Review: Play of Passion

Play of Passion by Nalini Singh

My rating: 4 of 5 stars



เราเปรียบเทียบเรื่องนี้กับ Branded by Fire นะคะ เพราะเป็นการจับคู่ชาวเชนจิงค์กับเชนจิงค์ด้วยกัน และแม้เราจะชอบเรื่อง Branded by Fire ไม่น้อย เราชอบเล่มนี้มากกว่าค่ะ องค์ประกอบหลายอย่าง ๆ ในเล่มนี้น่าสนใจมากกว่า โดยเฉพาะพล็อตเรื่องในภาพรวมของชุดที่ถือว่า มีความคืบหน้าไปเยอะมากในเล่มนี้ (ในขณะที่ใน Branded by Fire ค่อนข้างนิ่ง)

อินดิโก้อยู่ในสถานะที่สูงกว่าในลำดับขั้นความแข็งแกร่ง (ไม่ใช่เรื่องพลังกำลัง แต่เป็นความเหนือกว่าตามธรรมชาติของสัตว์ป่า ไล่ลงมาจากจ่าฝูง) นั่นเป็นปัญหาใหญ่ของเธอในการหาคู่ครอง ไม่ใช่ว่าอินดิโก้จะช่างเลือก ในโลกที่เธออาศัยอยู่ แทบจะไม่มีผู้หญิงคนไหนที่มีสถานะสูงเท่าเธอ และนั่นทำให้ผู้ชายส่วนใหญ่ในเผ่าสโนว์แดนเซอร์ไม่ใช่ตัวเลือกที่เหมาะสม และนั่นคือเหตุผลที่เธอบอกให้ตัวเองตอบปฏิเสธดรูว คินเคดเหมือนเขาเสนอไมตรีมาให้

ดรูว์ซึ่งอยู่สถานะที่แตกต่างในเผ่า ลำดับของความ Dominant อาจจะต่ำกว่าอินดีโก้ แต่เขาไม่ได้รายงานตัวต่อเธอ หากแต่เป็นฮอร์ค จ่าฝูงโดยตรง หน้าที่ความรับผิดชอบที่ได้รับมอบหมาย ประกอบกับความสามารถพิเศษที่ติดตัวมาแต่เกิด ดรูว์เป็นนักแกะรอยประจำเผ่า คอยตามหาหมาป่านอกคอกที่ไม่อาจควบคุมตัวเองและอาจจะทำร้ายผู้อื่นได้ นอกจากนี้ด้วยนิสัยที่เข้ากับคนง่าย และสามารถสร้างภาพลวงตาว่าเป็นคนง่าย ๆ สบาย ๆ ทำให้ดรูว์เป็นตัวเลือกที่ดีในการควบคุมหน่วยข่าวกรองของเผ่า ทั้งหมดนั่นทำให้ดรูว์เหมาะสมกับงาน แต่ยิ่งทำให้ดูไม่เหมาะเอาเสียเลยสำหรับอินดีโก้ ที่ต้องการผู้ชายที่มีความโดมิเน้นท์มากกว่าเธอ

แต่งานนี้ดรูว์ไม่ยอมง่าย ๆ เพื่อหญิงสาวที่เขาหมายปองมานานจนแทบจะจำไม่ได้

เล่มนี้พระเอกน่ารักค่ะ นลินี ซิงห์เขียนให้ดรูว์น่ารักได้โดยไม่ดูอ่อนแอ เราขำไปกับพฤติกรรมหลายอย่างของเขา โดยเฉพาะช่วงที่เขาต้องตามง้องอนอินดีโก้ (หอนเป็นริงโทนในโทรศัพท์ของเธอ) และนี่เป็นส่วนสำคัญที่ทำให้ความสัมพันธ์เกิดขึ้นได้ เพราะเริ่มต้นเรื่องอินดิโก้ปิดกั้นความคิดระหว่างเธอและดรูว์อย่างยิ่ง ตัวอย่างแย่ ๆ ที่เธอเห็นจากคู่ครองของผู้เป็นน้า (ที่เลือกชายที่มีความโดมิเน้นท์ต่ำกว่า) ทำให้เธอไม่กล้าที่จะเริ่มต้นความสัมพันธ์ ยิ่งดรูว์อ่อนกว่าเธออีกสี่ปีก็ยิ่งทำให้เธอลังเล ถ้าชายหนุ่มไม่ตื้อ ก็คงไม่สำเร็จ

กระนั้นในเวลาที่ดรูวจะต้องเล่นบทแข็ง เขาก็ทำได้ เมื่อไรก็ตามที่เรา (คนอ่าน) รู้สึกว่า อินดิโก้ชักจะใจร้ายกะดรูวเกินไป เขาก็จะแสดงออกให้เธอรู้ถึงความเจ็บช้ำที่เธอก่อให้เกิด และนั่นเป็นการเตือนอินดิโก้เช่นกัน

เราขอบอกว่า ส่วนความสัมพันธ์ของตัวเอกในเรื่องได้ใจไปเต็มที่มาก ปัญหาที่เรารู้สึกมาจากองค์ประกอบภายนอกของเรื่องมากกว่า ในแง่นึงเล่มนี้มีพัฒนาการของพล็อตที่เร็วมาก หลังจากใน Bonds of Justice นิกิต้า ดันแคน สมาชิกสภาชาวไซประกาศความเป็นศัตรูกับเฮนรี สก๊อตสมาชิกสภาอีกคนอย่างชัดเจน เมื่ออีกฝ่ายให้การสนับสนุนกลุ่มเพียวไซ ซึ่งเป็นองค์กรก่อการร้ายที่ต้องการให้ชาวไซกลับไปใช้วิธีการไซเลนซ์อย่างเดิม เล่มนี้กลุ่มเพียวไซก้าวไปไกลอีกขั้นด้วยการวางแผนลอบโจมตีเผ่าสโนว์แดนเซอร์

เห็นอะไรผิดปกติไหมคะ เราพยายามเข้าใจนะคะ แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมกลุ่มเพียวไซต้องตั้งเป้ามาที่ชาวเชนจิ้งค์ เข้าใจเหตุผลที่อธิบายในเรื่องค่ะ ต้องการทำลายความมั่นคงในภูมิภาคนี้ (คาลิฟอร์เนีย) เพื่อที่จะได้สั่นคลอนฐานอำนาจของนิกิต้า แต่เราคิดว่า ถ้าต้องลงทุนทำกันมากขนาดนี้ ทำไมไม่ไปลงมือกับนิกิต้าโดยตรงจะดีกว่าไหม ยิ่งในตอนนี้ยังสมาชิกสภาคนไหนออกตัวมาสนับสนุนเธออย่างชัดเจน และจากเรื่อง Bonds of Justice ก็แสดงให้เห็นว่า เธอมีปัญหาในเรื่องการจัดการภายในอยู่แล้ว แถมในเล่มนี้นิกิต้าก็ออกมายอมรับว่า เธอไม่มีกองกำลังทหารมากพอที่จะต่อสู้กับเพียงไซได้ (แม้ว่าเธอจะมีเงิน)

เรารู้สึกว่า การที่เผ่าสโนว์แดนเซอร์กลายเป็นเป้า จึงเป็นการโยงเรื่องเข้ามาให้เกี่ยวกับเผ่านี้เพียงเพื่อจะได้เล่าเรื่องของอินดิโกและดรูวเท่านั้นเอง พล็อตดูห่างเหินไปจากเรื่องมาก

ความเหมือนกันของเล่มนี้กับ Branded by Fire ก็ยังมีตามไปจนถึงฉากจบของเรื่อง เมื่อดรูวถูกทำร้ายปางตาย (เทียบกับที่เมอร์ซีถูกทำร้ายใน BBF) และอินดิโก้ก็รู้ใจตัวเองด้วยการยอมรับเขาเป็นคู่แท้ เพื่อเยื้อชีวิตของเขาไว้ (และดรูวจะถูกยิงอีกกี่ครั้งเนี่ย ใน Caressed by Ice ก็เกือบตายมารอบนึงแล้วนะ)

ส่วนที่ดีอีกจุดนึงของเรื่องก็คือ เล่มนี้เราได้เห็นเซียนนาในอีกมุมนึง ก่อนหน้านั้นเรารู้สึกว่า เธอเป็นเด็กที่ไม่โต (จริง ๆ เธอก็ยังไม่โตหรอกนะคะ แค่สิบแปดเอง) และเป็นเหตุผลสำคัญที่เราไม่ค่อยอยากให้เธอคู่กับฮอร์ค ไม่ใช่เรื่องที่พวกเขาอายุต่างกัน แต่เป็นวิธีที่ทั้งสองปฏิบัติต่อกัน (ต่อปากต่อคำ เถียงกันไม่สิ้นสุด โดยเฉพาะเซียนน่าสร้างปัญหาให้เขาตลอด) มาเล่มนี้เธอกลับมาอยู่เผ่าสโนว์แดนเซอร์พร้อมกับความเป็นผู้ใหญ่ (ในเรื่องบอกว่า เธอเป็นผู้ใหญ่มาตลอด แต่เราไม่เห็น จนกระทั่งเล่มนี้) และนี่สร้างความหวังให้กับเรามาก เพราะเล่มต่อไปจะเป็นเรื่องของเธอและฮอร์คแล้ว

นอกจากนี้แล้ว เล่มนี้ยังพาคนอ่านเข้าไปเห็นศูนย์กลางของเผ่าสโนว์แดนเซอร์ ได้รู้จักกับตัวละครอีกไม่น้อยที่น่าสนใจมาก ๆ (แต่เช่นเดิมนะคะ นลินี ซิงห์ไม่ได้ทำให้เกิดความรู้สึกว่า จะเป็นพระเอกเล่มถัดไปแล้วนะ) และเห็นความเป็นไป การบริหารของเผ่าหมาป่าที่ขึ้นชื่อเรื่องความร้ายกาจที่สุด

คะแนนที่ 83



View all my reviews