ขอคารวะ

ไม่อีกแล้วที่แม็กซ์จะสงสัยเคลือบแคลงคำแนะนำของผู้รู้ (คงรู้ตัวนะว่าแม็กซ์หมายถึงตัวเอง) ที่คำแนะนำให้แม็กซ์อ่านหนังสือไม่เคยพลาด

ไม่อีกแล้วที่แม็กซ์จะด่วนสรุปก่อนข้อเท็จจริงทั้งหมดจะถูกวางอยู่ตรงหน้า

ไม่อีกแล้วที่แม็กซ์จะพูดว่าหนังสือของเมลจีน บรู๊คยาวเกินไป

หนังสือหนา 471 หน้าของเรื่อง Demon Moon เป็นสี่ร้อยกว่าหน้าที่สั้นเกินไปด้วยซ้ำสำหรับการได้รู้จักกับคอลิน เอมส์-โบมองค์

แวมไพร์อายุสองร้อยปี และไม่เคยเสียใจ หรือขอโทษในสิ่งที่เขาเป็น

คอลินเป็นแวมไพร์ที่ต่างจากแวมไพร์ทั่วไป เขาเกิดจากสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า "นอสฟาราตู" ก่อนจะเล่าเรื่องต่อคงต้องเล่าถึงตัวละครประเภทต่าง ๆ ในเรื่องนี้ก่อน

ในช่วงก่อนประวัติศาสตร์ เมื่อเกิดสงครามระหว่างเทพบนสวรรค์ มีเทพบางกลุ่มที่เลือกจะอยู่เฉย ไม่เข้าข้างฝ่ายไหน จนกระทั่งสงครามเสร็จสิ้น การแบ่งโลกก็เกิดขึ้น กลุ่มที่ชนะได้ครอบครองสวรรค์ กลุ่มที่แพ้ถูกไล่ไปอยู่ในนรก และกลายเป็นปีศาจ (ดังนั้นปีศาจและเทพบุตรก็คือสิ่งมีชีวิตชนิดเดียวกันนั่นเอง) ส่วน ไมเคิล มนุษย์คนที่เข้ามาช่วยทำให้ฝ่ายปีศาจแพ้สงคราม ก็ได้รับพลังพิเศษให้มีพลังเหมือนเทพบุตร และมีพลังในการเปลี่ยนมนุษย์ให้เป็นการ์เดียน ซึ่งถูกมอบหมายหน้าที่จากเทพบุตรให้คุ้มครองมนุษย์จากการรุนรานของปีศาจ

ส่วนกลุ่มที่อยู่นิ่งเฉยก็โดนลงโทษให้กลายเป็น "นอสฟาราตู" ซึ่งก็คือแวมไพร์ชนิดหนึ่ง อันที่จริงนอสฟาราตูคือผู้ให้กำเนิดแวมไพร์ เพียงแต่นอสฟาราตูจะถูกควบคุมด้วยความต้องการที่ไม่สิ้นสุด พวกนี้ไม่อาจหยุดตัวเองเพียงการดื่มเลือด เขาจะต้องดื่มจนเหยื่อตาย นอสฟาราตูถูกสาปให้ทนทุกข์กับการไม่เลือกของตนเอง

แวมไพร์เกิดจากการแลกเปลี่ยนเลือดระหว่างแวมไพร์ด้วยกัน หรืออาจเกิดจากการดื่มเลือดของนอสฟาราตูก็ได้ แต่ถ้าเกิดจากนอสฟาราตู แวมไพร์คนนั้นก็จะมีความแข็งแรงมากกว่าแวมไพร์ทั่วไป

คอลินไม่เพียงแต่จะเกิดการจากดื่มเลือดของนอสฟาราตู เขายังเคยถูกดาบของไมเคิล (ที่ใช้ในการทำสงครามกับพวกปีศาจและมังกร) ทำให้เขาถูกสาป เขาเป็นแวมไพร์ชนิดพิเศษที่ไม่อาจมองเห็นเงาของตัวเองในกระจก ซึ่งนั่นเป็นเรื่องที่น่าตลก ในเมื่อเขาเป็นคนที่งดงามที่สุด ความงามของเขาทำให้คนหยุดหายใจ กระทั่งผู้ชายที่ตรงไปตรงมา (แปลว่าไม่ใช่ตุ๊ดหรือเกย์) ก็ยังอดชมความงามของเขาไม่ได้

ความงามที่ไม่อาจถูกสะท้อนได้ในกระจก แผ่นฟิล์ม หรือกระทั่งเงาสะท้อนของน้ำ

คอลินใช้ชีวิตตลอดสองร้อยปีอย่างลูกคนเล็กของขุนนางอังกฤษในศตวรรษที่ 18 ล่องลอย ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน แม้กระทั่งเมื่อกลายเป็นแวมไพร์เขาก็ยังเหมือนเดิม ไม่มีความรับผิดชอบอะไร แต่แล้วสถานการณ์ก็บังคับให้เขาต้องก้าวขึ้นเป็นผู้นำแวมไพร์แห่งซานฟรานซิ สโก

ตลอดชีวิตเขาไม่เคยผูกพันกับผู้หญิงคนไหน จนกระทั่งเขาได้เจอกับสาวิตรี เมอร์เรย์ ผู้หญิงที่มีความพิเศษพอพอกับเขา

แม้ว่าเรื่องนี้จะเป็นแนวพารานอมอล แต่หัวใจหลักของเรื่องก็คือ ความรักที่เป็นไปไม่ได้ระหว่างคอลิน กับสาวิตรี เพราะเขาเป็นแวมไพร์ที่ไม่สามารถให้ใครดื่มเลือดได้ ดังนั้นเขาจึงเปลื่ยนให้เธอเป็นแวมไพร์ไม่ได้ แต่ในขณะเดียวกันเมื่อดื่มเลือดเขาก็ต้องมีเซ็กซ์กับเหยื่อ ดังนั้นการซื่อสัตย์จึงเป็นไปไม่ได้ และเมื่อปราศจากความซื่อสัตย์ ความสัมพันธ์ก็เป็นไปไม่ได้

การอ่านเรื่องนี้ต้องค่อยอ่าน ซึมซับทีละฉาก พล็อตเรื่องที่เล่าให้ฟังไปก่อนนั้น ไม่ได้ถูกเล่าอย่างเรียงลำดับ แต่เป็นการเก็บข้อมูลตลอดทั้งเรื่อง

ต้องใจเย็น แล้วปล่อยให้จินตนาการของเมลจีนพาคุณไป

สนุกจนไม่รู้จะเล่าให้ฟังยังไง เอาคะแนนไปดูแล้วกันค่ะ 93 (เทียบกับ 70 ของ Demon Angel ที่อยู่ในคิวรีรีด ที่จะต้องเปลี่ยนคะแนนต่อไป)