Review: Rule

Rule by Jay Crownover

My rating: 4 of 5 stars



เราหยิบเล่มนี้มาอ่านเพราะเริ่มเกิดอาการอินกระแสเรื่องแนว New Adult ค่ะ (หลังจากอ่านเรื่อง Real ของเคตี้ เอแวนส์จบไป ก็เริ่มเข้าถึงเรื่องแนวนี้มากขึ้น) แต่ยอมรับนะคะว่า ไม่ได้คาดหวังมากมาย ส่วนหนึ่งเพราะเราได้ยินก่อนจะเริ่มอ่านว่า หนังสือเล่มนี้มีปัญหาในเรื่องของการตรวจคำสะกดอย่างมาก และเราดูพล็อตแล้วก็ช่างจะแสนธรรมดา เรื่องราวของหญิงสาวผู้เพียบพร้อมที่ตกหลุมรักแบดบอย เข้าแนว Opposite Attract ซึ่งไม่ได้เป็นพล็อตที่เราโปรดปรานอะไรเป็นพิเศษ

แต่พออ่านเข้าจริง ตั้งแต่หน้าแรกเมื่อเรื่องเริ่มต้นด้วยการที่ชอว์ แลนดอน นางเอกของเรื่องไขกุญแจเข้าไปในบ้านของรูล อาร์เชอร์และพบเขากำลังเปลือยอยู่บนเตียงกับผู้หญิงที่เขาหิ้วมาจากบาร์เมื่อคืนวันก่อน เธอปลุกเขาจากอาการเมาค้าง และขับรถพาเขาไปกินข้าววันอาทิตย์กับครอบครัว เราอ่านฉากนั้นก็รู้สึกว่า เรื่องไม่ได้เป็นอย่างที่คำโปรยปกหลังเขียนเอาไว้ เพราะมีอะไรซ่อนอยู่มากกว่านั้น

นี่ไม่ใช่เรื่องของหญิงสาวแสนดีที่ตกหลุมรักแบดบอย ความสัมพันธ์ระหว่างชอว์และรูลซับซ้อนกว่านั้น รูลเข้าใจมาตลอดว่า ชอว์คือแฟนสาวของเรมี่ พี่ชายฝาแฝดที่เสียชีวิตแล้วของเขา และนั่นทำให้เขาไม่เคยมองชอว์ในทางชู้สาวเลย สิ่งที่เขาไม่เคยสังเกตก็คือ ชอว์ไม่เคยมองเรมี่ด้วยสายตาแบบที่เธอมองรูล นั่นเพราะชอว์ตกหลุมรักรูลมาตั้งแต่เมื่อนานมาแล้ว และเรมี่ก็เป็นแค่เพื่อนสนิทคนนึง

เราชอบที่พล็อตเรื่องไม่เหมือนกับคำโปรยบนปกหลังนะคะ การวางเรื่องให้ชอว์และรูลรู้จักกันมานานทำให้เรื่องนี้มีความน่าเชื่อถือ นี่ไม่ใช่การตกหลุมรักของคนที่แตกต่างสุดขั้ว แต่เป็นความรักของหญิงสาวที่รู้จักรูลดีกว่าตัวเขาเอง ยอมรับในความแตกต่าง และรักเขาเพราะความแตกต่างนั้น

อย่างไรก็ตามนี่เป็นพล็อตเรื่องง่าย ๆ ของคนธรรมดา ๆ และนี่ทำให้เรื่องนี้แตกต่างไปจาก Real อย่างชัดเจน ในขณะที่เราชอบ Real เพราะความยิ่งใหญ่ของตัวละคร เล่มนี้เราตกหลุมรักรูลเพราะความธรรมดาของเขา

ในการบอกว่า รูลเป็นคนธรรมดา เราหมายความถึงการใช้ชีวิตของเขานะคะ เรื่องนี้คนแต่งก็ยังบรรยายพระเอกว่าเป็นชายหนุ่มสุดหล่อที่หญิงสาวต้องมองเหลียวหลังเมื่อเขาเดินผ่าน แต่ถ้าเรามองผ่านใบหน้า (ไม่ว่าจะถูกบรรยายว่าหล่อขนาดไหน) รูลก็คือชายอเมริกันวัยยี่สิบต้น ๆ ที่ใช้ชีวิตคนนึง

เรายอมรับค่ะว่า อ่านเล่มนี้แล้วนึกถึงเพื่อน ๆ สมัยที่เราเรียนที่อเมริกามาก ๆ ชีวิตที่รูล (และชอว์) ใช้ ก็คือสิ่งที่เราเห็นจากเพื่อน ๆ ของเรา รูลทำงานเป็นช่างสัก เรื่องไม่ได้บอกว่า เขาเก่งกาจมีชื่อเสียง หรือมีรายการทีวีเป็นของตัวเอง เขามีฝีมือ และนั่นทำให้เขามีรายได้พอเลี้ยงตัว หลังเลิกงานรูลก็ออกเที่ยวกับเพื่อนสนิท เหล่สาว แล้วหิ้วกลับบ้าน ชีวิตที่ใช้ไปกับการทำงาน เหล้า และอิสระตามแบบที่คนในวัยยี่สิบต้น ๆ ใช้กัน

ขอบอกว่า เรารักในความ "ธรรมดา" ของตัวละคร มันให้บรรยากาศสมจริง เรื่องนี้พระเอกไม่ได้รวยล้นฟ้า ไม่ได้ยากจน ไม่ได้ต่อสู้ดิ้นรนเอาชีวิตรอดในสถานการณ์เลวร้าย เขาก็เป็นคนอีกคนนึงที่ใช้ชีวิต

เราไม่แน่ใจว่า คนอื่นจะเข้าใจความชื่นชอบที่เรามีให้กับความธรรมดานี้ไหมนะคะ แต่สำหรับเรา เรื่องราวเกี่ยวกับคนธรรมดาสามัญนี่แหละเขียนยากที่สุด เพราะคุณจะทำยังไงให้ชีวิตของพวกเขาดูน่าสนใจขึ้นมา แน่ล่ะคนแต่งเลือกให้พระเอกหล่อเหลาเต็มไปด้วยเสน่ห์ แต่นั่นก็แค่เปลือกนอก ใคร ๆ ก็เขียนได้ เราชอบเล่มนี้เพราะคนแต่งเขียนชีวิตของชายสุดหล่อคนนี้ให้ออกมาธรรมดา แต่ในขณะเดียวกันเราก็ยังอยากรู้เรื่องของเขาต่อไปได้

นั่นทำให้หนังสือเล่มนี้โดดเด่นสำหรับเรา

เราอ่านบลอกของคนแต่งที่เธอพูดถึงรูล เธอบอกว่า แท้จริงแล้วรูลไม่ใช่แบดบอยด้วยซ้ำ เพราะเขาไม่ได้ "แบด" รูลคือชายหนุ่มที่มีงานทำ หาเลี้ยงตัวเอง รับผิดชอบต่อสังคม การที่เขาชอบสัก หรือเจาะตามร่างกาย นั่นคือเปลือก และมันเป็นสิทธิของเขาที่จะใช้ชีวิตแบบที่เขาต้องการ (เมื่อเขาตอบโจทย์ที่สังคมมอบให้ในการรับผิดชอบตัวเองครบแล้ว)

ดังนั้นคาแร็คเตอร์ในเล่มนี้ (รูล และรวมไปถึงชอว์) จึงเป็นสิ่งที่เวิร์คที่สุด และทำให้เราชอบหนังสือเล่มนี้ แม้ว่าพล็อตเรื่องจะธรรมดาทั่วไป สาวแอบหลงรักหนุ่ม แต่เขาไม่เคยเห็น แถมเข้าใจผิดว่า เธอเป็นแฟนของพี่ชาย เมื่อพี่ชายตาย สาวยังคงแอบรัก และถือว่า เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขาบ้างก็ยังดี แม้เขาจะไม่เคยมองเห็น จนกระทั่งวันนึงเมื่อดื่มเหล้าเข้าไปมากเกินไป เส้นที่กั้นก็ถูกข้าม เขามองเห็นเธอในที่สุด

อีกส่วนหนึ่งที่เราชอบเล่มนี้ก็คือ การที่รูลไม่จมปลักกับความรู้สึกผิด หรือโทษตัวเอง เขาถูกมารดาโยนความผิดในความตายของเรมี่ พี่ชายฝาแฝดให้ และแม้รูลจะเจ็บปว เรมี่เป็นอีกส่วนหนึ่งของตัวตนของเขา แต่รูลปฏิเสธที่จะแบกรับเอาไว้ เราชอบทัศนคติที่เขามองตัวเอง ความมั่นใจที่เขามีให้ และนั่นนำไปสู่ความสัมพันธ์ระหว่างเขาและชอว์ที่เราชอบ ซึ่งก็คือ การที่เขาไม่ได้คิดว่า ตัวเองไม่คู่ควรกับเธอ จึงไม่มีประเด็นดอกฟ้าหมาวัดในเล่มนี้ และที่เราชอบมาก ๆ ก็คือ เป็นรูลนั่นเองที่เริ่มต้นความสัมพันธ์ หลังจากที่ ทั้งสองหลวมตัวมีเซ็กส์กันในวันเกิดของชอว์ หาได้ไม่มากนักนะคะ สำหรับพระเอก (ในสถานการณ์ที่เกิดขึ้น) จะเป็นฝ่ายมาหานางเอก และบอกว่า พวกเขาน่าจะลองคบกันสักหน่อย

และเหมือนเกือบทุกครั้งที่เขียนรีวิวเรื่องแนว New Adult (โดยเฉพาะเรื่องที่มีจุดเริ่มต้นมาจาก Self Published) เราคงต้องบอกว่า เล่มนี้ไม่ได้สมบูรณ์แบบ การสะกดผิดที่ร่ำลือกันมีจริงค่ะ แต่ไม่ได้มากอย่างที่เราคิดว่ามี ส่วนนึงคงเพราะเราอ่านเวอร์ชั่นพรินต์บุ๊ค ซึ่งถือว่าเป็นเวอร์ชั่นที่ถูกตรวจสอบมากเยอะที่สุด และองค์ประกอบหลายอย่างในพล็อตเป็นสูตรสำเร็จมากเกินไปหน่อย

แต่เราชอบเล่มนี้ เพราะเรารู้สึกว่า เล่มนี้แหละคือ New Adult ของแท้ เรื่องไม่ได้เล่าถึงพระนางที่พิเศษ ร่ำรวย ประสบความสำเร็จ หรือมีโรคบางอย่างที่ทำให้พวกเขาแตกต่าง เล่มนี้เล่าถึงคนธรรมดา ๆ ชายและหญิงที่เพิ่งเริ่มต้นชีวิตตามลำพัง ห่างไกลจากครอบครัว และเพิ่งพาเพื่อนเป็นหลัก

คะแนนที่ 80



View all my reviews