The Last Man Standing // Victoria Alexander

อย่างที่บอกค่ะ อาทิตย์ที่ผ่านมา แม็กซ์ตัดสินใจใช้การสะสางหนังสือค้างเก่าของวิคทอเรีย อเล็กซานเดอร์ที่ตัวเองซื้อมาทิ้งค้างไว้นาน

เราเลือกที่จะเริ่มอ่านชุด The Last Man Standing ซึ่งเ็ป็นเรื่องของเพื่อนสี่คนที่เดิมพันกันว่า ใครจะรักษาชีวิตโสดไว้ได้นานที่สุด แม็กซ์เขียนรีวิวของหนังสือสองเล่มแรกในชุดไปแล้ว และนี่คือสองเล่มสุดท้ายในชุดค่ะ

โดยรวมแล้วแม็กซ์ขอเรียกหนังสือชุดนี้ว่า ไร้น้ำหนัก ไม่ใช่ว่าไร้สาระนะคะ แต่ไม่มีอะไรมากพอที่จะดึงดูดใจแม็กซ์ให้จดจำมันได้นานนักหรอก พล็อตเรื่องง่าย ๆ เรื่องราวของหนุ่มสาวที่ชีวิตดีพร้อมทุกอย่าง ตัวละครในเรื่องเกือบทุกคนเป็นคนดี พระนางเติบโตขึ้นมาในครอบครัวที่อบอุ่น (ซึ่งไม่ใช่ความผิดอะไรนะคะ) แล้วมีชีวิตอย่างเจ้าชายเจ้าหญิงในฝัน นี่เป็นความรักอย่างเทพนิยาย ชนิดที่ไม่มีแม่มด หรือแม่เลี้ยงใจร้ายมาวุ่นวายกับตัวเอก

ในหนังสือสองเล่มสุดท้ายในชุด พล็อตเรื่องที่ใช้ก็เ็ป็นพล็อตที่นักอ่านโรแมนซ์คุ้นเคยอย่างมาก และไม่ใช่แค่หนังสือโรแมนซ์เท่านั้นนะคะที่ใช้ แม็กซ์คิดว่ามันเป็นพล็อตสุดฮิตในเมืองไทยอีกด้วย เราเจอหนังหรือละครที่ใช้พล็อตอย่างนี้หลายรอบมากเลย

Secrets of a Proper Lady ของวิคทอเรีย อเล็กซานเดอร์

หนังสือเล่มที่สามในชุด และเป็นเรื่องที่ใช้พล็อตแนวที่คนไทยคุ้นเคยมากที่สุดพล็อตนึง การปลอมตัวเป็นสาวใช้ของนางเอก และที่มากไปกว่านั้น พระเอกของเราก็ปลอมตัวเป็นคนสนิทของตัวเองมาคบกับนางเอกเช่นกัน

เลดี้คอร์เดเลียได้รับการบอกกล่าวจากผู้เป็นบิดาถึงการจับคู่เธอกับนัก ธุรกิจจากอเมริกาที่ชื่อว่า เดเนี่ยล ซินแคลร์ การจับคู่ครั้งนี้ไม่ใช่แค่การบอกกล่าวเฉย ๆ แต่เป็นแรงกดดันที่เธอไม่คิดว่าจะได้รับ เมื่อบิดาบอกเธอว่า ความร่ำรวยของตระกูลขึ้นอยู่กับการแต่งงานของเธอ เพราะเขาและพ่อของเดเนี่ยลต้องการร่วมทุนกิจการกัน แต่มันจะไม่เกิดขึ้นถ้าทั้งสองหนุ่มสาวไม่แต่งงานกัน

แต่คอร์เดเลียผู้ซึ่งอยู่เป็นสาวโสดเพราะเลือกมาก ไม่ใช่เพราะไม่มีใครขอแต่งงาน ไม่คิดว่าเธอจะตกลงแต่งงานง่าย ๆ กับชายที่ไม่รู้จักได้ เธอคิดแผนการบรรเจิดขึ้น เธอเ้ข้าไปตีสนิทกับวอร์เรน ชายผู้ซึ่งเป็นเลขาส่วนตัวของเดเนียล เพียงแต่เธอไม่ได้พบกับเขาในชื่อของตัวเอง เธอยืมชื่อซาร่าห์ ซึ่งเป็นคนสนิทส่วนตัว (หรือ Companion) มาใช้ สิ่งที่คอร์เดเลียไมู่รู้ก็คือ ชายคนที่เธอพบเจอนั้นไม่ใช่วอร์เรน หากแต่เป็นเดเนียลเอง

ความสับสนและเข้าใจผิดจึงเกิดขึ้น เมื่อคอร์เดเลียพบว่าวอร์เรนเป็นคนที่น่าสนใจ ในขณะเดียวกันก็รู้สึกกดดันจากการที่ต้องช่วยรักษาความมั่งคั่งของครอบครัว ไว้ด้วยการแต่งงานกับเดเนียล ส่วนเดเนียลซึ่งใช้ชีวิตเป็นอิสระจากบิดาด้วยการสร้างฐานะด้วยตัวเอง เขาไม่มีความตั้งใจจะแต่งงานกับคอร์เดเลียเลย แต่การได้พบกับซาร่าห์ ก็เริ่มทำให้เขาคิดว่า บางทีการแต่งงานก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร เพียงแต่ไม่ใช่กับคอร์เดเลีย

หนังสือเรื่องนี้เหมือนละครไทย (หรือนิยายไทย) หลายเรื่อง ที่พูดอย่างนี้ไม่ได้ดูถูกประเทศไทยหรอกนะคะ อันที่จริงฝรั่งก็ใช้พล็อตนี้ไม่น้อย เพียงแต่ก็หลายปีแล้วนะคะที่เราไม่ได้อ่านเจอพล็อตนี้ ซึ่งพอได้เจอก็แปลกดีในรูปแบบนึง แน่นอนว่าไม่ถูกใจแม็กซ์ แต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด จนถึงกับทำให้เราเกลียดเล่มนี้

ส่วนหนึ่งคงเพราะธีมเรื่องมันไม่ซีเรียส มันไม่มีอะไรซีเรียสในเนื้อเรื่องเลย กระทั่งตอนที่พ่อของคอร์เดเลียบอกว่า ความร่ำรวยของครอบครัวจะลดน้อยถอยลงไป มันก็ไม่ใช่การกดดันลูกสาวให้ต้องยอมพลีกายเพื่อรักษาครอบครัวเองไว้ คอร์เดเลียมีทางเลือกเสมอ การปฏิเสธเดเนียลไม่ได้ทำให้ครอบครัวหมดตัว และทั้งพ่อ แม่ พี่สาวของเธอจะยอมรับการตัดสินใจของเธอเสมอ

มันเป็นประสบการณ์การอ่านแบบไร้ความกดดัน เพราะตัวละครในเรื่องไม่มีแรงบีบคั้นอะไรจากพล็อตเรื่องเลย กระทั่งประเด็นที่ทั้งคอร์เดเลียและเดเนียลหลอกลวงกันและกันว่าเป็นคนอื่น ก็ยังไม่มีน้ำหนักมากพอที่จะส่งผลต่อการกระทำของตัวละครในเหตุการณ์ที่ตามมา หลังความจริงเปิดเผยด้วยซ้ำ

เราไม่ถึงกับจะบอกว่า ควรถอยห่างจากเล่มนี้นะคะ แม็กซ์เชื่อว่า มีนักอ่านบางกลุ่มที่คงชอบเรื่องแนวนี้ เพราะมันอ่านแล้วสบายใจ มีแต่คนดี ๆ เต็มไปหมดทั้งเรื่อง พระเอกนางเอกก็ไม่เลวร้ายอะไร แต่สำหรับแม็กซ์มันอาจจะดีเกินไปค่ะ

คะแนนที่ 43

และตามมาด้วยเล่มสุดท้ายในชุด

Seduction of a Proper Gentleman ของวิคทอเรีย อเล็กซานเดอร์

โอลิเวอร์ ลีย์ตันเป็นผู้ชนะในเดิมพันระหว่างเพื่อน เขาเป็นชายคนสุดท้ายในบรรดาหนุ่มสี่คนที่รักษาความโสดของตัวเองเอาไว้ได้ ปัญหาก็คือ โอลิเวอร์ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเป็นผู้ชนะ เขาพร้อมที่จะเปิดหัวใจตอบรักความรัก เขาอยากแต่งงาน ถ้าเพียงเขาเจอหญิงสาวที่เขารัก แต่กลับกลายเป็นเขาที่ชนะการแข่งขัน เพื่อนทั้งสามล้วนมีความสุขไปกับชีวิตแต่งงานกับหญิงสาวที่พวกเขาพอใจ แต่โอลิเวอร์ชนะเดิมพัน รางวัลก็คือเงินไม่กี่เพนนี กับเหล้าหนึ่งขวด

บางครั้งชีวิตก็ไม่ยุติธรรมอย่างนั้น

แต่ทุกอย่างกำลังจะเปลี่ยนไป เมื่อแคธลีน แม็คเดวิด สาวชาวสก๊อตที่เดินทางมาลอนดอนเพื่อแต่งงานกับโอลิเวอร์ การแต่งงานที่โอลิเวอร์ยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ

แม็กซ์บอกเลยนะคะว่า ชอบพล็อตเปิดเรื่องนี้มาก เราคิดว่ามันน่าสนใจ แคธลีนตกลงใจแต่งงานกับโอลิเวอร์เพื่อล้างคำสาปที่เมื่อห้าร้อยปีก่อน คนในตระกูลของเธอและเขาปฏิเสธการแต่งงานระหว่างกัน ซึ่งทำให้นับจากนั้นคนทั้งสองครอบครัวล้วนเสียชีวิตลงในวัยเยาว์ แคธลีนมีแผนการบางอย่างที่จะ "จับ" โอลิเวอร์ให้อยู่ และแม็กซ์คิดว่าพล็อตแนวนี้มันดูน่าสนใจดี

ก่อนที่เรื่องจะพลิกจากความน่าสนใจเป็นความน่าเบื่ออย่างยากจะบรรยาย เพราะวิคทอเรียเลือกที่จะใช้พล็อตเก่าแก่อันดับหนึ่งในโรแมนซ์น่ะสิ จู่ ๆ แคธลีนก็เกิดอาการความจำเสื่อม และถูกส่งตัวไปยังบ้านของโอลิเวอร์ และทำให้สาวสายความจำเสื่อมเริ่มผูกพันกับเอิร์ลหนุ่มสุดหล่อ

เช่นเดียวกับเล่มอื่น ๆ ในชุดนะคะ มันไม่ได้เลวร้าย แต่มันไม่น่าสนใจ โอลิเวอร์เป็นพระเอกดีเลิศ เขาเป็นท่านเอิร์ลที่ดี เป็นลูกชายผู้ดูแลแม่ และรักครอบครัว เป็นสุภาพบุรุษที่ไม่เอาเปรียบหญิงสาวความจำเสื่อมที่มาอาศัยอยู่ในบ้าน เขารักแท้ขนาดพูดกับแคธลีนว่าเขาจะรอจนกว่าเธอจำเรื่องราวทุกอย่างได้ เพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่มีใครอื่นในชีวิต ไม่สำคัญว่ามันจะนานแค่ไหน โอลิเวอร์ก็พร้อมจะรอ

ส่วนแคธลีนเมื่อความจำเสื่อมก็เป็นสาวเฟอร์เฟ็คในโรแมนซ์ เธอเป็นคนดี อาจจะสับสนเพราะจำความไม่ได้ แต่เธอก็ดูเหมาะสมกับโอลิเวอร์ทุกอย่าง อุปสรรคเดียวในความรักของทั้งสองก็คือ ความทรงจำที่หายไป (ทำให้ไม่มีใครแน่ใจว่าแคธลีนมีครอบครัวแล้วรึยัง)

สำหรับแม็กซ์แล้ว มันเป็นทิศทางของเรื่องที่เราไม่ชอบ เราอยากให้แคธลีนเจ้าเล่ห์มากกว่านี้ เราอยากเห็นโอลิเวอร์ดีแตก แต่มันไม่เกิดในเรื่องนี้ ทุกอย่างมันสมูทไปเสียหมด เรื่องราวความรักของชายหญิงที่เหมาะสม เ็ป็นคนดี

แต่บางครั้งความดีมันไม่ได้น่าสนใจ

และสุดท้ายประเด็นที่ขัดใจเรามากที่สุด (สปอยล์) ก็ คือการเอาเวทมนตร์เข้ามาเกี่ยวข้อง มันพลิกทิศทางของเรื่องในชุดไปหมด แล้วก็ทำลายเนื้อเรื่องด้วย อาการความจำเสื่อมของแคธลีนถูกอธิบายได้ด้วยเวทมนตร์ แล้วยังคำสาปนั่นอีก มันทำให้แคธลีนดูปัญญาอ่อนไปเลย เมื่อเธอออกอาการเชื่อถือคำสาปจนไร้เหตุผล

คะแนนที่ 40

สรุปรวมเรื่องในชุดนี้ ถ้าดูจากคะแนนอาจจะน้อยมาก (ส่วนใหญ่ได้ F) แต่แม็กซ์ก็ยังคิดนะคะว่า ต้องมีนักอ่านอีกหลายคนที่น่าจะชอบวิธีการเขียนเรื่องของวิคทอเรีย เธอเป็นคนที่เขียนเรื่องพล็อตแนวไร้น้ำหนัก (พล็อตชนิดที่ไม่มีความขัดแย้งใด ๆ เลยในเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นความขัดแย้งภายนอกกับตัวร้าย หรือความขัดแย้งภายในระหว่างตัวเอกกันเอง) ได้ดีมากคนนึง ปัญหาของแม็กซ์ต่อมันก็คือ แม็กซ์ไม่ชอบเรื่องที่ไร้ความขัดแย้ง ดังนั้นนี่อาจเป็นความผิดของเราเองที่ไม่ชอบงานของเธอ