ผู้หญิงเลือกผู้ชาย เพราะคิดว่าเปลี่ยนเขาได้

บลอกอันนี้สืบเนื่องมาจากบลอกก่อนหน้าเรื่องมาเฟียกะโรแมนซ์น่ะค่ะ พอดีได้แรงบันดาลใจจะเพื่อนสองสามคนทั้งที่เข้ามาคอมเม้นต์ในบลอก และทางอีเมลล์ส่วนตัว

ประเด็นที่จุดประกายความคิดก็คือ การโยงรสนิยมในการอ่านเข้ากับความเป็นไปในชีวิตจริง มันมีมากแค่ไหนกันแน่

ยกตัวอย่างแม็กซ์เองแล้วกันนะคะ แม็กซ์ชอบพระเอกชนิดแบดบอย (อันที่จริงเข้าขั้นแบดแมนเลยด้วยซ้ำ) ชอบคาแร็คเตอร์ที่ไม่ดีร้อยเปอร์เซ็นต์ ติดชั่วเกือบห้าสิบเปอร์เซ็นต์หรืออาจมากกว่านั้นก็ได้ ชอบนางเอกที่ไม่ถึงกับกร้านโลกมาก แต่ก็ไม่ใช่ตาใสแจ๋ว ซื่อเซื่องจนบางครั้งแม็กซ์เองเข้าใจไปว่าพื้นที่สมองมีน้อย ก็เลยหน้าใสเสียจนไม่รู้อะไรเป็นอะไร คำถามก็คือ แม็กซ์มองหาผู้ชายแบบนั้นในชีวิตจริงอยู่ไหม

ที่เป็นโสดมาจนวัยสามสิบกว่านี่ เพราะยังไม่เจอผู้ชายที่เลวได้ดั่งใจเหรอ

พระเอกมาเฟียที่ในความเป็นจริงเป็นคนชั่วช้าเลวทราม หากินกับความเดือดร้อนของคนอื่น (ทั้งค้าผู้หญิง ค้ายา เก็บค่าคุ้มครอง) ถูกนำมาโรแมนไนซ์ให้กลายเป็นพระเอก ทำให้ดูเป็นผู้ชายที่แม้จะโหดกับคนทั่วโลก ก็ยอมสยบอยู่แทบเท้าของนางเอกเพียงคนเดียว (หลังจากกระแทกเจ้าหล่อนในลิฟต์ หรือห้องนอนในโรงแรมไปแล้ว) มาเฟียหนุ่มสุดหล่อยอมสละทุกสิ่ง ฐานอำนาจที่สร้างมาโดยครอบครัว กลายเป็นหนึ่งในพยานที่ทรยศพรรคพวกของตัวเองด้วยการเข้าร่วมกับเอฟบีไอ ก็เพราะนางเอก (และเรื่องก็จบลงด้วยดี ชนิดที่คนแต่งไม่เคยดูหนังของมาร์ติน สกอร์เซซี่) หนังสือแนวนี้แหละที่กลายเป็นคัมภีร์ที่นักอ่านทุกคนต้องอ่าน เป็นบทเรียนที่พลาดไม่ได้ -- ขอบอกว่าประเด็นนี้ความคิดของแม็กซ์ถูกจุดประกายขึ้นโดยเพื่อนนักอ่านคนนึง ที่ส่งเมลล์มาหาเป็นการส่วนตัว (ขออนุญาตไม่เอ่ยนามนะคะ เพราะไม่ได้ขออนุญาตเขาค่ะว่า จะเอาสิ่งที่เขาเขียนในเมลล์ส่วนตัวมาเขียนอีกรอบ แต่ถ้าเพื่อนอยากแสดงตัว ก็ตามสบายเลยนะคะ แม็กซ์อยากให้คนอื่นได้อ่านความคิดดีดีน่าสนใจของเพื่อนเช่นกันค่ะ)

หรือพล็อตแนวที่คุณดีดีพูดถึง (ขออนุญาตเอ่ยนามนะคะ ไม่ได้จงใจพาดพิงหรอกนะคะ แต่เราชอบประเด็นที่คุณยกมามาก ไม่อยากสวมรอยเอาเป็นความคิดของตัวเอง) มีการเปรียบเทียบแนวละครสุดฮิตที่พระเอกต้องรับภาระข่มขืนนางเอก ก่อนจะตามมาด้วยการให้อภัยเพราะนางเอกต้องเป็นคนดี และรักพระเอก (เพราะอันที่จริงในใจลึก ๆ ก็อยากให้ข่มขืนอยู่แล้วล่ะ)

ส่วนตัวเราไม่ชอบพล็อตข่มขืน แต่ชอบพล็อตแนว forced seduction ซึ่งส่วนตัวแม็กซ์เอง เราแบ่งสองอย่างนี่ออกจากกันได้นะคะ มันขึ้นอยู่กับอารมณ์ของเรื่อง (ไม่ใช่อารมณ์หื่นของพระเอกหรอกนะ) แต่การที่เราชอบพล็อตแบบ FS ก็ทำให้เราเข้าใจได้นะ ว่าทำไมผู้ชายที่ชั่วช้าขนาดข่มขืนผู้หญิงคนนึงได้ถึงเข้าไปเป็นพระเอกในใจ ของใครหลายคนได้

คำถามก็คือ พล็อตเรื่องสุดฮิตแบบนี้ในหมู่นักอ่านชาวไทย มันแปลว่า ลึก ๆ แล้วสาวไทยแสวงหาผู้ชายชนิดเลวสุดขั้วมาเป็นคู่เคียง โดยมีความใฝ่ฝันอย่างลึก ๆ ว่า ตัวเองแน่พอที่จะเปลี่ยนแปลงผู้ชายได้รึเปล่า

มันเป็นความฝันที่สวยงามและน่าสนใจ เพราะถ้าคุณทำได้สำเร็จ คุณก็พิสูจน์ตัวเองว่า มีค่าแค่ไหนในสายตาความรัก เขารักคุณมากพอที่จะเปลี่ยนตัวเอง เขารักคุณมากพอที่จะเลิกเป็นคนเลว เขารักคุณมากพอที่จะกลับตัวเป็นคนดีได้

มันเป็นความฝันที่ผู้หญิงรู้ดีว่าเป็นความฝัน หรือมันเป็นความคาดหวังในใจของหญิงทุกคนที่รอคอย "คนที่ใช่" เพราะเหตุนี้หรือเปล่า ผู้ชายแสนดีจึงอกหักตลอด ในขณะที่เพลย์บอยหนุ่มสุดหล่อ สุดรวยกลายเป็นเป้าหมายที่น่าใฝ่ปอง

เหตุนี้หรือเปล่าที่เมื่อโบแต่งงานกับฟรุ๊ค คนถึงมองว่าเจ้าหล่อนแน่มาก ที่จับผู้ชายอย่างเขาได้

และเหตุนี้หรือเปล่าที่ผู้หญิงต้องทนกับหน้าแข้ง และฝ่ามือ เมื่อโดนซ้อม เพราะยังคาดหวังอยู่ตลอดว่าจะเปลี่ยนเขาให้เป็นคนที่ตัวเองต้องการได้ (เช่น กันประเด็นนี้แม็กซ์ไม่ได้คิดเอง มีคนคิดให้ค่ะ)

รสนิยมในนิยายโรแมนซ์มีผลขนาดนั้นในชีวิตคุณรึเปล่า

สำหรับแม็กซ์ บอกตามตรงนะคะ เราเองก็ไม่รู้คำตอบของตัวเอง เหตุผลที่บอกตัวเองในการเลือกที่จะอยู่เป็นโสด (และขอยืนยันว่าแม็กซ์เลือกที่จะเป็นโสด เพราะเคยมีคนขอแต่งงานแล้วหลายคน -- อันที่จริงก็สองคนแหละ ไม่ใช่ว่าไม่มีใครขอ ประเด็นนี้ต้องเคลียร์ค่ะ) ก็เพราะแม็กซ์ไม่คิดว่าชีวิตนี้จะรักใครมากกว่ารักตัวเองได้อีกแล้ว แต่เรื่องน่าคิดก็คือ ที่ผ่านมาเราเจอแต่คนดี ดีชนิดที่เราก็บอกตัวเองแล้วว่า ถ้าเขาดีขนาดนั้นแล้วเรายังไม่เลือกเขา ชาตินี้ก็คงจะไม่เลือกใครอีกแน่แล้วล่ะ แต่เรางไม่เคยเจอแบดบอยของแท้ ชีวิตเรายังไม่เจอผู้ชายชนิดที่เลวอย่างน่าสนใจ (เหมือนในนิยาย) ก็ไม่รู้ว่า เมื่อผู้ชายประเภทนั้นผ่านเข้ามาในชีวิต จะทำเราหวั่นไหวไหม

แม็กซ์ไม่คิดว่า ความชอบในนิยายจะสะท้อนภาพความต้องการที่แท้จริงในชีวิตนะคะ แต่ไม่แน่ใจในประเด็นที่ว่า คนเรามักไขว่คว้าสิ่งที่เกินเอื้อมเสมอ และผู้ชายที่ดูใกล้เคียงกับที่เราต้องการ แต่ไม่ใช่ หรือผู้ชายที่ดูสมบูรณ์แบบทุกอย่างยกเว้นเพียงอย่างเดียว และความคิดเข้าข้างตัวเองว่าแน่พอจะเปลี่ยนเขาได้ ทำให้ผู้หญิงเลือกผู้ชายคนที่เธอคิดว่าเปลี่ยนเขาได้ แทนที่จะเลือกผู้ชาย (ที่อาจดูด้อยกว่า) แต่เหมาะกับเธอ (ขอให้นึกถึงเพื่อนนางเอก คนที่อกหักทุกครั้งที่นางเอกเลือกพระเอก ทั้งที่ชายคนนี้ก็แสนดี และรักนางเอกมาก เขาเป็นเพื่อน ห่วงใย อาทร ทำทุกอย่างเพื่อนางเอก แต่เพราะเขาดีเกินไป เธอไม่เลือกเขา ซึ่งถ้าคนแต่งใจดีสักนิดนึง เขาก็จะได้คู่กับน้องสาวของพระเอกเป็นรางวัลปลอบใจ)