รัก เพนนีคิดเสมอว่าตัวเองไม่ดีสำหรับหนุ่มสุดหล่ออย่างโจ ทำให้เธอคิดว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่เป็นเพียงเรื่องชั่วครู่ เราอ่านเล่มนี้และเชื่อนะคะว่า ความดีของเพนนีชนะใจโจได้จริง เราไม่มีปัญหาในเรื่องนี้ เพียงแต่เรารู้สึกว่าเพนนีสมบูรณ์แบบเกินไป เธออยู่ข้างโจทุกครั้งที่เขาต้องการ เป็นกำลังใจให้

ใครที่ชอบพล็อตแบบนี้ คิดว่าน่าจะชอบเล่มนี้นะคะ (เราคิดว่ามันเป็นข้อเสียของเรามากกว่าตัวหนังสือ)

อีกประเด็นที่เราไม่ถูกใจนัก คงเป็นเรื่องบังเอิญเหลือเกินที่ตัวละครในเรื่องรู้จักกันหมด คิดเอาแล้วกันนะคะ เจ้าหน้าที่เอฟบีไอที่เพนนีไปพบ เป็นอดีตนางเอกเล่มสองในชุด สามีของเธอก็เป็นทหารหน่วยซีล ที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของโจ

วินนี่ซึ่งเป็นพระเอกของคู่รอง (คู่กับน้องสาวของเพนนี) ซึ่งรู้จักกับโอฟีเลีย เพราะเลียขับรถชนท้ายรถเขา เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยความบังเิอิญแท้ ๆ วินนี่ก็เป็นทหารหน่วยซีล และเป็นลูกน้องของโจเช่นกัน

แม็กซ์เข้าใจนะคะว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นในเมืองซึ่งเป็นที่ตั้งของฐานทัพ แต่การที่คนเราจะเดินเจอกันแล้วทุกคนกลายเป็นหน่วยซีล มันบังเอิญมากเกินไปหน่อย (สำหรับเรา)

นอกจากนั้นแล้ว เราก็ไม่รู้สึกว่า ส่วนอื่นในพล็อตมันเลวร้ายหนักหนา (ตัวร้ายเดาง่ายไปหน่อย) คิดว่าคงเพราะแม็กซ์ประทับใจกับเรื่อง Forget me not มากเกินไปก็ได้ เราเลยคาดหวังว่าเล่มนี้น่าจะเทียบเท่าได้ ซึ่งมันไม่ใช่ความผิดของหนังสือหรอกค่ะ เราผิดเองแหละ

แต่กระนั้น คะแนนมันก็ยังสะท้อนความชอบของเรา จึงอยู่ที่ 57