Review: Shatter

Shatter by Joan Swan

My rating: 3 of 5 stars



นี่เป็นเล่มที่คาดหวัง เป็นคาแร็คเตอร์ที่เราอยากอ่านมาก ๆ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาออกมามีบท และเราเชื่อนะคะว่า ตอนแรกที่โจน สวอนเขียนถึงมิทช์ ฟอสเตอร์ เธอไม่ได้ตั้งใจจะให้เขาเป็นพระเอก แต่ความสนใจของเราพุ่งไปหาเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาออก พี่ชายฝาแฝดของนางเอก (เรื่อง Fever) ที่ทำทุกอย่างเพื่อตามหาน้องสาวที่ถูกนักโทษ (ก็พระเอกเรื่อง Fever นั่นแหละ) จับตัวไป ชายที่มีอาวุธคือมันสมอง มิทช์ไม่ใช่หน่วยรบพิเศษ เก่งกาจเรื่องปืน หรือการต่อสู้ระยะประชิด เขาเป็นทนายความที่มีเส้นสาย รู้จักคนมากมาย เป็นคนที่ช่วยเหลือคนไร้ทางสู้เมื่อต้องเผชิญหน้ากับระบบ หรือรัฐบาล สรุปแล้ว เราอ่านหนังสือชุดนี้ไป ก็พุ่งความสนใจเดียวไปที่คาแร็คเตอร์คนนี้

ส่วนหนึ่งเราคิดว่า คนแต่งคงไม่เขียนเรื่องราวของเขาเป็นแน่ ไม่น่าจะเขียนเมื่อชุดเป็นเรื่องแนวพารานอมอล และมีพระเอกที่เป็นนักดับเพลิง (ที่โดนสารเคมีจนมีพลังเหนือธรรมชาติ) อีกตั้งหลายคนที่ยังไม่มีเรื่องเป็นของตัวเอง แต่แล้วก็ต้องกรี๊ดเสียดังค่ะ เมื่อรู้ว่า เล่มนี้จะเป็นเรื่องของเขา

แต่เมื่อได้อ่าน อย่าเข้าใจผิดนะคะ มิทช์ยังเยี่ยมยอดแบบที่เขาเป็น คุณลักษณะของเขาที่เราชอบยังมีอยู่เต็มเปี่ยม ชายที่รู้จักคนมากมาย คนที่ช่วยเหลือคนเอาไว้ และมีคนที่ติดหนี้บุญคุณของเขาอยู่ คนที่ฉลาด และไม่กลัวที่จะเผชิญหน้ากับระบบ คนที่ต่อสู้เพื่อคนที่ด้อยกว่า มิทช์ที่เราชอบปรากฎตัวในเล่มนี้ค่ะ ปัญหาก็คือ เรามีความรู้สึกว่า เขามีนางเอกที่ไม่คู่ควร

เรารู้สึกถึงเทรนด์นี้แล้วนะคะ สามเล่มหลังที่เราอ่านงานเขียนของนักเขียนคนนี้ เรารำคาญนางเอกทั้งสามเล่ม ความรู้สึกว่า พวกเธอไม่คู่ควรมีมากขึ้นเรื่อย ๆ นางเอกเล่มนี้ไม่ถึงกับแย่เท่ากับที่เรารู้สึกกับเจสสิก้า (นางเอกเล่มสาม Rush) แต่ด้วยความชื่นชอบที่เรามีให้กับมิทช์ เราพบว่า หลายครั้งในเรื่อง เราแช่งให้พระเอกทิ้งเธอ แล้วไปหาคนใหม่ที่คู่ควรดีกว่า

เป็นเวลาเจ็ดปีแล้วที่เฮลินาบอกมิทช์ แฟนหนุ่มว่า แท้จริงแล้ว เธอมีสามี และกำลังจะย้ายกลับไปรัสเซียกับเขา นั่นทำลายหัวใจของมิทช์ และเป็นเหตุผลสำคัญที่ทำให้เขากลายเป็นเสือผู้หญิง เปลี่ยนและควงผู้หญิงสาวสวยไม่ซ้ำหน้าในแต่ละวันตลอดช่วงเวลาเจ็ดปีที่ผ่านมา

เขาไม่เคยคิดว่า นั่นเป็นแค่คำโกหก จนกระทั่งได้พบกับความจริงว่า เขาไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเฮลินาเอาเสียเลย เพราะหลังจากมิทช์เข้าไปพัวพันกับการปกปิดความลับ และการทดลองที่ผิดกฎหมายโดยสมาชิกวุฒิสภาผู้ทรงอำนาจคนนึง (เขาไปเกี่ยวเพราะน้องสาวดันไปแต่งงานกับกลุ่มพระเอกในชุด) เพื่อหาหลักฐานเอาผิดชายคนนั้น มิทช์ตามร่องรอยและพบว่า เบาะแสสำคัญกลายเป็นผู้หญิงที่มาจากอดีตของเขา

เฮลินาไม่ได้แต่งงาน เธอไม่ใช่คนที่เขาคิดว่า เธอเป็น แท้จริงแล้วเฮลินาเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่ทำการทดลองให้กับคนร้าย บางอย่างทำให้เธอหลบหนีออกไปซ่อนตัว แต่มิทช์หาตัวเธอจนเจอ แต่การค้นหาความลับที่เธอซ่อนไว้ ไม่สำคัญเท่ากับความจริงที่เธอปกปิดเขาเอาไว้ ความสัมพันธ์ของพวกเขาเป็นเรื่องโกหกหลอกลวงนั้นหรือ

เราต้องบอกว่า พล็อตเรื่องโอเคนะคะ แต่เรามีปัญหากับนางเอกมาก ๆ เราเข้าใจเหตุผลเบื้องหลังการกระทำของเธอนะคะ ด้วยสถานการณ์ที่เกิด เราโอเคกับการตัดสินใจของเธอ ไม่ว่าจะเป็นการที่เธอไม่เชื่อใจมิทช์ และไม่บอกความจริงแก่เขา สร้างเรื่องจนกลายเป็นความเข้าใจผิด ไล่เขาให้ออกไปจากชีวิต ทั้งหมดนี้เรายอมรับได้ แต่เราไม่ชอบเธอตรงที่ เกือบตลอดทั้งเรื่อง เธอทำตัวเป็นผู้เสียสละ และคนแต่งก็เขียนในแง่นั้น ส่งเสริมทิศทางเรื่องให้ไปในแนวนี้ กดดันให้คนอ่านต้องยอมรับว่า นางเอกช่างแสนดี ช่างเสียสละ ช่างรักพระเอกเหนือตัวเองอะไรแบบนี้

คือเราคิดว่า มันจะดีกว่าไหม ถ้าให้คนอ่านรู้สึกถึงสิ่งเหล่านี้เอง โดยที่ไม่ต้องตอกย้ำทุก ๆ สองบรรทัด นั่นจึงกลายเป็นการทำให้เรารู้สึกว่า นางเอกน่ารำคาญ ทำความดีแล้วก็กลัวว่า คนจะไม่รู้ ต้องย้ำในสมอง (คือเธอไม่ได้พูดออกมา แต่คิด แต่คนอ่านก็ดันรู้ด้วยไง) ตลอดว่า เธอเสียสละทุกอย่าง ทำทุกอย่างเพื่อมิทช์

แล้วยังจะความไม่เชื่อใจที่เธอมีให้เขา ตลอดทั้งเรื่องเฮเลน่าวิ่งหนีมิทช์ เหตุผลของเธอก็คือ ความเสียสละ (อีกแล้ว) เพื่อปกป้องเขา มีสักวินาทีนึงไหมที่เธอคิดว่า การที่เธอจากไป ทำอะไรกับเขาบ้าง

เรารู้สึกว่า นางเอกเรื่องนี้เป็น แม่พระซินโดรม น่ะค่ะ แล้วกลัวคนไม่รู้ด้วยว่า ตัวเองเป็นคนดี ต้องตอกย้ำอยู่เรื่อย ๆ

เสียดายพระเอกมาก ๆ และนั่นทำให้ถึงแม้เรื่องนี้ไม่ได้เลวร้ายอะไรหนักหนา เรากลับหงุดหงิดไปตลอดเวลาที่อ่าน เราคาดหวังว่า มิทช์จะได้อะไรในสิ่งที่ดีกว่านี้ (คือเราต้องการคนที่เหมาะสมกับเขา)

เรื่องน่าเสียดายอีกอย่างก็คือ เราคิดว่า คนแต่งจงใจเลี่ยงไม่บรรยายรูปร่างหน้าตาของมิทช์ ปกติเราไม่ใช่คนที่ให้ความสนใจรูปลักษณ์ภายนอกของคาแร็คเตอร์เท่าไหรนะคะ แต่เท่าที่เราจำได้ (และเราชอบมิทช์มาก) เขาไม่ได้เหมือนพระเอกนักบู๊ทั่วไป เขาน่าจะมีเชื้อสายเอเชียด้วยซ้ำ แต่ทั้งหมดนี้ไม่ได้ถูกเอ่ยถึง ทุกอย่างเหมือนถูกกลบ ๆ ให้คนอ่านไปเข้าใจเองว่า พระเอกก็ล่ำบึกตามปกติ เป็นเรื่องน่าเสียดายอีกอย่างค่ะ เรามองว่า มิทช์เป็นผู้ชายธรรมดาที่เอาตัวรอดด้วยสมอง (คือเนื้อเรื่องเราโอเคนะคะ พระเอกเก่งพอตัว ไม่ได้เก่งเหนือมนุษย์) นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้เราชอบเขามาตั้งแต่แรก แต่พอเป็นเล่มของเขาเอง เรื่องกลับไม่ได้เน้นจุดนี้

คะแนนที่ 63



View all my reviews