Sins of a Duke // Suzanne Enoch

ในนิยายโรแมนซ์ แม็กซ์เลือกพี่ชายคนโตเสมอ เพราะอะไรน่ะเหรอ ลองฟังชื่อต่อไปนี้ดูแล้วกัน

มัลโรเรน

เดอ มอร์ทฟอร์ด

แบดวิน

และกำลังจะตามมาด้วย กริฟฟิน

คนที่อ่านหนังสือโรแมนซ์มาพอสมควร หรืออ่านฉบับภาษาอังกฤษได้ คงพอจะคุ้นกับชื่อตระกูลเหล่านี้ เรื่องราวคนเขียนเล่าเรื่องของพี่น้องทั้งตระกูล สิ่งที่เหมือนกันของตระกูลเหล่านี้ก็คือ พี่ชายคนโตที่รับสืบทอดบรรดาศักดิ์ตั้งแต่อายุยังน้อย (ต่ำกว่ายี่สิบ) และต้องดูแลบรรดาน้องช่างก่อเรื่อง เป็นกามเทพจับคู่ให้น้อง วุ่นวายในชีวิตไม่มากก็น้อย ก่อนเล่มสุดท้ายจะเป็นเรื่องราวของเขาเอง

ไม่รู้ว่าคนอื่นคิดยังไงนะ แต่กับแม็กซ์ เรื่องของน้องล้วนเป็นกับแกล้มเพื่อรอเวลาถึงทีของพี่ชายใหญ่ที่จะพบรักเป็น ของตัวเอง สำหรับแม็กซ์แล้วเล่มสุดท้ายในชุดมักจะเป็ฯเล่มที่ดีที่สุดเสมอ

และในหนังสือชุดที่ไม่ค่อยจะมีอะไรน่าประทับใจอย่างชุดพี่น้องตระกูลกริฟฟินของซูซาน อีน็อคนี่ก็เช่นกัน

หลังจากสามเล่มที่ไม่มีอะไรน่าสนใจนัก เล่มสุดท้ายซึ่งเป็นเรื่องราวของพี่ชายคนโตที่ทำหน้าที่ดูแลน้องมาตั้งแต่ รับตำแหน่งดยุคแห่งเมลเบิร์น ก็กลายเป็นอีกเล่มที่สนับสนุนความคิดของแม็กซ์ว่า

Save the best for last

ความสัมพันธ์ของเซบาสเตียน กริฟฟินหรือดยุคแห่งเมลเบิร์นและน้อง ๆ กลับใกล้ชิดกันอย่างยิ่ง นี่เป็นจุดที่ต่างจากบรรดาพี่ชายใหญ่ที่แม็กซ์พูดถึงมาตอนแรก

ความสัมพันธ์ระหว่างเซบาสเตียนและน้องชายและน้องสาวของเขาเป็นจุดที่ดี ที่สุดจุดหนึ่งในเรื่อง เมื่อสี่ปีก่อนเมื่อชาร์ล็อตต์ภรรยาของเซบาสเตียนเสียชีวิต เขาขอร้องให้น้องชายทั้งสองคนย้ายกลับเข้ามาอยู่ในบ้านเดียวกัน (ชายโสดมักจะย้ายออกไปอยู่ข้างนอก) และทำให้กลับมาเป็นครอบครัวอีกครั้ง และอย่างช้า ๆ เขาก็ค่อยจัดการชีวิตของน้องแต่ละคน เริ่มจากจับคู่ระหว่างเพื่อนรักของตนเองกับน้องสาว ในเรื่อง Sin and Sensibility และแก้ปัญหาให้น้องชายที่เลือกผู้หญิงที่แสนจะไม่เหมาะสมกับตระกูลใน An Invitation to Sin แลช่วยน้องชายอีกคนในการยืนยันต่อสู้กับข่าวลือกันไม่ดีงามนักเกี่ยวกับ ผู้หญิงที่น้องชายรักใน Something Sinful

อย่างที่บอกไปก่อน หนังสือทั้งสามเล่มไม่ได้น่าสนใจอะไรนักหรอกนะ ไม่ถึงกับเลวร้าย แต่ก็ไม่ได้อยู่ในความทรงจำ จนกระทั่งเล่มนี้

Sins of a Duke

แม็กซ์ชอบที่ซูซานคนแต่งไม่เดินตามรอยสูตรสำเร็จที่นักเขียนหลายคนทำไว้ เซบาสเตียนไม่ได้มีภูมิหลังเกี่ยวกับบิดามารดาที่เจ็บปวด (ไม่เหมือนโรธ์การ์) ไม่ได้ห่างเหินไว้ตัว อย่างที่วูลฟริคเป็น (เป็นตัวละครในชุดแบดวินของแมรี่ บาล็อค) ไม่ถึงกับเจ้ากี้เจ้าการขนาดที่ลูเซียนทำ เซบาสเตียนมีความเป็นตัวของตัวเองชัดเจนโดยไม่ทำให้แม็กซ์คิดว่าเขาลอกเลียน แบบมาจากตัวละครตัวใด

คงไม่ต้องบอกแล้วใช่ไหมคะว่า แม็กซ์ชอบเซบาสเตียน แม็กซ์ชอบความจริงจังรักครอบครัวของเขา แต่ในขณะเดียวกันเขาก็ซื่อสัตย์กับตัวเองมากพอที่เมื่อเขารักผู้หญิงสักคน เขาก็กล้าที่จะบอกกับตัวเองและคนรอบข้าง เซบาสเตียนไม่ใช่พระเอกชนิดที่รอจนหนังสือหน้าสุดท้ายแล้วก็บอกรักหรอกค่ะ และเขากล้าที่จะเสี่ยงทุกอย่างที่เขาเห็นว่าสำคัญเพื่อความรักนัก

หลายคนที่ได้อ่านเล่มนี้บอกแม็กซ์ว่า พวกเขาไม่ชอบโจเซฟิน่า นางเอกของเรื่องเลย พวกเขาบอกแม็กซ์ว่า เธอห่างเหินทำให้คนอ่านเข้าไม่ถึงตัวเธอ ทำให้ไม่รู้จักเธอดีพอเนื้อแท้แล้วโจเซฟิน่าเป็นคนเช่นไร อีกหลายคนก็บอกว่าโจเซฟิน่าเป็นความวุ่นวายที่เธอไม่เชื่อว่าเซบาสเตียนจะพา เข้ามาในครอบครัว ในเมื่อเรื่องก็บอกว่าเซบาสเตียนรักครอบครัวมาแค่ไหน

ความเห็นของแม็กซ์น่ะเหรอ

โจเซฟิน่าเป็นผู้หญิงที่เหมาะกับเซบาสเตียนมากที่สุด

ตอนเริ่มอ่านแม็กซ์ไม่ได้มีลักษณะของนางเอกไว้ในใจสักนิด แม็กซ์ไม่ได้สนใจเซบาสเตียนมากพอ (ก็บอกแล้วไงคะว่าสามเล่มแรกในชุดมันไม่ได้น่าจดจำอะไร) แต่ยิ่งได้อ่าน แม็กซ์ก็ยิ่งรู้สึกว่า โจเซฟิน่านี่ล่ะคือคนที่ทำให้หนังสือเรื่องนี้ครบถ้วน

นี่เป็นหนังสือโรแมนซ์ไม่กี่เล่มที่คนอ่านจะรู้สึกว่า รู้จักกับพระเอกมากกว่านางเอก เราไม่ได้เห็นความคิดของนางเอกจนกระทั่งเกือบห้าบทผ่านไปแล้ว การเปิดเรื่องก็เปิดในมุมมองของเซบาสเตียน โชว์ความสามารถในฐานะบุคคลที่ทรงอำนาจที่สุดในเกาะอังกฤษ เขาสามารถคลี่คลายการประท้วงครั้งใหญ่ได้เพียงการพูดไม่กี่ประโยค (น่าจะยืมตัวมาเมืองไทยนะคะ)

และแล้วเขาก็ได้รับมอบหมายให้เป็นผู้ดูแลราชา ราชินี และเจ้าหญิงแสนสวยแห่งประเทศที่อ่านชื่อออกเสียงยากมากที่ตั้งอยู่ในอเมริกา ใต้ นั่นเป็นหน้าที่ที่เซบาสเตียนไม่คิดว่าคนในฐานะอย่างเขาสมควรได้รับ แต่เขาไม่ใช่คนที่ละทิ้งหน้าที่ ดังนั้นเขาจึงรับมาโดยไม่คิดเลยว่า เจ้าหญิงแห่งประเทศเล็ก ๆ แห่งนั้นจะสร้างความวุ่นวายให้กับหัวใจมากยิ่งนัก

อะไรที่ทำให้แม็กซ์คิดว่า โจเซฟิน่า เหมาะสมกับเซบาสเตียน

อาจจะเป็นการพบกันครั้งที่สองในห้องจัดเลี้ยง ที่เธอตบหน้าเขา ฐานที่ไม่ยอมมารับเธอด้วยตัวเอง แต่กลับส่งรถม้าไป นั่นเป็นครั้งแรกที่แม็กซ์เริ่มคิดว่า หนังสือเรื่องนี้ชักจะสนุกขึ้นมาแล้วสิ

แม็กซ์ไม่เชื่อว่า ผู้หญิงที่เหมาะสมจะเหมาะกับเซบาสเตียน มันจะทำให้เรื่องจืดชืดไปเลยด้วยซ้ำ ต้องเป็นผู้หญิงที่ท้าทายเขา และเป็นตัวปัญหา คนที่อาจจะไม่เหมาะ แต่หัวใจของเขาก็ไม่ยอมรับฟัง

แม็กซ์ชอบผู้ชายดีแตก คนที่สมบูรณ์แบบทุกกระเบียด แต่ก็เพราะผู้หญิงตัวเล็กเพียงคนเดียว ความอดทนควบคุมที่มีมาตลอดชีวิตก็พังลง ในเรื่องนี้เห็นเซบาสเตียนแตกอย่างนี้ไม่น้อยกว่าสองสามรอบ

แม็กซ์ชอบที่ได้เห็นอีกด้านของดยุคแห่งเมลเบิร์นผู้ทรงอิทธิพล โดยที่คนแต่งไม่ทำให้เรารู้สึกเหมือนว่าเขาเป็นคนอีกคน (บางครั้งคนแต่งเปลี่ยนแปลงบุคลิกของตัวละครมากเกินจนทำให้รู้สึกเหมือนไม่ ใช่คนเดิมที่เคยอ่าน) ซูซานทำได้พอดีเป๊ะ

ชอบเรื่องนี้ค่ะ คะแนนอยูที่90 (เทียบกับ 87 ที่ England's perfect hero เคยได้ และเหนือกว่าเล่มอื่นในชุดแน่นอน Sin and Sensibility ได้ 60 An Invitation to Sin ได้ 53 Something Sinful ได้ 50)

ป.ล. แม็กซ์ลืมบอกไปว่า เล่มนี้แบรดชอว์ออกด้วยล่ะ กรี๊ดสลบไปแล้วหนึ่งรอบ แล้วตอนนี้ก็ภาวนาว่า เมื่อจบชุดกริฟฟินไปแล้วก็น่าจะถึงเวลากลับมาที่คาร์โรเวย์สักทีนะ โอ้ยอยากอ่านจังเลย