Review: Everything for Us

Everything for Us by M. Leighton

My rating: 4 of 5 stars



ต้องเตือนอีกเช่นเดิมค่ะ ถ้าใครยังไม่ได้อ่านเล่มหนึ่งในชุด Down to You หรือไม่อยากโดนสปอยล์เหตุการณ์ในเล่มสอง Up to Me กรุณาอย่าอ่านรีวิวนะคะ เพราะมันเป็นไปไม่ได้สำหรับเราที่จะเขียนรีวิวโดยไม่สปอยล์ และเราคงจะต้องสปอยล์ เพราะถ้าไม่สปอยล์ เราก็ไม่สามารถบอกได้ว่า ทำไมเราถึงได้ชอบเรื่องนี้มากขนาดนี้

เหมือนอย่างที่สองเล่มแรกไม่ค่อยเวิร์คสำหรับเรา เพราะเราไม่ชอบโอลิเวีย นางเอกของสองเล่มแรก เล่มนี้เวิร์คสำหรับเรามาก ๆ เพราะเราชอบทั้งพระเอกและนางเอกในเรื่อง แม้ว่าพล็อตจะต้องบอกว่าล้มเหลวนะคะ (เหมือนเล่มสองที่ดูไม่น่าเชื่ออย่างยิ่ง) แต่ด้วยคาแร็คเตอร์ที่โดนใจเรา ก็ทำให้เราให้อภัยได้ทุกอย่าง เหมือนอย่างที่เคยเขียนไปนะคะ เรารู้ตัวเลยว่า เราให้คะแนนหนังสือเล่มนี้ตามฮอร์โมนขึ้นลง เวลาชอบก็ชอบมากเกินจริง (คือเรารู้เลยค่ะว่า ชอบเล่มนี้มากกว่าที่มันเป็น) หรือไม่ชอบก็ลงเหวรวดเร็ว (ทั้งที่เล่มหนึ่งและสองก็มีบางอย่างที่ดีและน่าสนใจ แต่ความไม่ชอบนางเอกบังตา อะไรก็เลยดูไม่ดีไปหมด)

ขอเตือนอีกครั้งหนึ่ง เรากำลังจะสปอยล์สองเล่มแรกแหลกรานเลยนะคะ

หลังจากที่ถูกช่วยเหลือมาจากการถูกลักพาตัวโดยมาเฟีย มาริสา ทาวน์เซนด์ก็เปลี่ยนไป อาจจะเป็นเพราะประสบการณ์เฉียดตายที่ในที่สุดก็ทำให้เธอตาสว่างกับทางเลือกการใช้ชีวิตของตัวเอง ตลอดชีวิตเธอเป็นลูกสาวของพ่อ ทำตามทุกอย่างที่บิดาบงการ เรียนกฎหมายเพราะท่านสั่ง คบเพื่อนที่เหมาะสมกับสถานะทางสังคม เลือกแฟนที่เป็นคนที่พ่อวางแผนจะให้สืบทอดอาณาจักร แต่วันนึงเมื่อชีวิตอยู่ในอันตราย มาริสาพบว่า ไม่มีอะไรสำคัญเลย เธอลืมตาขึ้นและพบว่า ทั้งชีวิตของเธอคือความว่างเปล่า

เธอมีอาชีพที่ฉากนอกดูประสบความสำเร็จ แต่ภายในเธอเป็นเพียงหุ่นเชิดของพ่อ เธอมีแฟนที่เหมาะสม แต่เขามองเห็น "ความกลวง" ภายในตัวเธอ และหันไปหาญาติสนิทที่มาริสาดูถูกมาตลอดชีวิต แล้วเพื่อน ๆ ของเธออีกล่ะ มีใครที่จริงใจกับเธอบ้าง ท้ายที่สุดเธอไม่มีใครเลยที่ยืนเคียงข้างเธออย่างแท้จริง ทั้งหมดนั่นทำให้มาริสาทบทวนการใช้ชีวิต และตัดสินใจเปลี่ยนแปลง

คาแร็คเตอร์ของมาริสาอาจจะดูเหลือเชื่อสำหรับใครหลายคนนะคะ โดยเฉพาะคนทีอ่านเล่มแรกแล้วเห็นความร้ายกาจที่เธอมีต่อโอลิเวีย อาจจะเพราะเราไม่ชอบโอลิเวีย ก็เลยไม่ได้ทำให้เกลียดมาริสา แม้เธอจะร้ายต่อนางเอก (ในสองเล่มแรก) มากมายแบบนี้ มากไปกว่านั้น เรายอมรับความเปลี่ยนแปลงของมาริสาได้ เพราะเราเคยผ่านสิ่งเดียวกัน มันอาจจะไม่ได้เป็นเรื่องคอขาดบาดตายอย่างที่มาริสาเจอ แต่เราเชื่อว่า เหตุการณ์บางอย่าง ในบางช่วงเวลาในชีวิต สามารถทำให้คนเราทบทวนทางเลือกในการใช้ชีวิตได้ และทำให้มนุษย์คนนึงเปลี่ยนแปลงทุกอย่างในชีวิตได้ เราเคยทำมาแล้ว และเราไม่ใช่คนคนเดิมที่เราเป็นในวันก่อนหน้าก่อนที่เราจะตัดสินใจเปลี่ยน ดังนั้นเราจึงเชื่อว่า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับมาริสามากพอที่จะทำให้เธอเปลี่ยนได้

แล้วก็มาถึงพระเอก ตั้งแต่วินาทีแรกที่แนช ดาเวนพอร์ตปรากฎตัวขึ้นบนหน้ากระดาษ (ใน Up to Me) เขาก็บดบังรัศมีทุกอย่าง ก่อนหน้านั้นเราก็เห็นว่า แคช (พระเอกในสองเล่มแรก) ดูน่าสนใจ แต่เมื่อแนชปรากฎตัวขึ้น เขาคือคนที่ทำให้เรามีแรงอ่านเรื่อง Up to me จนจบ ด้วยเหตุผลเดียวก็คือ เรารู้ว่า เล่มต่อไป (ก็คือเล่มนี้) จะเป็นเรื่องของเขา และเราอยากรู้จักแนชอย่างมาก

เด็กชายวัยสิบแปดปีที่เห็นแม่ตัวเองโดนฆ่าตายต่อหน้า เด็กชายผู้มีความฝัน มีแผนการในการใช้ชีวิต และทำทุกอย่างตามกรอบ แนชพบว่าตัวเองต้องละทิ้งความเชื่อทุกอย่างเพื่อเอาชีวิตรอด พ่อปกป้องเขาด้วยการส่งเขาไปหาเพื่อน คนที่ส่งเขาไปใช้ชีวิตในนรก อาจจะไม่ได้เป็นความจงใจ แต่แนชต้องกลายเป็นคนที่เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเป็น หรือไม่มีวันจะเป็น หากเรื่องเลวร้ายทั้งหมดไม่ได้เกิดขึ้น

แต่มันเกิดขึ้น และแนชต้องใช้เวลาเจ็ดปีต่อมา มองดูน้องชายใช้ชีวิตที่ควรจะเป็นของเขา อยู่กับผู้หญิงที่ควรจะเป็นของเขา แต่บัดนี้แนชกลับมาแล้ว เพียงแต่เขาไม่รู้อีกต่อไปว่า เขาเป็นใครกันแน่

เราพบว่า ตัวเองสามารถสื่อถึงตัวตนของแนชได้มากกว่าแคช เราเข้าใจความดำมืดในใจของเขา เราเข้าใจความสับสนที่เกิดขึ้น และรู้ว่าอะไรดึงดูดเขาเข้าหามาริสา การจับคู่ตัวละครสองตัวนี้ถือว่าลงตัวมาก ๆ โดยเฉพาะเมื่อมาริสาเปลี่ยนแปลง และแนชเป็นคนอย่างที่เขาเป็น

เราอ่านเล่มนี้แบบอินไปกับตัวละครมาก ๆ มากจนเราปฏิเสธความไม่มีเหตุผลของเนื้อเรื่อง คือสมองส่วนที่มีรอยหยัก (คือมีความฉลาดอยู่บ้าง) รู้นะคะว่า พล็อตเรื่องมันเหลือเชื่อ และประหลาด แต่มันไม่สำคัญพอที่จะดึงเราออกจากเรื่องที่อ่าน เราจึงยอมรับความไม่มีเหตุผล และมีความสุขไปกับการอ่านเรื่องราวของแนชและมาริสา ทั้งคู่เป็นตัวละครที่เราสื่อถึงได้อย่างยิ่ง

เราไม่แน่ใจนะคะว่า คนอื่นที่อ่านเรื่องนี้จะรู้สึกเหมือนกับเราไหม ยิ่งถ้าคิดถึงความไม่ลงตัวของพล็อตในส่วนมาเฟีย ที่ดูไปเหมือนเด็กเล่นขายของ แต่เราคงต้องบอกตรง ๆ ค่ะว่า ชอบเล่มนี้มาก เพราะชอบทั้งพระเอกนางเอกมาก ๆ ทำให้ไม่มีอะไรสำคัญทั้งสิ้น ไม่แม้แต่การเขียนให้เกี่ยวกับการดำเนินคดีทางกฎหมายที่มั่วซั่ว (การที่มาริสกลายเป็นอัยการพิเศษฟ้องคดีมาเฟีย ทั้งที่เธอไม่ได้ทำงานให้กับรัฐบาล หรือเคยทำคดีอาญามาก่อนในชีวิต) ก็ไม่อาจทำลายความ "อิน" ที่เรารู้สึกกับเล่มนี้ได้

กระทั่งตอนจบที่ทำลายตัวตนของมาริสา ด้วยการที่เธอตัดสินใจละทิ้งทุกอย่าง และขึ้นเรือล่องลอยไปกับแนช ทั้งที่เธอ "เพิ่ง" จะค้นพบตัวเองเป็นครั้งแรก แต่เธอก็ทิ้งทั้งหมดเพื่อชายคนที่เธอรัก ก็ไม่มากพอที่จะทำให้เราชอบเรื่องนี้น้อยลง

อ่านเรื่องนี้จบแล้วเราเข้าใจเลยนะคะว่าทำไม เอ็ม. ลีย์ตันกลายเป็นนักเขียนขายดี เรื่องราวของเธอ (ในส่วนพล็อตเรื่อง) อาจไม่มีเหตุผล ไม่ลงตัว แต่นักเขียนที่สร้างตัวละครที่ทำให้เราเกิดความรู้สึกรัก (มาริสา และแนช) และเกลียด (โอลิเวีย) ได้มากขนาดนี้ มากพอที่จะทำให้เราซื้องานเล่มต่อไปของเธอมาอ่านค่ะ

โปรดอย่าให้น้ำหนักอะไรกับคะแนนของเรามาก อย่างที่บอกเราชอบพระเอกนางเอกมากอย่างไม่มีสติ คะแนนที่ 75



View all my reviews