Passionate Thirsts // Cameron Dean

ยังอ่านไม่จบหรอกนะคะ เพราะใช้เวลาส่วนใหญ่เมื่อคืนนั่งอ่านเรื่อง The Rule of Seduction ใหม่อีกรอบ หลังจากถอนหายใจไปหลายสิบเฮือกกับพระเอกเรื่องนั้น เราก็เห็นควรว่า กาละเวลานี้ย่อมไม่เหมาะที่จะหยิบแนวโบราณมาอ่านอีกเป็นแน่ เพราะคิดว่าคงไม่มีหนังสือเล่มไหนเทียบเฮย์เดนได้เป็นแน่

ก็เลยมาถึงคิวหนังสือที่ซื้อมาเพราะไม่รู้ว่าจะซื้ออะไร

ความกระหายที่ร้อนรุ่มเป็นหนังสือเล่มแรกของหนังสือชุดสามเล่ม ความต้องการอันเย้ายวนเป็นเล่มสอง และความหิวตลอดกาลเป็นเล่มสาม (ลองเล่นดูนะว่าแปลไทยเป็นอังกฤษได้ชื่อเรื่องว่าอะไรกันบ้าง เดี๋ยวจะเฉลยต้องจบบลอก)

นี่เป็นหนึ่งในหนังสือที่โหนกระแสแวมไพร์ออกมา คิดดูแล้วก็น่าสยองนะคะ ถ้าเทียบจำนวนหนังสือแล้ว โลกเรานี่คงมีมนุษย์แท้ไม่กี่คน เพราะส่วนใหญ่ไม่เป็นแวมไพร์ก็เป็นหมา หรือไม่ก็เป็นนางฟ้า เทพธิดากันหมด อย่างน้อยเรื่องนี้ก็มีความคิดหน่อยที่แวมไพร์ไม่ได้อยู่ในนิวออร์ลีน (อันนี้ต้องโทษแอน ไรซ์นะที่ดันเอาเลสเตทไปอยู่ที่นั่น ทำให้เมืองนี้แวมเพ่นพ่านไปหมด)

เรื่องนี้เป็นแวมไพร์ในเวกัส มีตอนเปิดเรื่องที่แปลกที่สุดเล่มหนึ่ง ใครอ่านก็ต้องนึกว่าเป็นฉากที่นางเอกเจอพระเอก และไม่ใช่

ก่อนอื่นขอเตือนว่า อย่าอ่านเล่มนี้โดยเอาคอนเซ็ปของโรแมนซ์มาวัด เรายังไม่แน่ใจนักว่าเรื่องนี้จะเป็นโรแมนซ์ เพราะเปิดเรื่องนางเอกก็คบอยู่กับผู้ชายคนอื่น พระเอกเคยเป็นคนรักเก่า และทำร้ายนางเอกจนเกือบปางตาย

นึกถึงอนิตา เบลก (ไม่ใช่อมิตา ทาทายังนะ) ของลอเรล เค. แฮมิลตันที่กลายเป็นต้นแบบของหนังสือหลายเล่ม นางเอกเรื่องนี้ไม่ถึงขนาดเซ็กซ์หมู่อย่างเล่มนั้น แต่ธีมเรื่องให้อารมณ์เดียวกับเรื่องของอนิตาก่อนที่เธอจะกลายเป็นผู้หญิง บ้าเซ็กส์ นางเอกเล่มนี้ให้ความรู้สึกเข้มแข็งใกล้เคียงกัน

ตอนที่อ่านถึงนี่พระเอกเพิ่งปรากฎกายมา มาถึงก็เข้าถึงเนื้อถึงตัวกันเลย ทั้งที่ครั้งสุดท้ายที่เจอกันกัดนางเอกไปจนเกือบตาย

พอดีง่วงมากก็เลยนอนก่อน เอาไว้อ่านจบแล้วมาต่อนะคะ