Slow Burn & Shadow Dance // Julie Garwood

เพิ่งอ่านเรื่อง Slow burn ของจูลี่ การ์วู้ด (เราอ่านตามภาษาอังกฤษค่ะ ไม่ได้อ่านตามชื่อที่คนไทยเรียกกัน) จบไป และตอนนี้กำลังอ่านเล่มต่อซึ่งเป็นเรื่องของตัวละครที่คนรอคอยเรื่องของเขา มากที่สุด คือ Shadow Dance ที่เป็นเรื่องระหว่างจอร์แดน และโนอาห์

ความรู้สึกเราก็เหมือนกะชื่อบลอกค่ะ หนังสือระยะหลังของจูลี่ขาดหายองค์ประกอบที่สำคัญที่สุดในหนังสือโรแมนซ์ไป นั่นก็คือปฏิกริยาทางเคมีระหว่างพระเอกกะนางเอก หลายคนอาจเข้าข้างเธอโดยบอกว่า เดี๋ยวนี้จูลี่ไม่ได้เขียนโรแมนซ์แท้แล้ว แต่เป็นแนวสืบสวนโรแมนซ์มากกว่า

ซึ่งเราไม่เถียง แต่สำหรับแม็กซ์แล้วประกายไฟวูบวาบระหว่างพระเอกกะนางเอกของเธอหายไปตั้งแต่ เธอเขียนเรื่อง Prince Charming แล้วล่ะค่ะ ซึ่งนั่นก็ยังเป็นเรื่องสมัยที่เธอเขียนโรแมนซ์แท้อยู่นะ

เสน่ห์ของโรแมนซ์อยู่ที่ความรักระหว่างพระนาง และการที่เขียนเรื่องให้คนอ่านเชื่อว่าพระเอกและนางเอกรักกันได้ด้วยหน้า หนังสือประมาณ 300 กว่าหน้า คนแต่งจำเป็นต้องสร้างปฏิสัมพันธ์ระหว่างพระเอกและนางเอกที่น่าเชื่อ และจูลี่ การ์วู้ดสอบตกในส่วนนี้ไป

หนังสือระยะหลังของเธอสอบผ่านในแง่พล็อตเรื่องที่น่าติดตาม ตัวละครที่เราชอบ นับว่าเป็นหนังสือที่น่าอ่านเล่มหนึ่ง แต่ด้วยมาตรฐานของจูลี่ การ์วู้ดในอดีต นับว่าน่าเสียดายอย่างยิ่งกับฝีมือที่ถดถอยของเธอ

ทำให้แม็กซ์ตั้งคำถามว่า เธอมีปัญหาทางบ้านหรือเปล่า ถึงเขียนเรื่องแล้วไม่รู้สึกถึงความรักของตัวละครเลย

แม็กซ์ไม่ได้ต้องการอ่านหนังสือที่พระเอกพร่ำเพ้อบอกรักนางเอกทุกหน้า กระดาษ แค่ต้องการอ่านหนังสือแล้วรู้สึกว่าตัวละครสองตัวนี้มันรักกัน ไม่ใช่ว่าอ่านอ่านไปแล้วก็งงว่ามันบอกรักกันทำไม อยากรู้สึกเชื่อในความรักของตัวละครเพราะเนื้อเรื่องพาไป ไม่ใช่เพราะคนแต่งสั่งให้ตัวละครบอกคนอ่าน

เรื่อง Slow Burn นี่ยังถือว่าดีกว่า Murder List, Killjoy, และ Heartbreaker ที่เราอ่านแล้วยังคิดไม่ตกว่าตัวเอกมันรักกันตอนไหน แต่ก็ยังถือว่าต่ำกว่ามาตรฐานมากเมื่อเทียบกับงานระดับคลาสิกของจูลี่

ส่วน Shadow Dance นี่ยิ่งแล้วใหญ่ เรื่องราวของตัวละครที่น่าสนใจมากตัวนึง แต่อ่านแล้วกลับไม่รู้สึกรับรู้ถึงเสน่ห์ของเขาสักนิด

มันอาจจะดีกว่าถ้าแม็กซ์ลืมเลือนจูลี่ การ์วู้ดไปในฐานะที่เคยเป็นนักเขียนโรแมนซ์ แต่เธอก็ยังไม่อาจถือว่าเป็นนักเขียนแนวสืบสวนที่ดีหรอกนะ

ถ้าเทียบในระหว่างนักเขียนกันเอง จูลี่ การ์วู้ดเขียนแนวสืบสวนสอบสวน (โดยไม่เน้นเรื่องโรแมนซ์) สู้ลิซ่า การ์ดเนอร์ อดีตนักเขียนแนวโรแมนซ์ของฮาร์ลิควินไม่ได้เลย เรื่องราวของลิซ่า แม้จะเป็นสืบสวนที่ไม่เน้นเรื่องรักใคร่ของตัวเอก น่าติดตาม ตื่นเต้น จนเราไม่สนใจว่าตัวเอกไม่มีปฏิกริยาทางเคมีระหว่างกัน

ถ้าลดระดับการสืบสวนในเรื่องลงมา เรื่องของจูลี่ก็สู้ลินดา โฮเวิร์ดไม่ได้ เพราะตัวละครของเธอไม่มีประกายไฟให้เห็น

แล้วจูลี่ การ์วู้ดความวางตำแหน่งตัวเองอยู่ตรงไหนล่ะ

ถ้าเธออ่านภาษาไทยออก แม็กซ์ก็อยากบอกให้เธอกลับไปสู่สิ่งที่เธอถนัดเถอะ กลับไปเขียนเรื่องแนวย้อนยุคจะดีกว่าไหม

สรุป สรุป เดี๋ยวหาว่าเขียนเสียยาวแต่ไม่มีประเด็น แม็กซ์คิดว่า Slow Burn และน่าจะรวมถึง Shadow Dance ด้วย อ่านได้เพลิดเพลินค่ะ โดยเฉพาะกับคนที่ไม่ยังไม่เคยสัมผัสความยิ่งใหญ่ของจูลี่ การ์วู้ดสมัยที่เธอเขียนเรื่อง The Gift, Castles, Gentle Warrior, และอื่น ๆ อีกมากมาย

สำหรับคนที่เคยอ่านงานยุคก่อนของเธอมาแล้ว แม็กซ์ก็บอกได้ว่าจะรู้สึกเสียดายฝีมือ และเวลาที่เธอเอามาทุ่มเทในการเขียนเรื่องที่ไม่เหมาะกับสไตล์การเขียนของ เธอค่ะ