เมื่อตาอยู่ฉกชิ้นปลาไปกิน

แม้จนกระทั่งวันนี้ก็ยังไม่ได้เหยียบ เท้าเข้าไปยังงานสัปดาห์หนังสือ แต่ก็ได้ข่าวคราวหนังสือใหม่จากบรรดาเพื่อนฝูงมากมาย แต่ไม่มีข่าวการออกหนังสือเล่มไหนที่ฟังแล้วจะทำให้เรารู้สึกขบขำได้เท่ากับ หนังสือเรื่อง Every breath you take ของ Judith McNaught

สำหรับแฟนโรแมนซ์ประเภทไม่ยอมตาย (มาจากคำว่า die hard ค่ะ แต่แปลเป็นไทยจะได้ไม่ดูเหมือนพวกพูดไทยคำอังกฤษคำ แต่พอแปลมาแล้วความหมายไม่ค่อยจะเป็นมงคลเลย) คงรู้จักเจ๊จูคนนี้เป็นอย่างดี (แม้ จะมีเจ๊จูอีกคน แต่คิดว่าแฟนหนังสือคงแยกออกว่าใครเป็นใคร) เพราะถือเป็นนักเขียนระดับแนว เรียกว่าหนังสือแกพิมพ์ใหม่ประมาณ 20 ครั้ง (อันนี้พูดแบบเวอร์) โดยหลายสำนักพิมพ์ บางเรื่องก็แปลโดยนักแปลหลายคน (ซึ่งแต่ละคนก็แปลไม่เหมือนต้นฉบับสักกะคน)

เจ๊จูสร้างชื่อเสียงมาจากการเขียนหนังสือเรื่อง "วิทนีย์ที่รัก" (Whitney, My love) เมื่อ 30 กว่าปีก่อน ที่ตอนนี้ยังสุดฮิตในหมู่นักอ่านชาวไทย ตัวเราเองไม่ได้อ่านงานเล่มใหม่ของเจ๊มาตั้งแต่เรื่อง "คืนกระซิบ" (Night Whispers) แล้ว เพราะดูเรื่องใหม่แล้วก็ไม่มีความรู้สึกว่าอยากอ่านเสียเท่าไหร แต่สำหรับแฟนชาวไทยชื่อเจ๊ก็ยังเป็นเครื่องการันตีการขายได้อยู่

จากแหล่งข่าวที่ไม่อาจเปิดเผยได้ (ก็คือข่าวลือนั่นเอง) มีสองสำนักพิมพ์ตบตีแย่งชิงกันจะทำหนังสือเรื่องนี้ให้ได้ ถึงขนาดที่สำนักพิมพ์หนึ่งโทรศัพท์ไปยังอีกสำนักพิมพ์หนึ่งว่า "อย่า บังอาจทำหนังสือเรื่องล่าสุดของเจ๊จูเด็ดขาด เพราะฉันจะทำเอง" ประโยคที่อยู่ในวงเล็บนี่เราแต่งขึ้นทั้งหมดค่ะ เพราะไม่ได้บังเอิญเป็นแมลงวันอยู่แถวโทรศัพท์ก็เลยไม่รู้ว่าเขาคุยกันยังไง บ้าง แต่ใจความก็ประมาณนี้ล่ะค่ะ

น่าแปลกก็คือ ไม่มีสำนักพิมพ์ไหนคิดจะซื้อลิขสิทธิ์มาทำให้หมดเรื่องหมดราวไปเลย ข่าวคราวหนังสือเรื่อง "ทุกลมหายใจที่เธอสูดเข้าไป" ก็เงียบลง จนกระทั่งในงานสัปดาห์หนังสือที่จู่ ๆ สำนักพิมพ์หนึ่งก็วางฉบับแปลของหนังสือเล่มนี้ขาย

ที่สำคัญสำนักพิมพ์ที่ทำเป็นมือที่สาม (เราหมายถึงมือที่สาม ไม่ใช่สำนักพิมพ์ชื่อมือที่สาม) สำนักพิมพ์ที่ช่วงหลังไม่ค่อยทำหนังสือโรแมนซ์แล้ว และดูจะเงียบเหงาไปพอควร ก็กลับมาสร้างชื่ออีกครั้งด้วยการแปลหนังสือเล่มล่าสุดของเจ๊จู

สำหรับเราเป็นเรื่องน่าขำค่ะ เพราะเห็นตาอินกะตานาแย่งกันแทบเป็นแทบตาย สุดท้ายก็โดยตาอยู่คว้าเอาพุงปลาไปกินซะงั้น

ใครจะได้แปลไม่ใช่เรื่องสำคัญกะเรา เพราะคงไม่อ่าน ขนาดซื้อภาษาอังกฤษมาทิ้งไว้หัวเตียงก็ยังไม่คิดจะเปิดอ่าน แต่เรามีคำถามในใจเล็กน้อย

1. ตาอยู่ซื้อลิขสิทธิ์หรือเปล่า ข่าวแว่วว่าประกาศว่าซื้อ แต่พอเปิดตัวหนังสือดูกลับไม่ให้ความรู้สึกว่าซื้อลิขสิทธิ์เลย เมื่อเราด้วยนิสัยชอบสอเรื่องชาวบ้าน เราเลยลองค้นข้อมูลจากแหล่งข่าวที่ไม่ประสงค์ออกนาม (ข่าวลือนั่นแหละ) ดูเหมือนจะไม่มีข่าวการซื้อลิขสิทธิ์ของสำนักพิมพ์นี้เลย แต่เรายังไม่สรุปเรื่องนี้นะคะ เดี๋ยวจะลองสืบข้อมูลต่อไป

2. ตาอยู่ใช้เวอร์ชั่นไหนในการแปล เพราะสำหรับเรื่อง "ลมหายใจ" เนี่ยมีสองเวอร์ชั่นค่ะ เนื่องจากตอนที่พิมพ์ขายครั้งแรกในฉบับปกแข็ง (ภาษาอังกฤษ) เจ๊จูโดนบาซูก้าถล่มถึงความไม่โรแมนติกของเนื้อเรื่องอย่างมาก จนเจ๊แกต้องขอแก้ตัวเมื่อนำเรื่องมาพิมพ์ใหม่ในฉบับปกอ่อน ด้วยการเติมฉากโรแมนติกระหว่างพระเอกกะนางเอกเข้าไปเพิ่ม เราก็เลยอยากรู้ว่าเขาใช้เวอร์ชั่นไหนในการแปล

3. ตาอยู่แปลครบทุกเนื้อความหรือเปล่า เพราะมีข้อสังเกตมาจากเพื่อนว่าเล่มบางผิดปกติวิสัยของเจ๊จู ทั้งที่ต้นฉบับภาษาอังกฤษก็หนาตามปกติ ประเด็นนี้เราใบ้กินค่ะ เพราะกระทั่งตัวหนังสือก็ยังไม่เห็น ประเด็นที่เราเห็นว่าน่าคิดก็คือ ผู้แปลเรื่อง "ลมหายใจ" นี่มีประวัติชอบตัดฉากเข้าด้ายเข้าเข็มระหว่างพระเอกกะนางเอก ประเภทเป็นคุณระเบียบรัตน์ (ขอโทษด้วยที่พาดพิงค่ะ) แห่งวงการหนังสือโรแมนซ์ เพราะจะเซ็นเซอร์ฉากอย่างว่าให้อยู่แค่หน้าประตูห้องนอน เรื่องไหนที่ว่าฮ็อตเด็ดถึงใจ คุณป้าแกตัดฉับฉับ หายไปในพริบตา

ซึ่งทำอย่างนี้ก็ดีค่ะ (กัดฟันพูดมาก) เด็กจะได้ไม่เสียคน แต่ความจริงก็คือ ถ้าคิดจะแปลโรแมนซ์แล้วตัดฉากเอ็กซ์นี่ ไปแปลหนังสือเด็กดีกว่าไหมคะ

สำหรับเรื่องนี้ซึ่งคาดว่าคงเอ็กซ์น้อยอยู่แล้ว เพราะเจ๊จูยุคใหม่ไม่ค่อยเอ็กซ์ค่ะ ก็เลยไม่รู้ว่าจะเหลือฉากพรรณนี้อีกสักเท่าไหร

สรุปจบบลอกนี้คงต้องบอกว่า อ่านแล้วใคร่ครวญหน่อยแล้วกัน เพราะคงเห็นว่ามีข่าวจากแหล่งข่าวที่ไม่ประสงค์ออกนามเยอะมาก

คำเตือน ชื่อภาษาไทยนี่เราตั้งเองทั้งสิ้นค่ะ จากการแปลตามภาษาอังกฤษ ไม่ได้เป็นชื่อหนังสือของสำนักพิมพ์ไหนทั้งสิ้น ดังนั้นขอร้องว่าอย่าไปเดินหาในงานหนังสือด้วยหนังสือชื่อข้างต้น (อาจถูกหัวเราะเยาะได้)

UPDATE:ได้ รับการยืนยันความสงสัยในหัวข้อที่หนึ่งแล้วค่ะ ว่าตาอยู่ซื้อลิขสิทธิ์จริง ขอคารวะค่ะที่สามารถมาก ไม่มีข่าวหลุดมาให้แหล่งข่าวที่ไม่อาจออกนามได้ล่วงรู้เลย