ตอนตั้งชื่อบลอกไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร คิดอยู่นานว่าเจ้าคำว่า "raven" นี่มันหมายความถึงนกชนิดใดกันแน่ ด้วยความขี้เกียจเปิดดิกก็เลยสรุปเอาเองว่าเป็นนกกาเหว่า คนที่รู้ดีช่วยบอกด้วยแล้วกันว่าแปลผิดอ่ะเปล่า
หนังสือที่ชื่อเรื่องไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับเนื้อเรื่องเลย The Raven Prince มีส่วนในเนื้อเรื่องตรงที่เป็นหนังสือที่น้องสาวผู้ล่วงลับไปของพระเอกอ่าน และมีการเล่าเรื่องในหนังสือเล่มนี้ในบทเกริ่นนำก่อนที่จะเข้าเนื้อเรื่อง
หนังสือเล่มแรกของ Elizabeth Hoyt ที่เราชอบ และตั้งใจว่าจะติดตามงานเล่มต่อไปของเธอ
สำหรับคนที่ชอบพระเอกสุดหล่อ โคตรเข้ม อย่าอ่านเรื่องนี้ ฉากเปิดตัวพระเอกในเรื่องทำเอาแม็กซ์งงต้องเปิดพลิกกลับไปอ่านอีกรอบ ว่าไอ้หมอนี่ล่ะนะคือพระเอก
ผู้ชายที่ตัวใหญ่ ดูหยาบ ผิวหน้าเป็นแผลเป็นจากโรคไข้ทรพิษ นี่คือพระเอกของเรา เอ็ดเวิร์ดเป็นสิ่งตรงข้ามในจินตนาการพระเอกในหนังสือโรแมนซ์ แต่ในขณะเดียวกันนางเอกของเราก็ไม่ใช่นางเอกผู้เป็นสาวน้อยไร้เดียงสา เธอเป็นแม่ม่ายสามีตาย คนที่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อผู้เป็นมารดาของสามี (มีหนังสือไม่กี่เรื่องนักหรอกที่นางเอกของเราจะญาติกะแม่ของอดีตสามีได้)
นางเอกของเรากำลังถึงตาจน เธอต้องหางานทำ และเมื่อโอกาสเปิดเธอเข้าไปทำงานที่ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าทำ เธอสมัครเป็นเลขานุการส่วนตัวให้กับเอ็ดเวิร์ด ท่านเอิร์ลออฟซัมธิ่ง (เราจำไม่ได้น่ะ)
ความสัมพันธ์ของผู้ชายอารมณ์ร้ายกับผู้หญิงที่ไม่กลัวกับการต่อปากต่อคำกับ เขาก็เกิดขึ้น เราชอบความสัมพันธ์ของพระเอกกับนางเอกค่ะ แม้ว่าจะมีหลายฉากที่ดูไม่น่าเชื่อ โดยเฉพาะในเรื่องความบังเอิญที่นางเอกได้มารู้จักกับนางบำเรอที่มีเส้นสายทำ ให้เธอสามารถปลอมตัวเป็นนางโลมแล้วเข้าไปเจอกับพระเอกในซ่องชื่อดังได้
เราชอบภาษาที่คนแต่งใช้ ชอบเนื้อเรื่องที่ตัวละครซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเอง ที่สำคัญเราชอบที่นางเอกรู้สึกตัวทันเวลาว่าสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตของเธอ คืออะไร และการที่เธอย้อนกลับมาพระเอกเองโดยไม่ต้องให้ใครมาบอก รู้ได้ด้วยตัวเอง
จบท้ายบลอคด้วยเรื่องที่ไม่เกี่ยวอะไรกันเลยก็คือ มีใครรู้จักโรงแรมดีดีราคาถูกถูกที่ฮ่องกงบ้างคะ อยากขอคำแนะนำค่ะ
No comments:
Post a Comment