Review: Nowhere Near Respectable

Nowhere Near Respectable by Mary Jo Putney

My rating: 3 of 5 stars



เล่มนี้เป็นเล่มสามในชุด The Lost Lords ค่ะ แต่ไม่ใช่เรื่องของสมาชิกดั้งเดิมของแก๊งค์นี้หรอกนะคะ ตามที่คนเขียนอธิบายเอาไว้ เดเมียน แม็คเคนซีโผล่เข้ามาในเรื่อง แล้วก็ขโมยซีน จนทำให้คนแต่งต้องเขียนเรื่องของเขาออกมาในที่สุด

เดเมียน แม็คเคนซี หรือแม็คเป็นลูกนอกกฎหมาย แต่ความสัมพันธ์อันแนบแน่นที่เขามีกับพี่ชายวิล ลอร์ดมาสเตอร์สัน ทำให้แม็คกลายเป็นส่วนหนึ่งในกลุ่มเพื่อนเก่าจากโรงเรียนสำหรับเด็กที่ "มีชาติกำเนิดดี แต่พฤติกรรมแย่" อันที่จริงแม็คคือเหตุผลที่วิลไม่ได้เข้าเรียนในอีตัน หรือฮาร์โรว์ เพราะวิลปฏิเสธที่จะไปโรงเรียน หากแม็คไม่ติดตามเขาไปด้วย ดังนั้นพ่อของพวกเขาจึงส่งทั้งสองมาที่โรงเรียนของเลดี้เวสเตอร์ฟิลด์

เลดี้คีรี ลอว์ฟอร์ดลูกสาว และน้องสาวของดยุค ผู้เป็นทายาทสาวผู้มีสินเดิมมหาศาล นั่นทำให้เธอเป็นที่หมายปองของชายในวงสังคม แม้ว่า สายเลือดความเป็นอินเดียน (จากประเทศอินเดีย) ของผู้เป็นมารดาก็ไม่ได้ลดทอนคุณค่าของเธอลงไป ดังนั้นเมื่อคีรีแอบได้ยินมารดาของคนที่เธอคิดจากแต่งงานด้วย พูดถึงเธอ และมารดาในทางเหยียดหยาม คีรีซึ่งก็ไม่ได้รักชายคนนั้นมากมายอะไร จึงโกรธ และตัดสินใจออกจากบ้านของพวกนั้นทันที โดยไม่รอให้คนมารับตามกำหนดการณ์

และคีรีก็เจอปัญหา เมื่อบังเอิญไปพบการลับลอบค้าของเถื่อน จนทำให้เธอถูกลักพาตัวมาขังไว้ แต่หญิงสาวก็ได้พบกับอัศวินที่ไม่ได้ขี่ม้าขาว แต่เดเมียน แม็คเคนซีก็ช่วยเธอออกมา (แม้พูดตามตรงคีรีก็ช่วยตัวเองจนเกือบสำเร็จแล้วล่ะ) เมื่อรักษาชื่อเสียงของน้องสาวของเพื่อน แม็คพาตัวเธอไปให้เลดี้เวสเตอร์ฟิลด์ อดีตอาจารย์ใหญ่ แม้ว่าเขาจะรับรู้ถึงความรู้สึกบางอย่างที่เพิ่งเริ่มต้นมีระหว่างกันและกัน

แต่แม็คก็รู้ดีว่า ชายที่เป็นลูกนอกสมรส เป็นเจ้าของสถานบันเทิงชั้นนำของลอนดอนไม่มีอะไรคู่ควรกับน้องสาวของดยุค สิ่งที่แม็คไม่คิดก็คือ ชะตาของทั้งคู่ก็วกกลับมาหากันอีกจนได้ เมื่อคีรีกลายเป็นคนสำคัญที่สามารถหาตัวคนทรยศต่อแผ่นดิน และวางแผนลอบฆ่าสมาชิคในราชวงค์ได้

ถ้าเทียบเล่มนี้กับงานของอดีตของแมรี โจ อาจจะเทียบไม่ได้นะคะ แต่ถ้าเทียบกับงานแนวย้อนยุคทั่วไป เราถือว่า เล่มนี้สนุกสอบผ่านสบาย เราชอบคาแร็คเตอร์ของแม็ค ที่ค่อนข้างแตกต่างจากพระเอกคนอื่น ๆ ของแมรี โจ เขามีความสดใส มีประกายสนุกในสายตา และมองโลกอย่างเป็นมิตร แม็คเข้าใจในฐานะที่แตกต่างกันของทั้งสอง เขาไม่กล้าเอี้อม แต่ในขณะเดียวกันก็ไม่ได้ปฏิเสธนางเอกจนน่ารำคาญ แล้วที่เราชอบมาก ๆ ก็คือ ฉากที่ามใจตัวเองไม่ได้ ยอมมีความสัมพันธ์กะนางเอกไป แล้วก็ขอร้องนางเอกว่า อย่ายั่วผมต่อไปอีกเลยนะ อย่าให้ผมเสียเกียรติมากไปกว่านี้

โทนของเรื่องก็เช่นเดียวกับคาแร็คเตอร์ของแม็คค่ะ ค่อนข้างเบากว่าหนังสือของแมรี โจ เล่มอื่น ๆ แม้ว่าช่วงท้ายเรื่องจะมีประเด็นอดีตของพระเอกเปิดขึ้นมา แต่เราชอบวิธีการเขียนของคนแต่งค่ะ อ้อ แล้วขอบอกว่า นี่เป็นเรื่องที่เราคิดว่า บุคลิคของแม็คมีความคล้ายกับโรบินมาก ๆ (ซึ่งทำให้เรากรี๊ด)

เรื่องนี้เดินรอยตามเล่มแรกในชุด Loving a Lost Lord ที่ตอนจบดีเกินความเป็นจริง แต่เราโอเคกะมันนะคะ เราอยากให้จบแบบนี้เทพนิยาย ดีกว่าแบบสมจริงแต่รันทด

คะแนนที่ 70

ป.ล. ขณะอ่านเล่มนี้เริ่มเกิดอาการกรี๊ดลอร์ดเคิร์กแลนด์มาก ทั้งที่ไม่เห็นแววเลยในสองเล่มแรก



View all my reviews