Why Blog?

เขียนครั้งแรก 17/10/06

เราสงสัยมาพักใหญ่แล้วล่ะว่าทำไมคนถึงต้องเขียนบลอคกัน มันมีอะไรน่าสนใจหนักหนากับการให้ชาวบ้านมาอ่านสิ่งที่เราเขียน เงินหรือก็ไม่ได้อย่างนักเขียนที่พิมพ์หนังสือขาย ตลอดมาก็เลยไม่เคยคิดจะทำบลอค จนกระทั่งวันนี้

เมื่อความเครียดในที่ทำงานถึงจุดสูงสุด แต่ไม่ต้องกลัวนะคะ เราไม่คิดจะใช้พื้นที่ตรงนี้เป็นที่บ่นเรื่องชาวบ้านที่คุณคนอ่านก็คงไม่ รู้จัก ถ้าไม่ได้บังเอิญทำงานที่เดียวกะเรา หมอโรคจิตที่เคยรู้จักให้คำแนะนำว่าบางครั้งคุณก็ไม่ควรจะมัวเครียดกับปัญหา และเราก็คิดว่า ถ้าไม่โทรศัพท์ไปตามราวีเพื่อนให้รับฟังเรื่องที่เขาก็คงไม่อยากฟัง ก็ใช้เวลาเขียนเรื่องที่เราชอบดีกว่า

นั่นก็คือหนังสือ

เราอ่านหนังสือมาตั้งแต่จำความได้ เพราะที่บ้านเป็นหนอนกันหมด จนบัดนี้ก็ยังไม่โตเต็มวัยพอจะกลายเป็นแมลงวัน ยังคงเป็นหนอนหนังสืออยู่ เราอ่านหนังสือทุกชนิดที่ผู้ใหญ่อ่านกัน เพราะที่บ้านไม่มีเด็ก ก็เลยไม่ค่อยได้อ่านการ์ตูน จึงเป็นคนที่ตกยุคมากที่ไม่รู้เรื่องการ์ตูน รู้จักแต่หนังสือนิยายเล่มหนาตั้งแต่ยังเรียนประถม จากนั้นตอนมัธยมก็สำเร็จการศึกษาจากนิยายไทยไปนิยายแปล และมาเป็นนิยายภาษาอังกฤษ แต่ก่อนตอนที่ยังพยายามเก็กก็มักจะบอกชาวบ้านว่าอ่านนิยายลึกลับสอบสวน เดี๋ยวนี้ก็ยังอ่านอยู่ค่ะ เพียงแต่ใจกล้าหน้าด้านขึ้น

ตอนสอบสัมภาษณ์เข้ามหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ถูกถามว่าชอบอ่านหนังสือของใคร เพราะดันไปบอกเขาว่ามีงานอดิเรกคืออ่านหนังสือ ถ้าคนเห็นแก่หน้าตาตัวเองหน่อยก็คงบอกเขาไปว่าชอบเรื่อง War and Peace ของ นักเขียนชาวรัสเซียชื่อดัง แต่บังเอิญเราจำชื่อนายคนนั้นไม่ได้ ก็เลยตอบไปตามตรงว่าชอบงานเจนย์ แอนด์ เครนซ์ สำหรับคนที่ไม่รู้จักชื่อนี้ก็ขอแนะนำว่า หาบลอคอื่นอ่านดีกว่าค่ะ เพราะคงอ่านสิ่งที่เราเขียนไม่รู้เรื่องแล้วเป็นแน่ เพราะนี่เป็นชื่อของนักเขียนนิยายที่คนไม่ได้อ่านหลายคนบอกว่าเป็น "หนังสือโป๊" แต่เราขอเรียกชื่อที่ถูกต้องตามสุภาพชนเขาใช้กันนะคะ ก็คือนิยายโรแมนซ์

นิยายโรแมนซ์มันสนุกยังไง หลายคนอาจถาม สำหรับเราแล้วคำถามนี้ตอบได้ด้วยวิธีเดียวก็คือ ลองเดินไปซื้อมาอ่านดูแล้วกันค่ะ แล้วคุณจะรู้ ขอให้ซื่อสัตย์กับตัวเองแล้วกัน

ใครบ้างจะไม่ชอบอ่านหนังสือที่เกี่ยวกับความรัก ผู้ชายที่รักผู้หญิงคนหนึ่งจนหมดหัวใจ และแน่ล่ะฉากเซ็กส์อันเร้าใจ เพราะนิยายโรแมนซ์ส่วนใหญ่จะไม่ได้จบที่หน้าประตูหน้านอน โรแมนซ์บางเล่มเกิดขึ้นตั้งแต่ตัวละครยังไม่ทันปิดประตูบ้านด้วย โดยเฉพาะสมัยนี้ที่เทรนด์นิยายฮ็อทมาแรง คุณแทบจะได้กลิ่นเซ็กส์ตั้งแต่หน้าแรกที่เปิดอ่านด้วยซ้ำ

แต่เราจะไม่ได้พูดถึงเซ็กส์...เพียงอย่างเดียว คุณเลี่ยงไม่ได้หรอกถ้าจะพูดถึงโรแมนซ์โดยไม่กล่าวถึงเซ็กส์ โอเคอย่างน้อยสำหรับเรา

จบแล้วค่ะสำหรับกระทู้เกริ่นนำ สรุปใจความใหม่อีกครั้งก็คือบลอคนี้จะพูดเรื่องหนังสือ ส่วนใหญ่จะเป็นโรแมนซ์ ยกเว้นเวลาที่หนังสือของลอเรล เค. แฮมิลตันออกจะของเวลาพูดถึงแนวแฟนตาซีเล็กน้อย ก็ทนกันบ้าง

อ้อลืมบอกไปค่ะว่าเรื่องส่วนใหญ่ที่พูดถึงจะเป็นภาษาอังกฤษนะคะ บางเล่มอาจะมีคนแปลแล้ว บางเล่มอาจไม่มีใครสติดีพอคิดจะเอาไปแปล โดยรวมคงบอกว่าไม่ได้กระแดะค่ะที่เขียนถึงแต่เรื่องที่เป็นภาษาอังกฤษ แต่กระแดะจริงจริง

ท้ายสุดจริงจริงก็คือขออภัยภาษาไทยด้วย เราไม่มีข้ออ้างหรอกค่ะว่าไปอยู่ต่างประเทศเสียนานจนภาษาไทยบรรลัย แต่เพราะขี้เกียจเรียนวิชาภาษาไทยค่ะ ภาษาก็เลยวิบัติมาจนตอนโต