Night Game // Christine Feehan

หลังจากอ่าน Turbulent Sea อย่างมีความสุข แม็กซ์ก็เกิดอาการ (หลงผิด) คิดจะกลับไปอ่านงานเก่า ๆ ที่ดองเค็มไว้ข้ามปีหลายเล่มของคริสตีน ฟีแฮน เพราะนึกว่าจะได้อารมณ์สนุกเดียวกัน

ตอนแรกวางแผนสวยหรูเลยนะคะว่าจะนั่งอ่านชุดโกสต์วอร์คเกอร์ตั้งแต่เล่ม สาม (ซึ่งเป็นเล่มแรกที่เริ่มดอง) ไปจนถึงเล่มหก (ซึ่งเป็นเล่มล่าสุดที่ออกขาย) ติดกันไปเลย

ผลก็คือ จบเล่มสามได้ก็เป็นบุญแล้วล่ะ

Night Game ของคริสตีน ฟีแฮน

เล่มนี้อย่างที่บอกตอนต้นค่ะเป็นเล่มสามในชุดโกสต์วอร์คเกอร์ ซึ่งเป็นเรื่องราวของนายทหารในกองทัพสหรัฐที่โดนนักวิทยาศาตร์สติเฟื่องหลอก ให้มาเป็นหนูทดลองในโครงการ ซึ่งทำให้พวกเขากลายเป็นมนุษย์ที่มีพลังเหนือมนุษย์ แต่ก็มีผลข้างเคียงก็คือ มีอาการปวดหัว และควบคุมตัวเองไม่ค่อยจะได้ ยกเว้น (คิดกันออกไป) ได้เจอกับนางเอก อาการก็จะดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ

สำหรับคนที่ไม่ได้อ่านเรียงเล่มกันมา แม็กซ์ก็คิดว่าน่าจะโอเคอ่านเล่มนี้เลยได้นะคะ เพราะแม็กซ์อ่านเล่มแรกกะเล่มสองไป จำเรื่องก็ไม่ค่อยจะได้ มาอ่านเล่มนี้ก็ยังรู้เรื่องเลย

อันที่จริงเรื่องนี้ก็ไม่ได้เลวร้ายเลยนะคะ สำหรับบางคนอาจจะสนุกมากด้วยซ้ำ แต่คงเป็นเพราะแม็กซ์แฮงค์ออนกับ Turbulent Sea (หรือ อิลย่า) มากเกินไป ก็เลยทำให้เราไปเปรียบเทียบ และมันก็สู้ไม่ได้ เลยทำให้ผิดหวังไปบ้าง (โอเค ผิดหวังเยอะค่ะ แต่มันก็ไม่ใช่ความผิดของเรื่องนี้ เป็นเพราะแม็กซ์เองต่างหาก)

เกเตอร์ หรือราอูล นามสกุลอ่านไม่ออก (โอเค อ่านออกค่ะ แต่คิดว่ามันต้องไม่ได้อ่านอย่างที่เราอ่านแน่ แล้วก็ไม่ได้แคร์เขามากพอจะไปถามคนที่ออกเสียงได้ด้วยค่ะ ก็เอาเป็นว่าอ่านไม่ออกแล้วกัน) ถูกขอร้องจากย่าไปกลับไปบ้านเกิดเพื่อนตามหาเพื่อนสมัยเด็กที่หายตัวไป ในเวลาเดียวกันเขาก็ได้รับการขอร้องจากลิลลี่ (นางเอกเล่มแรกในชุด ซึ่งเป็นนักวิทยาศาตร์หญ่ายในเรื่อง) ให้ตามหาตัวไอริส หรือเฟลม ซึ่งเป็นหนึ่งในเด็กกำพร้าหญิงที่ถูกพ่อของลิลลี่ (ซึ่งเป็นนักวิทยาศาตร์หญ่ายกว่า) ซื้อตัวมาเพื่อทำการทดลอง

กลุ่มเด็กหญิงกำพร้าเหล่านั้นเป็นหนูทดลองรุ่นแรก ในขณะที่เกเตอร์และเพื่อนโกสต์วอร์คเกอร์ของเขาเป็นรุ่นต่อมา หัวใจหลักของเรื่องชุดนี้ก็คือการออกตามหาเด็กหญิงเหล่านั้นซึ่งบัดนี้โต เป็นสาวกันหมดแล้ว เพราะแต่ละคนก็คือนางเอกของเหล่าโกสต์วอร์คเกอร์นั่นเอง (คนเขียนไม่ได้เขียนอย่างนี้ในเรื่องหรอกค่ะ แม็กซ์เขียนเอง)

เมื่อไปถึงบ้านเกิด เขาก็ได้เจอกับเฟลมอย่างบังเอิญ และตามติดเธอไป เฟลมถือเป็นหนึ่งในนางเอกของคริสตีนที่แม็กซ์ชอบ (ซึ่งเป็นข้อดีค่ะ) เธอผ่านประสบการณ์อันเลวร้าย โดนทดลองด้วยการทำให้เป็นโรคมะเร็ง ถูกดัดแปลงพันธุกรรม แต่เธอเข้มแข็ง และใช้ชีวิตเหมือนโรบินฮู้ดที่ปล้นคนรวยมาช่วยคนจน

สำหรับเธอ เกเตอร์คือศัตรู เพราะเธอคิดว่าเขาคือพวกเดียวกับดร.ปีเตอร์ วิทนี่ย์ (ซึ่งเป็นพ่อของลิลลี่ แต่พล็อตในเรื่องนี้บอกว่าปีเตอร์ตายไปแล้ว) ชายที่ซื้อตัวเธอมาตั้งแต่เด็กเพื่อทำการทดลอง เธอคิดว่าเขาถูกส่งมาเพื่อเอาตัวเธอกลับไป และเธอยอมตายดีกว่าจะกลับไปที่แล็ปอีกครั้ง

เกเตอร์เป็นพระเอกที่ใช้ได้ ไม่งี่เง่า ตีหกชกตัวแล้วตะโกน "ของฉัน ของฉัน" เหมือนพระเอกของคริสตีนบางคน เขาเป็นฝ่ายโอนอ่อนก่อนในความสัมพันธ์ เพราะเขาแคร์เฟลมมากพอ

ประเด็นของเรื่องนี้ก็คือการตามหาเด็กสาวที่หายตัวไป และข้อสงสัยของเฟลมที่คิดว่าปีเตอร์ วิทนี่ย์ยังมีชีวิตอยู่ ซึ่งมันก็ไม่ได้น่าสนใจพอสำหรับแม็กซ์ค่ะ

อย่างที่บอกนะคะ เรื่องนี้น่าจะโอเคมาก ๆ สำหรับหลายคน แต่สำหรับแม็กซ์ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร มันไม่มีประกายไฟน่ะ ไม่ใช่ว่าเซ็กส์ในเรื่องไม่ฮ็อตนะ ชื่อคริสตีนรับประกันได้อยู่แล้ว (แมรี่ เจนิส เดวิสันเคยเล่นมุขนึงที่ฮามาก บอกว่า เธอมีลูกชายคนเล็ก ก็เป็นเพราะความดีของหนังสือเรื่องดาร์ค พรินซ์ของคริสตีน) แต่ตัวละครมันไม่มีชีวิตขึ้นมาเลยสำหรับแม็กซ์ ทุกอย่างมันดูแบนราบ

คะแนนที่ 67