Acheron // Sherrilyn Kenyon

ขอออกตัวก่อนแล้วกันว่าไม่ใช่การรีวิว และทั้งหมดที่จะเขียนต่อไปนี้จะเป็นสปอลย์ทั้งหมด ถ้าจะอ่านต่อก็เป็นความเสี่ยงของคุณเองนะคะ

ตอนแรกแม็กซ์ตั้งใจว่าพูดถึงประเด็นของหนังสือเล่ม นี้หลังจากวันวางขายอย่างเป็นทางการนะคะ แต่รู้สึกว่าข่าวมันออกมาเยอะแล้วว่าใครเป็นนางเอก ก็เลยตัดสินใจว่าพูดมันเสียตอนนี้เลยแล้วกัน จะได้จบความสัมพันธ์กับเชอริลีน เคนย่อนอย่างเป็นทางการกันเสียที

อาร์เตมิสไม่ใช่นางเอก คนที่เป็นนางเอกก็เป็นคนที่หลายคนทั้งคาดและหวัง โซทอเรีย หรือที่เรียกกันว่าโทรี่

ในฐานะของคนที่ไม่ได้อ่านเรื่อง The Dream Hunter ก็เลยไม่เคยรู้จักตัวละครตัวนี้มาก่อน แต่เท่าที่ดูเธอเป็นกุลสตรีและสวยสมบูรณ์แบบเหมาะสมกับแอชรอนด้วยประการทั้ง ปวง

ยกเว้นมันทำให้แม็กซ์คลื่นไส้

อย่างที่บอกนะคะว่าไม่ใช่การรีวิว เพราะแม็กซ์ไม่เป็นกลางพอจะรีวิว คนที่อ่านบลอกมานานพอ หรือโชคร้ายได้รู้จักกับแม็กซ์ก็คงรู้ว่า แม็กซ์คาดมาตลอดว่าอาร์ตี้จะเป็นนางเอกของแอช

สิ่งที่แม็กซ์ลืมนึกไปก็คือ คนแต่งไม่มีความกล้ามากพอ ลืมไปว่าเธอสร้างตัวเองมาจากการเกาะกระแสทางอินเตอร์เน็ต และตามใจคนผู้หมู่มาก ดังนั้นก็น่าจะพอเดาได้แล้วว่าเธอคงไม่กล้าเอาตัวละครที่อาจถูกเรียกว่าคน เกลียดทั้งเมืองมาเป็นนางเอกหรอกค่ะ

เป็นความผิดของแม็กซ์เอง

อันที่จริงก็ทำใจมาแล้วนะคะ เพราะอะไรน่ะเหรอ

ตอนที่เธอเขียนเรื่อง Devil may cry เธอบอกว่า หลังจากเขียนเล่มนี้จบลง เธอเปลี่ยนความคิดถึงเรื่องคนที่จะเป็นนางเอกของแอช ณ จุดนั้นแม็กซ์รู้พอรู้แล้วล่ะว่าเธอยอมแพ้ต่อแรงกดดัน และเอาคนที่ "เพียบพร้อม" มาเป็นนางเอก

สิ่งหนึ่งที่แม็กซ์อยากจะบอกก็คือ ไม่ว่าคุณจะเป็นคนที่ชอบหรือต่อต้านอาร์ตี้ ก็ขอให้อ่านเล่มนี้เพื่อเป็นการรู้ด้วยตัวของคุณเองในการประเมินหนังสือเล่ม นี้ แม็กซ์ผิดคำพูดตัวเองที่ว่าจะไม่อ่าน ถ้าอาร์ตี้ไม่ใช่นางเอก เพราะเพื่อนที่น่ารักคนนึงเตือนสติว่า เราไม่ควรวิจารณ์ในสิ่งที่เราไม่รู้ ดังนั้นแม็กซ์จึงหยิบเล่มนี้มาอ่าน และได้ข้อสรุปว่า

หนังสือเล่มนี้ไม่มีอะไรเลวร้าย ถือเป็นเล่มที่สนุกมาก ๆ เล่มนึงของเจ๊เชอรี่ด้วยซ้ำ เพียงแต่

ความรันทดของแอชในอดีตมีอะไรแตกต่างไปจากสิ่งที่ซา เร็ตประสบบ้าง สำหรับแม็กซ์มันก็แค่เมโลดราม่ามากกว่า รันทดมากกว่า แต่ไม่มีอะไรแตกต่างไปจากซาเร็ตเลย

การทรยศของอาร์ตี้เลวร้าย การไม่ยอมรับเขาต่อครอบครัวของเธอแสดงให้เห็นความ "เลว" ของเธอ ทำให้คนอ่านรังเกียจเธอ ถูกแสดงไว้อย่างครบถ้วน ทำให้เห็นว่า ทำไมเธอถึงไม่เหมาะสมที่จะเป็นนางเอก คำถามก็คือ มันมีอะไรที่แตกต่างออกไปจากเล่มอื่นบ้างคะ คนที่อ่านซีรี่ย์ชุดนี้มานานพอก็จะรู้ถึง "ความไม่ดี" ของอาร์ตี้มาแล้ว ไม่มีอะไรแน่แปลกใจ หรือน่าสนใจ

ความใส ซื่อ บริสุทธิ์ เก่งกาจ กล้าหาญ (แม็กซ์คงบรรยายไม่หมด) ของโทรี่ มีอะไรแตกต่างไปจากบรรดานางเอกผู้สมบูรณ์แบบของเชอรี่ คำตอบก็คือไม่มีเลย

คำถามที่แม็กซ์มีมาตลอดซีรี่ย์เล่มนี้ยังไม่ได้รับคำ ตอบ ถ้าอาร์ตี้ไม่ใช่ผู้หญิงคนที่ใช่สำหรับแอช แล้วการที่เขาขายตัวเองเป็นทาสเซ็กส์ให้เธอตลอดหมื่นปี มันทำให้เขามีค่าต่างไปจากอีตัวตรงไหน คำที่อาร์ตี้ด่าแอชในตอนก่อนหนังสือจบ มันสะท้อนความคิดที่แม็กซ์มีต่อแอชได้อย่างชัดเจน (สำหรับคนที่อยากรู้ เธอด่าเขาว่าเป็น Whore) เพราะลองคิดในทางกลับกันดูนะคะ ถ้าแอชเป็นผู้หญิง และเป็นนางเอกของเรื่อง นางเอกของเราถูกผู้ร้ายแสนชั่วบังคับให้เป็นทาสสวาทอยู่นานถึงพันปี โดนทำสารพัดจะทำ นางเอกของเราก็เป็นคนดี กินน้ำตาต่างข้าวทุกวัน จนกระทั่งวันนึงได้พระเอกขี่ม้าขาวเป็นคนดีมารับเศษเดนอันนี้ไป เชอริลีนคาดหวังจะให้นักอ่านอย่างแม็กซ์คิดยังไง

แม็กซ์เชื่อในสิทธิเท่าเทียมกันของหญิงชายค่ะ ในกรณีนี้เกิดขึ้นกับพระเอก แม็กซ์ไม่เข้าใจว่า ถ้าเขาเก่งกาจ มีพลังเหนือโลกอย่างที่บรรยายกัน ฉลาดสารพัด และท้ายที่สุดก็หนีไปจากนังปีศาจอย่างอาร์ตี้สำเร็จ ทำไมเขาไม่ทำตั้งแต่เมื่อหมื่นปีก่อน ทำไมถึงนัวเนียพัวพันกันมาตลอด เขาไม่ได้รักอาร์ตี้ ไม่ได้มีใจให้เธอแล้ว เธอทำผิดพลาดที่ไม่กล้ายอมรับเขาต่อหน้าประชาชี ทำให้เขาเจ็บปวด ทำให้เขาได้อาย เขารักโทรี่อย่างรุนแรงจนยอมตายได้ จนยอมให้โลกใบนี้พังทลายต่อหน้าได้ ทำไมเขาถึงยอมขายตัวอยู่เป็นหมื่นปี

นี่เป็นประเด็นที่แม็กซ์ยอมรับหนังสือเล่มนี้ไม่ได้ เพราะสุดท้ายแล้วคนแต่งไม่สามารถแก้ประเด็นในใจของแม็กซ์ได้ เราต้องการคำตอบว่า ทำไมแอชถึงขายตัวอยู่เป็นหมื่นปีโดยไม่ยอมปริปากบ่น

บอกตามตรงค่ะ พล็อตพระเอก/นางเอกที่เคยเป็นโสเภณีมาก่อนนี่ มันไม่ถูกโรคกะแม็กซ์อย่างรุนแรงค่ะ และในเล่มนี้แอชก็ให้ความรู้สึกต่อแม็กซ์ไม่ต่างอะไรจากการเป็นโสเภณี

สำหรับคนที่ต่อต้านอาร์ตี้ หนังสือเล่มนี้คงจะเป็นมาสเตอร์พีช สำหรับคนที่ชอบอาร์ตี้ (ชอบในความหมายที่ว่า เราคิดว่าเธอมีเรื่องราวที่อยากเล่าให้คนอ่านฟัง เธอยังมีแง่มุมอื่นที่ควรจะลึกมากกว่าการเป็นคนบ้าผู้ชาย) อย่างแม็กซ์เกลียด

บทเรียนที่แม็กซ์ได้รับครั้งนี้ก็คือ งานนี้มันพิสูจน์กึ๋นของคนแต่งค่ะ และมันก็บอกได้ว่า เชอริลีน เคนย่อนเป็นคนธรรมดาทั่วไป ไม่ใช่ไก่ (จึงไม่มีกึ๋น)

แต่ก็ต้องยกย่องเธอนะคะที่ทำให้แม็กซ์มีส่วนร่วมได้ มากเท่านั้น และก็ขอบคุณด้วยที่สอนบทเรียนอันนี้ให้ ต่อไปแม็กซ์จะระวังในเรื่องความคาดหวัง อย่างน้อยก็หวังกับคนที่มีค่าเพียงพอ

สุดท้ายขอบอกว่า แม็กซ์รู้นะคะว่า แฟนฝั่งรังเกียจอาร์ตี้มีทั่วเมือง แต่นี่เป็นบลอกของแม็กซ์ ดังนั้นถ้าไม่พอใจสิ่งที่แม็กซ์เขียน ก็ขออภัยด้วย แต่หวังว่าจะไม่คอมเม้นต์อะไรที่ทำให้มันเดือดขึ้นมานะคะ เพราะบอกตามตรง เหตุผลมันใช้กับแม็กซ์ไม่ได้หรอกค่ะ