The Marcelli Princess // Susan Mallery

แม็กซ์บอกไปแล้วว่าอ่านหนังสือจบไปสองเล่ม เล่มแรกก็คือค่าแห่งความรักที่ถือว่าอยู่ในส่วนดี อีกเรื่องก็คือเจ้าหญิงมาเซลี่ หรือ The Marcelli Princess ของซูซาน มัลโลลี

แม็กซ์ชอบชุดพี่น้องตระกูลมาเซลี่ และนี่ก็เป็นเล่มที่ห้าแล้วของชุด เป็นเรื่องของมีอา น้องนุขสุดท้อง แม็กซ์คาดหวังกับเล่มนี้มากด้วยหลายเหตุผล

หนึ่งเพราะปู่งี่เง่าของเธอตายไปแล้วตั้งแต่เล่มสี่ ฉากที่คนแต่งหวังเรียกน้ำตาคนอ่านใน The Marcelli Bride ตอนที่ปู่ตาย แม็กซ์อ่านไปดีใจจนเกือบเต้นระบำ เพราะเกลียดปู่ชั่วคนนี้มาก (ต้องอ่านทั้งชุดแล้วจะซึมซับว่าปู่มันงี่เง่ายังไง เริ่มตั้งแต่บังคับให้หลานสาวแต่งงานตั้งแต่อายุไม่ถึงยี่สิบกันทุกคน คนที่ดื้อไม่ยอมแต่งก็นั่งด่าว่าว่าขึ้นคาน คนที่แต่งแล้วตอนหลังโดนสามีทิ้งก็ซ้ำเติมว่าไม่มีน้ำยาเอาสามีไม่อยู่ ทำร้ายจิตใจหลานสาวสารพัด ตายไปได้แล้วก็ดี) เล่มนี้ปู่ตัวแสบไม่อยู่ แม็กซ์ก็เลยดีใจนึกว่าจะไม่มีพวกน่ารำคาญนิสัยเสียอยู่ในเรื่องให้รกสายตา อีก แต่ก็คิดผิด

สองเรื่องนี้เป็นแนวพาฝันที่ซูซานเป็นคนที่เขียนเรื่องน้ำเน่าได้ค่อน ข้างดี ไม่มีกลิ่นเหม็นมากจนเกินไป พล็อตเรื่องก็คือ มีอาที่อดีตเคยเป็นสายลับที่ตกหลุมรักโจรปล้นงานศิลปะพบว่าคนรักที่เป็นโจร ของเธอยังมีชีวิต และไม่เพียงแต่มีชีวิตอยู่เท่านั้นเขายังเป็นรัชทายาทแห่งอาณาจักรเล็ก ๆ ในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน

เป็นไงคะ เน่าไหม

พระเอกหรือก็ชื่อถูกใจ ราฟาเอล สำหรับแม็กซ์ที่ตกหลุมรักราฟาเอลที่คนวาดภาพมาดอนน่าเมื่อหลายร้อยปีก่อน แม้จะสะกดไม่เหมือนกัน แต่อ่านคล้ายกันก็ได้ใจไปกว่าครึ่ง

แต่สุดท้ายแม็กซ์เกลียดเรื่องนี้นะ เพราะความชั่วเกินพิกัดของพระเอก

แม็กซ์ชอบพระเอกที่ติดเลวนิด ๆ เถื่อนหน่อย ๆ ไม่ต้องถึงขั้นตบนางเอกหน้าคว่ำหรอกนะ เพียงแต่เป็นคนที่ไม่สมบูรณ์แบบ พระเอกอย่างของแอน สจ๊วตที่มีพรสวรรค์ไม่ว่าจะเขียนยังไงก็ไม่ล้ำเส้นของแม็กซ์

แต่ราฟาเอลของซูซาน มัลโลลีนี่ล้ำเส้น ล้ำไปจนขนาดแม็กซ์ที่มีเขตแดนกว้างแล้วนะยังรับไม่ได้

แม็กซ์ไม่ได้พูดถึงความเลวชนิดตบตีทำร้ายนางเอกหรอกนะ เพราะนั่นมันล้ำไปตั้งแต่ยกมือแล้วล่ะ แต่เป็นนิสัยการกระทำที่แสดงออก

ราฟาเอลเป็นเจ้าชายมากจนเกินไป ไม่ใช่ประเภทเจ้าชายจิกมี่ที่อ่อนน้อมถ่อมตน แต่ยะโสโอหัง และไม่รักนางเอกเอาเสียเลย

พล็อตเรื่องน่าสนใจและเน่าได้ใจเปิดเรื่องเมื่อราฟาเอลกลับมาหามีอา หลังจากพลัดพรากกันไปห้าปี หลังจากที่เขาเล่นละครฉากการตายของตัวเอง และมีอาหนีกลับอเมริกาไปอย่างเจ็บปวดที่รู้ว่าคนรักเสียชีวิต แถมตัวเองยังมีลูกติดท้องไปอีกหนึ่งคน ราฟาเอลกลับมาเพื่อบอกกับมีอาว่า เขาไม่เคยรู้เลยว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ เขาก็โดนหลอกเช่นกันว่าเธอตายแล้ว ตลอดเวลาเขายังรักเธออยู่เสมอ และเมื่อทราบข่าวว่าเขามีลูกชายตัวน้อย ๆ อายุ 4 ขวบด้วยหนึ่งคน เขาก็ดีใจจนแทบเก็บอาการไม่อยู่

เขารีบขอเธอแต่งงานอย่างรวดเร็ว และแม้มีอาจะสับสนกับความเปลี่ยนแปลงที่คนรักจากโจรกระจอกกลายเป็นเจ้าชาย สูงศักดิ์ ด้วยเวลาเพียงครึ่งเล่มเขาก็ชนะใจเธอได้

สิ่งที่มีอาไม่รู้ แต่คนอ่านรู้ (เพราะคนแต่งบรรยายความรู้สึกของราฟาเอลให้รับทราบ) ก็คือ เขาไม่ได้มีความคิดอย่างที่พูดไปเลย เขาเห็นว่ามีอาเป็นผู้หญิงคนนึงที่เขาอยากได้ และเมื่อได้แล้วก็หมดความสนใจ เขาไม่ตามหาเธอเพราะไม่คิดว่ามีอาคู่ควรกับการแต่งงาน เป็นแค่ความสัมพันธ์ชั่วแล่น และเมื่อเขารู้ว่าผลพวงจากความสัมพันธ์นั้นก่อกำเนิดเด็กน้อยที่เป็นทายาท ราชบัลลังค์ของเขา เขาจึงเสแสร้งเล่นละครมาเพื่อตีสนิทกับมีอา ด้วยจุดประสงค์เพื่อขโมยตัวลูกชายกลับไปประเทศ

ราฟาเอลเป็นผู้ชายชนิดที่ควรเป็นตัวร้ายในหนังสือเล่มอื่น แต่ดันเป็นพระเอก พฤติกรรมแต่ละอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการหลอกแต่งงานกับนางเอกเพื่อวางแผนให้นางเอกพาลูกกลับประเทศ แล้วทำการฮุบตัวลูกชาย (แล้วหย่านางเอกทิ้ง) หรือว่าการทิ้งให้นางเอกเข้าใจผิดมาตลอดห้าปีว่าตัวเองตาย (ในขณะที่ตัวเองมีผู้หญิงคนอื่นไปเรื่อย)

ที่สำคัญชั่วแล้วไม่รู้ตัวว่าชั่วอีกต่างหาก เพราะเมื่อมีอาจับได้ถึงวัตถุประสงค์ที่แท้จริงของเขาแล้วไล่เขาไป เมื่อมาขอโทษแทนที่จะพูดถึงความผิดของตัวเอง กลับบอกนางเอกว่า "เสียใจที่โดนนางเอกจับ"

นี่นะพระเอก

เข้าใจความมุ่งหมายของคนแต่งนะที่จะเล่าว่า ราฟาเอลแข็งกระด้างเพราะถูกเลี้ยงมาอย่างนั้น แต่เขาแข็งเกินไป แข็งจนเราไม่รู้สึกถึงความเป็นพระเอกที่ซ่อนอยู่ภายใน มันถูกซ่อนมิดชิดจนมองไม่เห็นราศีพระเอก เข้าใจนะว่าคนแต่งจงใจสร้างบุคลิกของราฟาเอลให้ดูเป็นเจ้าชายที่เอาแต่ใจทำ ให้ไม่เข้าใจชีวิตปกติของคนธรรมดา

แต่มันมากเกินไป ล้ำเส้นการยอมรับได้ของแม็กซ์