Dangerous Lover // Maggie Shayne

พอว่ากำัลังรอหนังสือล็อตของเดือนหน้าเข้า ก็เลยไม่อยากหยิบหน้าเล่มหนามาอ่านเท่าไหรค่ะ มองไปมองมา ก็เห็นหนังสือเล่มนี้ซึ่งเป็นอีกเล่มที่ดองข้ามปี และเพื่อให้จบจบกันไปเสียที ก็เลยเลือกมาอ่าน

Dangerous Lover ของแม็กกี้ เชน

แม็กกี้ เชนเป็นนักเขียนที่แม็กซ์ยกให้เป็นบรมครูแห่งแนวพารานอมอล ไม่ใช่เพราะเธอเขียนดีที่สุดหรอกนะคะ แต่เพราะเธอนักเีขียนคนแรก ๆ ที่เอาแวมไพร์มาเป็นพระเอกโรแมนซ์ (ย้อนไปไกลถึงปี 1993) ในยุคที่คนอ่านทั่วไปยังคิดถึงแวมไพร์ว่าเป็นปีศาจชั่วช้า แม็กกี้สร้างหนังสือชุดที่เรียกกันในเวลาต่อมาว่า Wings in the night ขึ้น และเป็นจุดเริ่มต้นให้กับแวมไพร์โรแมนซ์อีกหลายร้อยเล่มที่ตามมาในปัจจุบัน

แต่เล่มนี้ไม่ใช่ส่วนหนึ่งในชุด WITN หรอกนะคะ แต่เป็นอีกชุดนึงของแม็กกี้ที่ชื่อว่า The Texas Brand ซึ่งคาดว่าคงดังไม่แพ้กัน จะไม่บอกว่าดังได้ยังไงในเมื่อชุดนี้ตอนนี้เขียนมาแล้วเกือบจะยี่สิบเล่ม เพียงแต่เล่มนี้เป็นชุดที่งอกออกมาจากชุด The Texas Brand ที่เรียกว่า The Oklahoma All-Girl Brands ซึ่งเป็นชุดที่เล่าเรื่องพี่น้องผู้หญิงห้าคน และเล่มนี้คือเล่มสุดท้ายในชุด ที่แม็กซ์ซื้อมาดองเค็มดองเปรี้ยวไว้นานมาก (หนังสือออกขายตั้งแต่ปี 2006)

สำหรับคนที่ไม่เคยอ่านชุด Brand เลย ก็ขอบอกว่าน่าจะอ่านรู้เรื่องนะ เพราะกว่าแม็กซ์จะหยิบเล่มนี้มาอ่าน เราก็ลืมเรื่องราวในเล่มก่อนหน้าไปหมดแล้ว เราก็ยังอ่านเล่มนี้ได้โดยไม่มีปัญหาอะไร

เรื่องราวของซีลีน ลูกสาวคนเล็กในบรรดาพี่น้องห้าคน เธอมีสัมผัสพิเศษ และเป็นแม่มด ที่ไม่ใช่แม่มดที่เราคุ้นเคยกัน (คือไม่ใช่แม่มดแบบแม่เลี้ยงของสโนว์ไวท์ แต่เป็นแม่มดที่มีความเชื่อทางศาสนา เชื่อในการไม่ทำร้ายคนอื่น และมีคาถาอาคม แต่ไม่ทำร้ายใคร) ในคืนวันนึงขณะที่เธอและเพื่อนซึ่งเป็นแม่มดที่ความเชื่อเหมือนกันออกไปทำ พิธีกลางแสงจันทร์ เธออธิษฐานขอให้ตัวเองได้พบกับคู่แท้ และในทันใดก็มีผู้ชายที่ถูกทำร้ายหนีตายมาล้มตรงหน้า

ซีลีนพาเขาส่งโรงพยาบาล แต่นั่นกลับเป็นการทำให้เธอถูกเปิดโปงว่าเป็นแม่มด และทำให้เธอมีปัญหากับแม่ซึ่งไม่เข้าใจความเป็นแม่มดของเธอว่ามันไม่ใช่สิ่ง เลวร้าย ด้วยความกดดันจากแม่ ซีลีนตัดสินใจหนีไปพักผ่อนตามลำพังในเคบินกลางป่า

และด้วยความบังเอิญ (หรือโชคชะตา ตามที่ซีลีนเชื่อ) ชายหนุ่มผู้ถูกทำร้ายปางตาย และเมื่อฟื้นพบว่าความจำเสื่อมหนีออกจากโรงพยาบาลมาพบกับเธอระหว่างทาง ทั้งสองเดินทางพร้อมกันไปยังเคบินที่ซีลีนขอยืมจากเพื่อน

ด้วยความสามารถทางเวทมนตร์ทำให้ซีลีนรู้ว่าเขาชื่อคอรี่ย์ และเป็นคู่ชีิวิตของเธอ เพียงแต่คอรี่ย์ไม่รู้ และยังมีศัตรูที่ตามฆ่าคอรี่ย์ติดตามพวกเขาอีก และด้วยเหตุผลบางอย่างเพื่อนของซีลีนที่ทำพิธีในคืนวันนั้นถูกลอบฆ่าเรียงคน

หนังสือเล่มนี้ไม่หนานะคะ (แค่สองร้อยห้าสิบหนา) แต่เรื่องเยอะ ซึ่งก็ดีนะคะ ไม่อย่างงั้นเบื่อตายเลย เพราะขนาดพล็อตเยอะอย่างนี้ก็ยังน่าเบื่อ แม็กซ์อ่านเล่มนี้แล้วรู้สึกเหมือนโดนยัดเยียดความรู้เกี่ยวกับแม่มด (ซึ่งเป็นความเชื่อส่วนตัวของแม็กกี้ เชน คนแต่งที่เป็นหัวหน้าสำนักแม่มดในชีวิตจริงด้วย) มันมากเกินไป และแม็กซ์ว่า ทำได้อย่างไม่มีรสนิยมเลย

ปัญหาของแม็กซ์กับหนังสือเล่มนี้ก็คือ แม็กซ์ไม่รู้สึกว่าตัวละครในเรื่องมีชีวิตเหมือนคนจริง ๆ ซีลีนดูเหมือนนางเอกในนิยายน่ะ ไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงนะคะ แต่ดูไม่สมจริงอย่างมาก ส่วนคอรี่ย์ก็... พูดไม่ถูกอีกค่ะ ดูไม่มีชีวิต เหมือนถูกยัดเยียดเข้ามาในเรื่องยังไงก็ไม่รู้ ตัวร้ายก็ดูไม่น่าจะมีเหตุผลที่ต้องทำขนาดนั้น (ไล่ฆ่าเพื่อนของซีลีนทีละคน และตามทำร้ายซีลีน แต่พอจับได้ ก็ไม่เห็นว่าจะทำอะไรได้เรื่องเลย) เรื่องมันดูเล็กนิดเดียว ไม่น่าถึงขนาดต้องฆ่ากันด้วยซ้ำ

นี่บอกตามตรงนะคะว่าไม่ได้คาดหวังอะไรเท่าไหรเลย เพราะปกติอ่านงานของแม็กกี้ เชนที่ไม่ใช่แนวพารานอมอลเต็ม ๆ (อย่างชุด WITN) แม็กซ์ก็ไม่ค่อยปิ๊งอยู่แล้ว คะแนนที่ 37

ป.ล. แม็กซ์ขอบอกว่า สำหรับคนที่สนใจงานของแม็กกี้ เช่น เห็นคะแนนอย่างนี้อย่างเพิ่งตกใจนะคะ แม็กซ์อยากแนะำนำให้หาชุด WITN มาอ่าน หรือไม่ก็ชุด Rush ที่มีสองเล่ม (หายากโคตร ๆ แต่สนุกโคตรๆ เช่นกัน) นั่นคือเรื่อง Fairytale และ Forever Enchanted (ซึ่งเล่มนี้แหละเป็นจุดเริ่มต้นของการทำให้แม็กซ์หันมากรี๊ดพระเอกที่เคย เป็นตัวร้ายมาก่อน)

ป.ล.ล. สุดท้ายจริง ๆ ขออธิบายว่า ช่วงมีงาน RWA แม็กซ์คงมีการโพสต์บลอกวันละสองโพสต์นะคะ เพราะโพสตร์นึงจะเป็นการรายงานข่าวของผู้สื่อข่าวพิเศษ ส่วนอีกอันก็เป็นบลอกของแม็กซ์พล่ามไปตามเรื่องตามราว